Stanisław Wronowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
nowy artykuł |
m Teukros przeniósł stronę Wikipedysta:Pytek125/brudnopis/Stanisław Wronowski do Stanisław Wronowski, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem: hasło zweryfikowane Znacznik: Ponowna publikacja brudnopisu |
||
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[ |
[[Plik:POL COA Topór.svg|thumb|200px|Herb Topór - herb rodziny Wronowskich]] |
||
'''Stanisław Wronowski''' |
'''Stanisław Wronowski''', wł. Stanisław Wronowski-Starża, herbu [[Topór (herb szlachecki)|Topór]] (ur. [[1733]], zm. [[3 grudnia]] [[1839]] we [[Lwów|Lwowie]]), prawnik, mecenas sztuki, kolekcjoner<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Obrazy z przeszłości Galicyi i Krakowa (1772-1858) | tom = 2 | autor = Stanisław Schnür-Pepłowski | strony = 323 | rok = 1896 | miejsce = Lwów}}</ref><ref>{{cytuj książkę | tytuł = Historiografia i miłośnictwo Lwowa | rok = 1939 | strony = 39 | wydawca = Towarzystwo Miłośników Przeszłości Lwowa | autor = Łucja Charewiczowa}}</ref>. |
||
Z zawodu prawnik, radca Trybunału we [[Lwów|Lwowie]], członek Stanów Galicyjskich. |
|||
Zakupił Cytadelę we Lwowie w 1791 roku. Od 1799 w dworku Stanisława Wronowskiego we Lwowie, odbywały się przedstawienia teatralne. Do swego domu zapraszał aktorów: m.in. [[Jan Nepomucen Kamiński|Jana Nepomucena Kamińskiego]]. Zgromadził ponad 30 tys. księgozbiór, następnie przekazał zbiór książek do [[Ossolineum]] w 1837 roku. |
|||
Zmarł w wieku 106 lat. Po śmierci Wronowskiego majątkiem zarządzała córka Józefa, która wyszła za mąż za hr. Fabiana Humieckiego. |
|||
Radca c.k. Trybunału I Instancji we Lwowie, członek [[Stany Galicyjskie|Stanów Galicyjskich]]<ref>{{cytuj pismo | czasopismo = Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi | issn = 2544-8730 | autor = Iryna Kachur | rok = 2018 | wolumin = 12 | strony = 118 | tytuł = Autorskie autografy na egzemplarzach starych druków XVI-XVIII w., zachowanych we Lwowskiej Narodowej Naukowej Bibliotece Ukrainy im. Wasyla Stefanyka}}</ref>. Zgromadził obszerne zbiory książek, rzeźb i obrazów, w tym liczący ponad 30 tys. tomów księgozbiór, którego część w 1838 przekazał [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Ossolineum]]<ref>{{cytuj stronę | url = https://bookhistory.uw.edu.pl/index.php/zbadannadksiazka/article/view/378 | tytuł = Księgozbiory domowe inteligencji i ziemian w Galicji (1795-1914) | autor = Józef Szocki | data = 1996 | strony = 106 | data dostępu = 2024-06-13 | opublikowany = Uniwersytet Warszawski | praca = Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi | id = {{ISSN|2544-8730}}}}</ref>. W 1791 zakupił wzgórze (zwane później Górą Wronowską), po jego śmierci przejęte przez Austriaków pod budowę [[Cytadela we Lwowie|cytadeli lwowskiej]]. W latach 1804-1807 w jego pałacyku organizowane były przedstawienia teatralne; ich popularność odbierała widzów teatrowi niemieckiemu, na skutek czego ostatecznie zostały zakazane przez władze austriackie<ref>{{cytuj książkę | miejsce = Lwów | tytuł = Przewodnik po Lwowie i okolicach | strony = 96-97 | autor = Franciszek Jaworski | wydawca = Księgarnia Polska Bernarda Połonieckiego | url =https://polona.pl/item-view/63f5015d-966d-4b23-bdc0-b3e34f611e6f?page=6}}</ref>. |
|||
==Linki zewnętrzne== |
|||
* [http://www.lwow.com.pl/rocznik/cytadela.html Historia Cytadeli we Lwowie] |
|||
== |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy}} |
|||
* Stanisław Schnür-Pepłowski: "Obrazy z przeszłości Galicji i Krakowa (1772-1858)" ( wyd. 1896, tom 2, str. 323) |
|||
* Łucja Charewiczowa: "Historiografia i miłośnictwo Lwowa" (wyd. 1938, tom 6, str. 39) |
|||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
[[kategoria:Stulatkowie]] |
|||
[[Kategoria:Członkowie Stanów Galicyjskich]] |
|||
[[kategoria:Prawnicy]] |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Polscy stulatkowie]] |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Polscy mecenasi sztuki]] |
|||
[[Kategoria:Polscy kolekcjonerzy]] |
|||
[[Kategoria:Polscy prawnicy]] |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Wronowscy herbu Topór]] |
|||
| ⚫ | |||
Aktualna wersja na dzień 13:18, 13 cze 2024
Stanisław Wronowski, wł. Stanisław Wronowski-Starża, herbu Topór (ur. 1733, zm. 3 grudnia 1839 we Lwowie), prawnik, mecenas sztuki, kolekcjoner[1][2].
Radca c.k. Trybunału I Instancji we Lwowie, członek Stanów Galicyjskich[3]. Zgromadził obszerne zbiory książek, rzeźb i obrazów, w tym liczący ponad 30 tys. tomów księgozbiór, którego część w 1838 przekazał Ossolineum[4]. W 1791 zakupił wzgórze (zwane później Górą Wronowską), po jego śmierci przejęte przez Austriaków pod budowę cytadeli lwowskiej. W latach 1804-1807 w jego pałacyku organizowane były przedstawienia teatralne; ich popularność odbierała widzów teatrowi niemieckiemu, na skutek czego ostatecznie zostały zakazane przez władze austriackie[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Schnür-Pepłowski: Obrazy z przeszłości Galicyi i Krakowa (1772-1858). T. 2. Lwów: 1896, s. 323.
- ↑ Łucja Charewiczowa: Historiografia i miłośnictwo Lwowa. Towarzystwo Miłośników Przeszłości Lwowa, 1939, s. 39.
- ↑ Iryna Kachur. Autorskie autografy na egzemplarzach starych druków XVI-XVIII w., zachowanych we Lwowskiej Narodowej Naukowej Bibliotece Ukrainy im. Wasyla Stefanyka. „Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi”. 12, s. 118, 2018. ISSN 2544-8730.
- ↑ Józef Szocki: Księgozbiory domowe inteligencji i ziemian w Galicji (1795-1914). [w:] Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi [on-line]. Uniwersytet Warszawski, 1996. s. 106. [dostęp 2024-06-13]. ISSN 2544-8730.
- ↑ Franciszek Jaworski: Przewodnik po Lwowie i okolicach. Lwów: Księgarnia Polska Bernarda Połonieckiego, s. 96-97.