carrat
Del latin quadratus.
- lengadocian, gascon /kaˈrat/
- escotar « carrat »
- provençau /kaˈʀat/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| carrat | carrats |
| [kaˈrat] | [kaˈrats] |
carrat masculin
- (Geometria) Poligòn regular de quatre costats, es a dire, una figura plana amb quatre costats egals e que tanben a quatre angles egals, de nonanta gras.
Un carrat - (Aritmetica) Poténcia segonda d'un nombre, es a dire, un nombre enauçat a dos.
- Lo carrat de tres correspond a nòu.
- (militar) Membre o espaci comun resevat als oficièrs.
- (militar) Formacion militara en carrat.
- (Vestiment) Cairat de teissut portat coma un vestit per las femnas sus les espatlas e l'esquina.
Un carrat de seda. - (Jòc de cartas) Quatre cartas semblablas.
Un carrat d'ases.
vestiment
aritmetica
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | carrat | carrats |
| [kaˈrat] | [kaˈrats] | |
| Femenin | carrada | carradas |
| [kaˈraðo] | [kaˈraðos] | |
carrat masculin
- Qu'a la forma d'un carrat.
- (figurat) Qu'es franc e fèrm dins sas conviccions, e que capvirar pas.
- cairat (lengadocian)
Forma de vèrb
carrat
- Participi passat al masculin singular de carrar.