نوآفرینی
نوآفرینی یا بدیعهپردازی (به انگلیسی: Synectics)، یک روششناسی حل مسئله است که فرآیندهای فکریای را که ممکن است فرد از آنها ناآگاه باشد، برمیانگیزد.
در گذشته اینگونه پنداشته میشد که خلاقیت چیزی ذاتی است و نمیتوان آن را آموزش داد، اما ویلیام گوردون از بنیانگذاران این روش عقیده داشت که میتوان خلاقیت را شرح داد و از مراحل آن پرده برداشت. دیدگاههای او این امیدواری را ایجاد کرد که میتوان خلاقیت را یاد گرفت و یاد داد. هدف نوآفرینی شکستن قواعد مرسوم و ایجاد راههای جدید برای حل مسئله است. روش نوآفرینی به افراد کمک میکند تا زمینههای ذهنی شکلگرفتهٔ قبلی را بشکنند و برای اندیشیدن به موضوع به طرزی جدید، راه مناسب را بیابند.[۱] آدام گرانت استاد مدرسه کسب و کار وارتون در کتاب نوآفرینی به ارایه روشی نظام مند برای حل نوآفرینانه مسایل مختلف می پردازد. [۱]
مراحل الگو[ویرایش]
الگوی نوآفرینی مراحل مختلفی دارد[۱]:
- توصیف شرایط موجود
- قیاس مستقیم
- قیاس شخصی
- قیاس تعارض
- قیاس مجدد مستقیم و شخصی
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ آدام گرانت (۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹). «نوآفرینی». آریاناقلم. بایگانیشده از اصلی در ۳۱ مه ۲۰۲۰. دریافتشده در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹.