در مطالب پیشین یادآور شدیم که منطقة البروج در هزاره چهارم پیش از میلاد، با چهار نقطه ی کاردینالی ثور (گاو) برابر با اعتدال بهاری؛ اسد (شیر) برابر با انقلاب تابستانی؛ عقرب (کژدم) برابر با اعتدال پاییزی و دلو (آب ریز) برابر با انقلاب زمستانی دانسته می شد. آثار نوشتاری و آیکون های نجومی بدست آمده از مصر و میان رودان در این زمان با این تقسیم بندی منطبق است.  در آثار به دست آمده از

زبان در مفهوم کلی نظامی ارتباطی  است که به کمک نماد ها و نشانه ها به منظور توصیف / طبقه بندی و فهرست کردن تجربه ها/ مفاهیم و عواطف و اندیشه ها  در میان یک گروه انسانی رواج می یابد و با ضریب زمان /دامنه ی نفوذ مکان/شمار بکارگیرندگان  / و کثرت یا قلت نخبگان بکار گیرنده ی آن و آزمونهای آن در حوزه های گوناگون بشری از فصه گوئی گرفته تا بیان اندیشه های فلسفی باورهای مذهبی و...قدرت میگیرد یا

تصویر: پرده نقاشی ایمان مالکی 
زن /zan
واژة فارسی زن  در اوستا به صورت‌های  gnā  به معنی «همسرِ ایزد»، , ~ jnā  -gәnā، « همسر، زن» و نیز jaini- «همسر» آمده است. در متن‌های فارسی‌میانه  نیز صورت‌های zan «زن، همسر» وziyānag  «زن جوان» موجود است. در متن گزیده‌های زادسپرم (بخش اول، فصل 18)  که به «گزینش زن خوب، بنابر آرزوی خود و خواست پدران ...» اختصاص دارد، آمده: