قدیمی­ترین روستای کردستان در منطقه­ ی باستانی حَسَن کِف در استان باتمان در شرق ترکیه،  که به دلیل ساخت سد ایلسو بر روی آب دجله، در خطر به زیرآب رفتن قراردارد، کشف شد. براساس اخبار رسانه­های کردی و ترکی در باتمان و دیاربکر، یک تیم باستانشناسی ژاپنی متشکل از 12متخصص و 6 دانشجو، در امتداد جستجوها و حفاری­هایشان در منطقه­ ی حسن کف، چندین قبر مربوط به دوران نوسنگی جدید را یافتند.

*مقدمه‌ی مترجم: مقاله‌ی پیش رو، که به قلم یکی از تاریخ‌نگاران مشهور تاریخ قرن بیستم فرانسه نگاشته شده، هر چند سعی دارد صحبت از «می 68» و میراث‌داران آن را با نگاهی تردیدآمیز نسبت به دستاوردهای جنبش روایت کند، اما خود از تردید و دودلی در ارائه‌ی همین روایت رنج می‌برد. ژیلدا یک‌جا از نامربوط بودن مطالبه‌ی «بدیل» به واقعیات در جهان لیبرال/نولیبرال کنونی می‌گوید و جای دیگر از «امید» به الگوگیری‌

کلیفورد گیرتز(Clifford Geertz) در بیست و سوم اوت 1926 در سان فرانسیسکو متولد شد. والدینش به هنگامی که تنها سه سال داشت از همدیگر جدا شده و او توسط یکی از بستگان دورش در یک منطقه روستایی کلمبیا بزرگ شد.

یادداشت مترجم: کلیفورد گیرتز، در این مطالعه موردی عمیق به دنبال انکشاف، تحلیل و تبیین آن چیزی است که خود از آن تحت عنوان، " طرز فکر دهقانی" ( peasant mentality) یاد میکند؛ خروس جنگی( cockfighting) محمل و عرصه ی این مکاشفه است. بهره گیری گیرتز از یافته ها و دانسته های روانشناختی و جامعه شناختی اش به او دیدی وسیع و نگاهی تیزبین بخشیده

در این مقاله در ابتدا به تشریح روش شناسی این مدل پرداخته و در ادامه به بررسی ریشه ها و عوامل تاثیر گذار بر آن را و همچنین به توضیح مدل آلموند و وربا می پردازیم و در آخر نقدهای که به این مدل وارد است را بیان خواهیم کرد. 

*مقدمة مترجم: متن پیش رو بخشی از مقالة مفصّل جیمز پتراس با عنوان «نقد مارکسیستیِ پسامارکسیسم» است که پیش‌تر به صورت کامل توسط آقای بهرام کشاورز به فارسی ترجمه شده است. ترجمة مجدد این بخش که در مورد تأثیر و کمک «از پایین» سازمان های غیر دولتی (NGO) در جهت اجرای پروژه‌های نولیبرال‌سازی در پوشش تلاش برای تقویت «جامعة مدنی» است، از آن رو حائز اهمیت است که این روزها فضای جامعة

با وجود تراژدی‌هایی دردناک در چند مایل آن طرف‌تر، و همچنین به رغم فجایعی حادتر شاید در زمانی نه چندان دور، نادرست و یا حتی سنگ‌دلانه بنماید که توجهات را به سایر چشم‌اندزهایی معطوف کنیم که هر چند به صورت انتزاعی و محتمل، اما می‌توانند مسیری به سمت یک جهان بهتر- آن هم نه در آینده‌ای دوردست، ارائه دهند.

یکی از  اصول اساسی تفکر پسا استعمار این است که نباید بگویی؛ " یکی از اصول اساسی "X"، "Y" " است. پسااستعمار در جهتگیری معرفتشناختی خود علیه آنچه که "ذاتگرایی" (essentialism) نام گرفته است؛ موضع گرفته؛ ذاتگرایی به معنای شناسایی خصلت مرکزی یا هسته ایِ انسانها، جوامع و فرهنگها. معذالک پایبندی به چنین پرهیزی [از ذاتگرایی]، تشخیص و بحث درهرموردی از جمله پسااستعمار را سخت میکند.

دیوید جیمسون: اساساً عصر جنبش‌های توده‌ای چه عصری است؟
جان ریز: این عصر صرفاً توصیف‌گر الگوی مبارزة طبقاتی از زمان نقطة عطف تظاهرات ضد-سرمایه‌داری سیاتل در 1999 به بعد است. پس از آن زمان، الگوی بسیج مردم شامل اعتراضات گستردة خیابانی به عنوان خصلت اساسی سیاست رادیکال می‌شده که به طور چشم‌گیری در واکنش به جنگ در افغانستان و عراق بوده اما منحصر به آن نشده است.

فمینیسم بعنوان یک ایده معتقد است که با زنان در جامعه بگونه ای منصفانه برخورد نشده و چنین وضعیتی نیازمند اصلاح است. این تعریف دو جنبه مهم از فمینیسم را دربر میگیرد: فمینیسم پیکره ای از نظریه اجتماعی است که به دنبال تبیین همه گیریِ جایگاه فرودست زنان است؛ و دوم اینکه یک جنبش اجتماعی است که به منظور کسب منافع زنان طی یک کنش سیاسی و دیگر اقدامات جهت اصلاح سرنوشت زنان، فعالیت میکند. فمینیسم

نظریه توسعه" با پایان علت وجودی اش روبرو میشود
نویسندگان گزارش سالانه جهانی توسعه در بانک جهانی با مشکل موجود از طریق کلنجار رفتن با گفتمانی متفرق از تخالفها، مواجهه نموده اند: دولت مورد نیاز است؛ اما در نهایت چندان هم مورد نیاز نیست؛ تنها زمانیکه بازار بخوبی کار نکند؛ دموکراسی مهم است؛ اما اگر به تقاضاهای نامربوطی برای توزیع مجدد منتهی شود؛ نه. تئوریسینهای دانشگاهی توسعه بسختی میتوانند با چنین چیزی همراه شوند؛ پس چه میتوانند بکنند؟

*ارنست مندل، اقتصاددان بلژیکی فقید، نویسندة این مقالة جالب توجه در مورد مسئولیت تاریخی رستة روشنفکران  است. مندل با مبنا قرار دادن سپهری که مربوط به هر روشنفکر است- خواه او به ملت‌های بسیار توسعه‌یافته تعلق داشته باشد یا به کشورهای جهان سوم- به تجزیه و تحلیل نقشی می‌پردازد که روشنفکران باید در وظیفة انقلابی دگرگون ساختن جهان، ایفا کنند. مندل سردبیر مجلة هفتگی La Gauche و دبیر سیاسی کنفدراسیون کارگران بلژیک است. در میان آثار او می‌توان به شکل‌گیری اندیشة اقتصادی کارل مارکس و بررسی اقتصاد سیاسی اشاره کرد.

با پایان و منسوخ شدن تئوریهای کلاسیکی همچون "نوسازی" و "وابستگی" بعنوان زیربنای نظری توسعه در طول تاریخ آن، حال بنظر میرسد که اگر بتوان برای خصلتبندی و مفهومپردازی توسعه- میگویم اگر چراکه دیگر بحث "نظریه توسعه"، آنچنان مجاب کننده و عملی بنظر نمیرسد- از یک تئوری بهره برد همانا مدرنیسم انتقادی است. مدرنیسم انتقادی دربرگیرنده سه شاخه نظری است: نظریه مارکسیستی و نئومارکسیستی با تاکید بر

آیا احزاب انقلابی مانند حزب کارگران سوسیالیست (SWP) که روش سازماندهی لنین و بلشویک‌ها را به کار می‌بندند، همچنان در سدة بیست و یکم کارآیی دارند؟ آلکس کالینیکوس منتقدان را به چالش می‌کشد و استدلال می‌کند که نمی‌توان لنینیسم را کنار گذاشت.

اگزیستانسیالیسم به روشنی اعلام میدارد که بشر یعنی دلهره (ژان پل سارتر).
سارتر میگوید که بشر یک طرح (projet) است. مراد او این است که بشر همواره در پی جهش و فرارفتن است. اما این فرا رفتنِ از خویش در نظام اگزیستانسیالیستی واجد کیفیاتی است. یکی اینکه زاده شعور است نه جبری، هیچ حالت از پیش تعیین شده ای محرک آن نیست- نه چیزی درون بشر که برخاسته از ذات و فطرت لایتغیر او باشد فی المثل عواطف و شهوات و نه آیه ها و روایتهای کلان و ازلی که از بیرون آدمی بر او جبرا تحمیل

در قسمتهای برگزیده برای ترجمه، نویسنده آینده جماعات روستایی در مواجهه با یورش جهانی سازی را مبتلا به تغییرات ساختاری عمده میبیند. از جمله تغییراتی که کشاورزان بایستی جهت دفاع در برابر جهانی سازی و توسعه در این عصر اتخاذ نمایند؛ گرایش به سمت کشاورزی چندکارکردی، تاسیس سازمانهای بومی کشاورزان، تولیدات با ارزش افزوده بالا و ارگانیک و نیز دیدی اقتصادی به دانش داشتن است. در این میان

این متن نقد رسالة مشهور ضد-سوسیالیستی هایک، راه بردگی (لندن، 1944، شیکاگو 1945) است که با نام مستعار در بریتانیا در طول جنگ انتشار یافت (در نیو لفت نیوز، اُرگان باشگاه کتاب چپ، برای سپتامبر 1944). دلیل اینکه متن را بدون نام منتشر کردم این بود که در آن هنگام به شاخة پژوهش و تحلیل دفتر خدمات استراتژیک در لندن پیوسته بودم و نیز اینکه محدودیت‌هایی برای انتشار مطالب وجود داشت.