بنیاد همه چیز بر رنج و تباهی است. بر این باورم که همیشه نمی توان جلوی رنج و ویرانی و تباهی را گرفت. مشکل بنیادی است؛ و از دریافتن آن ناتوانم که چرا برخی آدم ها می اندیشند که هر چیزی را می «توان» ـ نه «باید» ـ به پیش از فاجعه باز گرداند؛ این پرسش، به معنای بالابردن پرچم تسلیم و سازش، و بی عملی نیست؛ و هم چنین، به معنای آغوش گشودن بر فاجعه و رهایی بخش دانستن آن نیست؛ به معنای ناممکن دیدن رهایی
تصویر: فضایلی برگرفته از سایت ایران تئاتر
جستجو برای دانستن آنچه در هستی درون و بیرون جهان ما انسانها وجود دارد همواره در تلاش بیوقفة هنر تأتر انعکاسی غیرقابل انکار داشته است. این هنر نمادین چون آئینهای از هستی انسانی، از دیرباز بشر جوینده را در مسیر پرمخاطره حیاتش به حرکت واداشته تا شاید بتواند پرسشهای
مقدمه کتاب: در سال 1357 و با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار دولت جمهوری اسلامی، سینما نیز چون سایر حوزههای فرهنگی ابتدا مورد نقد جدی و محکم دولت مردان قرار گرفت و سپس برای گذراندن دورههایی از رکود و بی مهری، با ذوق هنری برخی از مدیران مجددا به کانون توجه بازگشت. در همان سالهای آغازین انقلاب، نیروهای جوان و پرشور انقلابی برای احیای سینما، سعی در تعریف و ایجاد سینمای اسلامی / انقلابی
زبان در مفهوم کلی نظامی ارتباطی است که به کمک نماد ها و نشانه ها به منظور توصیف / طبقه بندی و فهرست کردن تجربه ها/ مفاهیم و عواطف و اندیشه ها در میان یک گروه انسانی رواج می یابد و با ضریب زمان /دامنه ی نفوذ مکان/شمار بکارگیرندگان / و کثرت یا قلت نخبگان بکار گیرنده ی آن و آزمونهای آن در حوزه های گوناگون بشری از فصه گوئی گرفته تا بیان اندیشه های فلسفی باورهای مذهبی و...قدرت میگیرد یا
در مطلب این هفته، به معرفی پنج نقاب از کشور پِرو میپردازیم و در هفتهی آینده، معرفی نقابهای آخرین کشور باقیمانده از امریکای جنوبی را آغاز خواهیم کرد.
اپرای عروسکی رستم و سهراب به کارگردانی بهروز غریبپور و با آهنگسازی لوریس چکناوریان که بر اساس اشعار شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی تنظیم شده است، در سالن فردوسی بنیاد فرهنگی هنری رودکی به روی صحنه میرود. اپرا با صحنه ی خلق ابیات شاهنامه توسط حکیم فردوسی آغاز می شود و عروسک فردوسی در این داستان حضور پررنگی دارد، گویی شخصیت وی درگیر آفرینش این اسطوره های حماسی
تصویری از اجرای «بینوایان»
امروز هنگانی که از «تئاتر اصفهان» سخن به میان می آید، اغلب بلافاصله شیوه خاصی از اجرای نمایش، که به «کمدی اصفهانی» مشهور است، به ذهن متبادر می شود. که این اتفاق نه فقط در اذهان عموم، که حتی در میان خواص، فرهنگیان و دانشگاهیان نیز به یک باور و بیشتر از آن، به یک واقعیت تاریخی، بدل شده است. در حالی که، کمتر کسی از پیشینه طولانی ودرخشان تئاتر در اصفهان آگاه است. این شاید بدلیل کم کاری
پیش از همه ادیپوس نزدیک آمد، با مشعلش، با لباسش و با کلامش و این سه در خلوص و پاکیزگی، مقدمه ساز و آشکارکنندۀ نحو اجرا تا پایان کار هستند. در باب "زبان"، این اجرا برانگیزاننده آن است که بگوییم تمایل بر آن بوده که نقشها به حد کلامشان حاضر باشند و نه البته به اندازه "بیان". که نقشها نه به کار بیانگری بل مدام به کلامی فاخر در کار حضور خویش در زبان شدهاند. و این به کلی خصلتنمایی نقشها را که اغلب به چون
مجله فرهنگ و زندگی/ آماده سازی برای انتشار : نسرین راستگو
عکس:
سینما شاید در میان وسایل ارتباط جمعی ، پیشرفتهترین و تواناترین آنها باشد .
سینما زبانی است مستقل و وسیع – هرچند به گفتهء «پازولینی» برای این زبان ، لغتنامهیی تدوین نشده تا سینماگر با مدد گرفتن از آنها جملهیی سینمایی بسازد ، و البته چنین تدوینی هم امکان ندارد .
طبق روال هفتهی گذشته، این هفته، چهار نقاب جدید از منطقهی اکوآدور معرفی میکنیم. در متن پیش رو، چهار نقاب از مردم کچوآ را معرفی خواهیم کردکه همگی از «چوبهای رنگشده» ساخته شدهاند.
تصویر: مستعان
سیستم فعالی در میان شبه روشنفکران و شبه هنرمندان ایرانی -که تعدادشان از روشنفکران واقعی و هنرمندان واقعی بیشتر است- وجود دارد که اصطلاحا میهمانی نامیده شده است :یک میهمانی ساده به صرف شام شرینی!!!! از هر نوعی که بخواهی راه می اندازند و پس از تعارفات و به تکرار پرسیدن : دیگه چه خبر؟ فلان کتاب رو خوندی ؟ فلان فیلم رو دیدی؟ ....سازهایشان را کوک می کنند-ساز در این ارکستر غالبا برنده ، و در
همانطور که میدانیم، اِکوآدور کشوری است در شمال غربیِ امریکای جنوبی، با زبان اسپانیایی که از قرن نوزدهم میلادی کمکم از زیر استعمارِ اسپانیا وجمهوری کلمبیای بزرگ درآمد و مستقل شد.در بخش نقابهای این هفته، معرفی نقابهای اکوادور را آغاز میکنیم و تا سههفتهی آینده ادامه خواهیم داد.
تصویر: ترنر
چکیده: به نظر ترنر ارتباط افراد با یکدیگر یا از طریق مخالفت و بهره کشی است، یا از طریق عشق، افراد در یک خود آگاهی معنوی که در آن هیچ اثری از تفرد گرایی یافت نمی شود با یکدیگر متحد می شوند. از این رو باید،میان روابط هنجاری که مکانیکی و نا خرسند کننده اند و روابطی که متضمن نوعی وحدت عرفانی اند، یکی را برگزید و چنین به نظر می رسد که شق دیگری وجود ندارد. چنین منظری، نسبت به روابط متقابل و
محققین و نویسندگان بسیاری که در چند سال اخیر مطالب و مقالات نسبتاٌ فراوانی دربارة شبیه خوانی نوشته اند، پیدایش و اجرای نخستین تعزیه ها را به دوره حکومت صفویه در ایران نسبت میدهند. با اینهمه نه تنها در بررسی این نویسندگان که پایه فرضیه خود را بر حدس و گمان نهاده اند، بلکه در آثار و مطالب آن دسته از خاورشناسانی هم که از دیرزمان به تعزیه چشم دوخته اند و کیفیت و تاریخ تحول این نمایش کهن و اصیل ایرانی را
کیارستمی بدون اغراق معروفترین فیلمساز ایران در جهان است که عمری در تجسس دردهای اجتماعی و به تصویر درآوردن آن بوده، و بیشتر هم عالم کودکان ـ چه رنجشان در مدرسه و چه مظالم دنیای کار ـ را کاویده است. کیارستمی به دغدغههای تکراری انسانی نگاهی ژرف دارد، به عشق، ناکامی، حسرتِ نبودن، پدیدة مرگ و رفتن. قدر این فیلمساز و هنرمند و شاعر را هنردوستان غیرایرانی شاید بیشتر میدانند. از این رو
در ادامهی متنهای هفتههای پیشین، به معرفی نقابهای سراسر جهان میپردازیم و اکنون، در بخش نقابهای امریکای جنوبی هستیم. این هفته سه نقاب از کلومبیا را معرفی خواهیم کرد.
به ترانه های دوبیتی آذری که آذربایجانی ها هنگام کار، سر قبر، در عروسی، شادی و غصه، در تنهایی و میان جمع، عاشق برای معشوق، و معشوق برای عاشق، هنگام دوری از یار و دیار و مادر یا فرزند و در مقام پند و اندرز و ...می خوانند بایاتی گفته می شود. در گذشته هر آذربایجانی حداقل چند بایاتی را از حفظ می کرد و می خواند. در زمان های مختلف، بر طبق احوال و روحیات مختلف بایاتی های مناسبی در زبان ها
داگلاس مارتین (نیویورک تایمز) ترجمه ی محمد عامریان
کارگردان و نظریه پرداز نمایش
1926-2013
کارگردان تئاتری که ضد سنت گرایی بود در 87 سالگی درگذشت
هربرت بلاو، کارگردان تئاتری که شدیدا مخالف سنت گرایی بود، استاد دانشگاه و نظریه پردازی که چند نمونه از اولین نمایشنامه های ساموئل
فوزیه مجد متولد ۶تیر،۱۳۱۷ تهران، آهنگساز، پژوهشگر و مؤلف است. در دهه ی 1350 که مصادف بود با تاسیس مرکز حفظ و اشاعه ی موسیقی ملی زیر نظر مهدی برکشلی، داریوش صفوت و نورعلی برومند، بخشی پدید آمد که به پژوهش و گردآوری موسیقی های نواحی میپرداخت. در این هنگام فکر تحقیق بر موسیقی اقوام در ذهن فوزیه مجد شکل گرفت و با سفر به خراسان، سیستان و بلوچستان، هرمزگان و بوشهر همراه با
انسان شناسی تصویری بر این باور بنیادین استوار است که نمودهای دیداری فرهنگ را می توان در نشانه ها و نمادهای قابل مشاهده در مناسک، رفتارهای کالبدی، دستاوردهای مادی - محیطی و ... مشاهده کرد. انسان شناسی تصویری می کوشد با ثبت این نمودهای دیداری فرهنگی در فیلم و عکس، هم امکان ثبت و نمایش و هم امکان باز تحلیل این داده ها را برای خود مهیا کند. تحلیل رویدادهایی مانند مراسم
در ادامهی متنِ هفتهی گذشته، در متنِ پیشرو به چهار نقاب بولیویاییِ جدید میپردازیم. برای دیدنِ متنِ نقابهای قارهی اروپا، به متنهای قبلی مراجعه کنید.
پژوهش قلمرو شناخت ارزشهاست. و پژوهشگر، انسان اندیشمندیست که با اتکاء به اسناد و مدارک و نیز روششناسی علمی، ضمن تجزیه عناصر مورد پژوهش، تحلیل رویدادهائی از قلمرو کار خویش را به جامعه عرضه میدارد.