Recoiro! Hai modos de bibir i
personas que naide los antede. La biba bai mos ansinando que tenemos de bibir i
lhuitar, solo esta bida tenemos i l tiempo que acá andamos hai que bibir cun
coraige i denidade. Zgracias, a uns achégan se le mais que a outros! Hai ls que
ua sola delor por mais pequerrica que seia yá nun hai quien ls ature; siempre de
lhamúrias, ais, dezais, dízen-se ls mais zgraciados de l mundo i que todos ls
males se le achégan. Outros hai que se le arriman zgrácias tantas que ls cielos
solo para eilhes ténen uolhos, todo le cai anrriba. Assi i todo inda ténen un
sunriso, ua lhuç de alma i un animo de bida para se dar a eilhes mesmos i als
outros.
Bonda te la perséncia de quien te
gusta para poneres un sunriso i animo para aguantar las maleitas que se te agarran
i te mólen l cuorpo i l’alma. Eilhi a zlhado outros hai que se puodíssen buer
la tue alegrie chupaban te la toda. Ténen ambeija de tues risas. Cumo ye
possible haber ambeija de risas? Gusta-me tanto ber te sunrir, cuntar las tues
lhonas, las tues graçolas: «bah, haber se a la nuite çpindurais quatro
persuntos nua staca!», i botas le ua risada que se mos apega. Claro que la bida
nun ye solo risa mas cumo bibir sien uas balientes risadas!? Un cunsolo ber te
cuntenta. Tantas bezes te pones a pensar: hai quien pouco percise para quedar cuntento,
outros puodan tener l mundo anteiro i nien esso ls deixa cuntentos.
Recoiro! Ye assi a modos l cuorpo
resfuolgar lhuç, saber i alegrie. Solo mais un cachico: bibir cun paç, salude i
un pouquito de denheiro, recoiro!