(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)
Naar inhoud springen

Anderlecht-Club Brugge

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 2a02:1812:163b:ed00:2415:a09a:99a2:103f (overleg) op 30 nov 2021 om 11:32. (→‎Spelers van beide clubs)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

De voetbaltopper tussen RSC Anderlecht en Club Brugge is een Belgische voetbalklassieker tussen de roemrijkste clubs van Brussel en Vlaanderen.

Geschiedenis

Anderlecht-Club Brugge (2–2) in het Constant Vanden Stockstadion (3 april 2010).

Beide clubs speelden in 1921 voor het eerst tegen elkaar. Na de Tweede Wereldoorlog groeiden Anderlecht en Club Brugge uit tot de twee meest succesvolle clubs van het land, en bijgevolg tot sportieve rivalen. Anderlecht werd in 1947 voor het eerst landskampioen en werd in 1966, met het behalen van zijn twaalfde landstitel, alleen recordhouder. Tot op heden is de Brusselse club met 34 titels recordhouder in België. Club Brugge werd in 1920 voor het eerst kampioen, maar zou pas vanaf midden jaren 1960 regelmatig meestrijden om de Belgische landstitel en beker. Met elf eindzeges is Club Brugge recordhouder in de Beker van België.

Doordat beide clubs sinds de jaren 1970 bijna elk seizoen een titelkandidaat zijn, zijn de wedstrijden tussen beide teams vaak erg belangrijk en geladen. In 2002 resulteerde de wedstrijd in vechtvoetbal met drie rode kaarten, waar door journalisten en supporters naar werd verwezen als de Match van de Schande. In het seizoen 1985/86 eindigden de twee clubs met evenveel punten op de eerste plaats, waardoor er voor het eerst in België testwedstrijden georganiseerd werden om te bepalen wie kampioen werd. Anderlecht trok toen na twee gelijke spelen aan het langste eind. Sinds de invoering van de play-offs in 2009 nemen de twee teams het regelmatig vier keer per seizoen tegen elkaar op.

In 1977 troffen beide teams elkaar voor het eerst in een bekerfinale. Club Brugge won toen na een spannende wedstrijd met 4–3. In totaal stonden Anderlecht en Club Brugge drie keer tegenover elkaar in de bekerfinale. Twee keer won Club (1977, 2015), één keer won Anderlecht (1994). In de Belgische Supercup troffen de twee clubs elkaar al zeven keer. Vijf duels werden door Club Brugge gewonnen, drie door Anderlecht. Club Brugge is ook recordhouder met vijftien eindzeges.

Door de rivaliteit tussen Anderlecht en Club Brugge zorgen transfers tussen de twee clubs vaak voor ophef. Rob Rensenbrink, Hugo Broos, Marc Degryse, Gert Verheyen, Lorenzo Staelens, Alin Stoica en Tom De Sutter zijn bekende spelers die tijdens hun carrière de overstap gemaakt hebben van de ene naar de andere club. Andere opmerkelijke personen met een verleden bij beide clubs zijn: Constant Vanden Stock, Vincent Mannaert, Paul Courant, Jan Van Steenberghe en Marc Coucke.

Records

  • Grootste thuiszege Anderlecht
10 september 1977: 6–1 (competitie)
17 september 1983: 6–1 (competitie)
11 november 2012: 6–1 (competitie)
  • Grootste uitzege Anderlecht
29 september 1963: 0–5 (competitie)
  • Grootste thuiszege Club Brugge
17 december 2017: 5–0 (competitie)
  • Grootste uitzege Club Brugge
24 september 1993: 0–3 (competitie)

Titelwedstrijden

Een overzicht van de wedstrijden waarin Anderlecht of Club Brugge de titel greep na een rechtstreeks duel tegen de rivaal. Het titelduel van 26 april 1998 staat niet in de lijst omdat Club Brugge al voor de wedstrijd, door een nederlaag van KRC Genk, zeker was van de landstitel.

  • 8 april 1973 – Club Brugge kampioen
Club Brugge werd in 1973 in het Stade Emile Versé van rivaal Anderlecht kampioen na een gelijkspel (1–1). Het was de eerste naoorlogse landstitel voor Club Brugge. In de eerste helft bracht Raoul Lambert de West-Vlamingen op voorsprong via een strafschop. In het slot van de wedstrijd kreeg Anderlecht eveneens een strafschop en bracht Jan Verheyen de score opnieuw in evenwicht. Door het veroverde punt was Club met nog drie competitiewedstrijden te gaan al zeker van de landstitel.[1][2]
  • 6 mei 1986 – Anderlecht kampioen
Anderlecht en Club Brugge eindigden in het seizoen 1985/86 met evenveel punten en dus werden er testwedstrijden georganiseerd om de kampioen te bepalen. Zowel de heenwedstrijd in Anderlecht als de terugwedstrijd in Brugge eindigde in een gelijkspel (1–1, 2–2). Anderlecht werd uiteindelijk kampioen op basis van het aantal gescoorde uitdoelpunten in de testwedstrijden. Anderlecht-middenvelder en gewezen Club Brugge-speler René Vandereycken scoorde in de terugwedstrijd een belangrijk doelpunt en werd nadien met een rode kaart uitgesloten. Bij het verlaten van het veld maakte Vandereycken een controversieel omkoopgebaar.[3][4][5]
  • 15 mei 2005 – Club Brugge kampioen
In 2005 had Club Brugge op de op twee na laatste speeldag genoeg aan een gelijkspel in het eigen Jan Breydelstadion om zich van de landstitel te verzekeren. De Sloveense middenvelder Nastja Čeh bracht Club twee keer op voorsprong, maar Anderlecht bracht de score telkens opnieuw in evenwicht, via goals van respectievelijk Hannu Tihinen en Nenad Jestrović. Na het behalen van de titel ging zowel trainer Trond Sollied als aanvoerder Timmy Simons in het buitenland aan de slag. Club zou vervolgens meer dan tien jaar moeten wachten op een nieuwe titel.[6]
  • 18 april 2010 – Anderlecht kampioen
In het seizoen 2009/10 werden voor het eerst play-offs ingevoerd. Anderlecht werd met een ruime voorsprong eerste in de reguliere competitie en wist ondanks de puntenhalvering al op de zesde speeldag van play-off I de titel te veroveren door met 1–2 te winnen in het Jan Breydelstadion. Anderlecht kwam via goals van Jelle Van Damme en Matías Suárez op voorsprong, in de extra tijd wist Club Brugge via Wesley Sonck nog een tegentreffer te scoren. Het was de tweede keer dat Anderlecht kampioen werd op het terrein van de West-Vlamingen.[7]
  • 6 mei 2012 – Anderlecht kampioen
In 2012 duurde het langer alvorens Anderlecht kampioen werd. Op de op twee na laatste speeldag van play-off I speelde Anderlecht in het Constant Vanden Stockstadion gelijk (1–1) tegen Club Brugge. Maxime Lestienne bracht de bezoekers in de 71e minuut op voorsprong en leek zijn team zo drie belangrijke punten te bezorgen, maar in de extra tijd kreeg Anderlecht nog een strafschop voor een duwfout van Michael Almebäck op Dieumerci Mbokani. Guillaume Gillet zette de strafschop en bezorgde zo Anderlecht in extremis de landstitel.[8]
  • 15 mei 2016 – Club Brugge kampioen
In 2016 werd Club Brugge voor het eerst in precies elf jaar kampioen. Net als bij de vorige titel in 2005 klaarde Club de klus na een rechtstreeks duel tegen Anderlecht. De West-Vlamingen wonnen via goals van Abdoulay Diaby (2), Hans Vanaken en Timmy Simons overtuigend met 4–0. Het was een van de grootste thuiszeges ooit tegen de Brusselse rivaal.[9]
20 mei 2021 – Club Brugge kampioen

Bekerfinales

  • 12 juni 1977 – Club Brugge bekerwinnaar
In 1977 speelden Anderlecht en Club Brugge voor het eerst in de bekerfinale tegen elkaar. Anderlecht kwam in het Heizelstadion 0–2 voor via vroege doelpunten van Arie Haan en François Van der Elst. Rond het halfuur vielen er op zes minuten drie doelpunten. Raoul Lambert en Ulrik le Fèvre scoorden voor Club, Ludo Coeck maakte het derde Anderlecht-doelpunt. In de tweede helft ontpopte de Engelse aanvaller Roger Davies zich tot matchwinnaar. Hij scoorde twee keer, waardoor Club uiteindelijk met 4–3 won en de beker veroverde. In 2018 schreef Haan in zijn biografie dat zijn vroegere Anderlecht-ploeggenoot Gilbert Van Binst ooit zou beweerd hebben de bekerfinale van 1977 verkocht te hebben.[10] Van Binst ontkende het verhaal.[11]
  • 12 juni 1977 – Club Brugge bekerwinnaar
In 1977 speelden Anderlecht en Club Brugge voor het eerst in de bekerfinale tegen elkaar. Anderlecht kwam in het Heizelstadion 0–2 voor via vroege doelpunten van Arie Haan en François Van der Elst. Rond het halfuur vielen er op zes minuten drie doelpunten. Raoul Lambert en Ulrik le Fèvre scoorden voor Club, Ludo Coeck maakte het derde Anderlecht-doelpunt. In de tweede helft ontpopte de Engelse aanvaller Roger Davies zich tot matchwinnaar. Hij scoorde twee keer, waardoor Club uiteindelijk met 4–3 won en de beker veroverde. In 2018 schreef Haan in zijn biografie dat zijn vroegere Anderlecht-ploeggenoot Gilbert Van Binst ooit zou beweerd hebben de bekerfinale van 1977 verkocht te hebben.[10] Van Binst ontkende het verhaal.[11]
  • 22 mei 1994 – Anderlecht bekerwinnaar
In 1994 streden Anderlecht en Club Brugge opnieuw om de beker. Door werken aan het Heizelstadion vond de finale plaats op Sclessin. Anderlecht kwam in de eerste helft op voorsprong via Bruno Versavel. Na de rust werd er een doelpunt van Club Brugge-middenvelder Lorenzo Staelens afgekeurd, waardoor er relletjes uitbraken in de tribune. Meteen na het afgekeurde doelpunt scoorde Luc Nilis de 2–0, waardoor Anderlecht dat jaar na de landstitel ook de beker won.
  • 22 maart 2015 – Club Brugge bekerwinnaar
In 2015 veroverde Club Brugge de beker na een zege tegen Anderlecht in het Koning Boudewijnstadion. Club Brugge-aanvaller en gewezen Anderlecht-speler Tom De Sutter bracht de West-Vlamingen al snel op voorsprong. In de voorlaatste minuut van de wedstrijd bracht Anderlecht via Aleksandar Mitrović de score opnieuw in evenwicht. De finale leek op weg naar verlengingen, tot Lior Refaelov in de extra tijd wist te scoren met een afstandsschot. De Israëliër verschalkte doelman Silvio Proto en bezorgde Club in extremis de beker.

Wedstrijden

Periode 1949–1959

Periode 1959–1969

Periode 1969–1979

Periode 1979–1989

Periode 1989–1999

Periode 1999–2009

Periode 2009–2019

Periode 2020–2029

Spelers van beide clubs

Hieronder een lijst van enkele voetballers die zowel voor Anderlecht als Club Brugge gespeeld hebben. Spelers die bij de ene club zijn opgeleid, maar bij de andere in het eerste elftal gespeeld hebben (zoals Didier Bargibant), worden niet meegerekend. De spelers in het vet scoorden ook voor beide clubs.

   

Trainers van beide clubs

De hoofdcoaches die zowel Anderlecht als Club Brugge getraind hebben:

Hugo Broos is de enige persoon die bij beide clubs actief was als speler én trainer.

Zie ook

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anderlecht-Club_Brugge&oldid=60441451"