Stanisław Wronowski
Stanisław Wronowski, wł. Stanisław Wronowski-Starża, herbu Topór (ur. 1733, zm. 3 grudnia 1839 we Lwowie), prawnik, mecenas sztuki, kolekcjoner[1][2].
Radca c.k. Trybunału I Instancji we Lwowie, członek Stanów Galicyjskich[3]. Zgromadził obszerne zbiory książek, rzeźb i obrazów, w tym liczący ponad 30 tys. tomów księgozbiór, którego część w 1838 przekazał Ossolineum[4]. W 1791 zakupił wzgórze (zwane później Górą Wronowską), po jego śmierci przejęte przez Austriaków pod budowę cytadeli lwowskiej. W latach 1804-1807 w jego pałacyku organizowane były przedstawienia teatralne; ich popularność odbierała widzów teatrowi niemieckiemu, na skutek czego ostatecznie zostały zakazane przez władze austriackie[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Schnür-Pepłowski: Obrazy z przeszłości Galicyi i Krakowa (1772-1858). T. 2. Lwów: 1896, s. 323.
- ↑ Łucja Charewiczowa: Historiografia i miłośnictwo Lwowa. Towarzystwo Miłośników Przeszłości Lwowa, 1939, s. 39.
- ↑ Iryna Kachur. Autorskie autografy na egzemplarzach starych druków XVI-XVIII w., zachowanych we Lwowskiej Narodowej Naukowej Bibliotece Ukrainy im. Wasyla Stefanyka. „Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi”. 12, s. 118, 2018. ISSN 2544-8730.
- ↑ Józef Szocki: Księgozbiory domowe inteligencji i ziemian w Galicji (1795-1914). [w:] Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi [on-line]. Uniwersytet Warszawski, 1996. s. 106. [dostęp 2024-06-13]. ISSN 2544-8730.
- ↑ Franciszek Jaworski: Przewodnik po Lwowie i okolicach. Lwów: Księgarnia Polska Bernarda Połonieckiego, s. 96-97.