Tennis

Tennis
Schatteugh! Ahem, een tennisraket dus...
Algemene gegevens
Type	Individuele sport
Categorie	Sporten waarbij je dingen moet werpen
Locatie	Een tennisveld, maar kroegen zijn ook aangeraden...
OnLympische sport	Sinds lang
Paralympische sport	Voor met mensen zonder handen, trekt jaarlijks miljoenen bezoekers
Verwante sporten
Verwante sporten	Badminton Pingpong
Portaal  Sport

“"Na een ferm partijtje tennis", zei me laatst een goede kennis, "gaan we lekker met z'n allen druk op zoek naar ieders ballen."”
~ Drs. P op een zonnig terrasje naast een tennisveldje.

Tennis is een relatief jonge sport die gespeeld wordt met een racket, een net en een veld dat net breed genoeg is om er dat net tussen te hangen. Tennis staat bekend als een gewelddadige sport, omdat er veel geslagen wordt, met name tegen een tennisbal. Deze wordt overigens in bepaalde kringen ook gebruikt tijdens de edele kunst van het "wedstrijdje houden tegen een tegenstander die absoluut niet tegen zijn verlies kan en geen controle kan behouden op de bal als deze op hem/haar afkomt en liever wegduikt als deze met meer dan 80 kilometer per uur op hem/haar afstuift".

Geschiedenis

Tennis wordt al eeuwen generaties lang gespeeld, zo ongeveer toch minstens een stuk of zes, want de sport werd pas ontwikkeld zo'n 40 jaar vóór de Eerste Wereldoorlog, door een gefrustreerde Franse voetballer die een hekel begon te krijgen aan het aanschoppen tegen dingen. Hij wilde tegen iets slaan, met een voorwerp, niet met de blote hand (wat boksen al meteen uitsloot). Een gemiddelde sportkenner zal direct denken aan honkbal, maar dat was er toentertijd nog niet. De man had wel degelijk iets met ballen, en wilde graag met iemand ook een balletje slaan, in plaats van ertegen te schoppen. Hij nam een plank, maakte er een handvat aan door aan het uiteinde van de plank drie vierde van de zijkanten te verwijderen, en verving de ingewanden van een kuikentje door een rubberen vulling. Om aan de woede van diverse dierenbschermingsorganisaties te ontsnappen werd dit kuikentje "bal" genoemd, deze bal werd heen en weer geslagen en zij begonnen het leuk te vinden. Om het moeilijker te maken spanden zij een laken tussen elkaar zodat zij over het laken heen moesten slaan. Zij gingen de sport promoten en zo werd de sport populair: in den beginne alleen bij de minst bedeelden, wegens de goedkope benodigdheden, later alleen bij de rijken, wegens de veel duurder geworden materiaalkeuzes, en de hieraan verbonden status.

In tijden van warme oorlog

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was men op het land te druk bezig, dus moest men het op grotere hoogte doen.

Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak werd Europa in een puinhoop herschapen: iemand was vermoord, landen gingen tegen andere landen vechten, de nieuwste snufjes werden getest, en iedereen moest iets doen dat met de oorlog te maken had, omdat het nu eenmaal een totale oorlog was. Door dat totale-oorlogsprincipe was de tóch al schaarse vrije tijd nog zeldzamer geworden, maar tóch waren er nog van die momenten, bijvoorbeeld wanneer de veldslagen stillagen omdat iedereen in loopgraven ging zitten wachten. Helaas kon men dan niet veilig op de grond even een lakentje spannen en een balletje slaan, omdat er een grote kans was dat die activiteit werd waargenomen door een werkeloze schutter. In de loopgraven dan maar? Die waren te smal, dus moest men het niet op de grond doen, maar in de lucht. Daar was het rustig, daar floten vogels in plaats van de kogels, en daar ging men dus gezellig een potje tennissen op de vleugels van een dubbeldekkervliegtuig. Er werd een netje boven de cockpit gespannen (geen laken, omdat dat teveel zijwind zou opvangen), de spelers maakten zichzelf aan de vleugel vast en men ging spelen. Dit leek makkelijk, maar het bleek zeer moeilijk te zijn omdat de wind, de snelheid van het vliegtuig en het algemeen evenwicht een grote rol speelden. Dit bracht een enorm verlies aan tennisballen met zich mee, en experimenten met levende kuikentjes vielen tegen, omdat deze niet genoeg konden vliegen om op eigen krachten weer bij de tennissers te komen. Ondanks de grote hoeveelheid meegenomen reserveballen (150 in een Gloster Gladiator) moest er toch steeds maar weer teruggevlogen worden om de ballen te gaan zoeken op de grond. Dat werd er met de sportieve glimlach bijgenomen, maar er was meer: menig soldaat werd uitgeschakeld door zo'n neerkomende tennisbal, en de stap naar bombardementen met echte bommen was gauw gezet. De tennisrackets werden opgeborgen, de netjes werden opgevouwen, en het serieuze luchtmachtwerk kon beginnen.

In tijden van lauwe oorlog

De Tweede Wereldoorlog was daarentegen was een stuk rustiger, want de tennisveldjes die er intussen bij waren gekomen bleven gewoon open. Alleen waren vele topspelers uitgesloten van deelname in Nazistisch Mofrika omdat Hitler, toenmalige de leider van dat land niet wilde hebben dat een groepje mensen uit Israël de tennistop zouden bereiken en meer geld zouden verdienen dan hij of zijn volk. Ook zijn persoonlijke eer speelde een rol, want ook hij sloeg wel eens een balletje. Pas toen de Nazi's definitief werden verslagen, eerst op Wimbledon, werd tennis weer voor iedereen toegankelijk.

In tijden van koude oorlog

Tot omstreeks het begin van Koude Oorlog speelde men nog met een plankje (de minder gefortuneerden alleszins), of met een houten racket geval dat een strakgespannen net had, dat een bal liet terugveren en overigens zeer veel leek op het huidige tennisracket. Dit werd speciaal voor rijkeren en fanatiekelingen gemaakt in China. Men wilde immers anderen imponeren en ging alles moderniseren. Pas in 1974 leken de benodigdheden het meest op het huidige materiaal, dat door Amerikanen werd geproduceerd, want de Russen gingen zich focussen op het tafeltennis. Dit ontstond pas na veel spioneerwerk van de KGB, die al de spelregels had van China, maar niet kon doordringen tot de diepere details van het spel niet prijsgeven. Hierom werd de Sovjet-Unie boos, en verbrak de contacten met China (zie: het Rode schisma). Op het tennis had dit alles echter geen invloed, en het kwam onveranderd tot ons.

Het spel

De kans is groot dat een tennisbal uitgeslagen wordt, en ballenjongens zijn dus geen luxe. Het vak heeft echter weinig succes, en men moet genoegen nemen met eenieder die zich aanmeldt.

Zoals al verteld werd, wordt tennis gespeeld volgens een aantal richtlijnen. Men heeft namelijk nodig:

• Een lang net
• Twee tennisrackets (geen batjes)
• Een tennisbal (een gele behaarde bal met witte strepen)
• Twee spelers
• Een groot veld, gevuld met gras of iets wat "gravel" wordt genoemd
• Lijnen op het grote veld
• Kracht
• Flexibiliteit
• Speciale kleding waaronder sportschoenen
• Kleur
• Zwaartekracht
• Een scheidsrechter
• Nog meer tennisballen
• Eventuele toeschouwers
• Gekreun
• Een ballenjongen/meid.

Bal

Een elitetraining voor tennissers gebeurt vaak met ballenmachines.

De tennisbal is een bijzondere onder alle ballen omdat deze bal haar heeft! Elke andere bal heeft namelijk een gladde huid, een bepaald patroon (ribbels of bobbels), of verschillende vlakken die gemaakt zijn van leer of ander materiaal. De tennisbal is geel en heeft witte lijnen die in een aparte vorm lopen, die ook geen enkele andere bal heeft, op zijn gemene broertje, de honkbal, na. De bal is klein, en hoort in een gemiddelde hand te passen. Stuiteren zou deze bal normaal óók moeten doen, al zijn er van die rare ballen die op gras lager stuiteren dan op andere oppervlakken. "Ballen met karakter", zoals een beroemde tennisser het ooit uitdrukte. Hij zei het eigenlijk niet precies zó, maar deze tekst wordt ook (en vooral) door zeer jonge en onnozele onschuldige kinderen gelezen.

Racket

De armtierige plank voor armoezaaiers ging een eigen weg, en evolueerde tot een belangrijk element in jokari. De rijkelijke netversie groeide uit tot een stalen ding dat een handvat heeft, een rond gapend gat boven dat handvat en een net dat strak gespannen staat in dat gapende gat, zodat de bal terug wordt gestuiterd met een ietwat hardere snelheid.

Hoe te spelen

Men slaat de bal heen en weer, over het net, en met een stuiter in het grondgebied van de tegenstander, die de tennisbal vervolgens weer terugslaat op dezelfde manier. Hoe er geslagen wordt maakt niet uit, als er maar geslagen wordt en alles binnen de aangegeven lijnen van het grote veld van gras of gravel blijft. De puntentelling is echter wat anders, want men speelt namelijk in gewone punten, in games en in sets. In de volksmond heten games ook wel "legs", waarmee dus niet het doneren van benen van de tegenstander wordt bedoeld. Voor één game zijn 4 punten (15, 30, 40 en game) nodig, en voor een set zijn 6 games nodig. Om de wedstrijd te winnen moet men een bepaald aantal sets winnen, maar dat hangt af van de windrichting, de schoenmaat van de ballenjongen en het humeur van de scheidsrechter, die om onduidelijke reden "umpire" (spreek uit als "oempaah") genoemd wordt.

Een agressieve sport, zeg dat wel!

Zie ook

Aan de schandpaal genageld!	Vastgenagelde versie: 14 november 2010
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.

Notenbalk

Notenbalk