τέμαχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	τεμᾰχεσ-
ονομαστική	τὸ	τέμαχος	τὰ	τεμάχη & τεμάχεᾰ
γενική	τοῦ	τεμάχους & τεμάχεος	τῶν	τεμαχῶν & τεμαχέων
δοτική	τῷ	τεμάχει & τεμάχεῐ̈	τοῖς	τεμάχεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	τέμαχος	τὰ	τεμάχη & τεμάχεα
κλητική ὦ!		τέμαχος		τεμάχη & τεμάχεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τεμάχει & τεμάχεε
γεν-δοτ	τοῖν		τεμαχοῖν & τεμαχέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'στέλεχος' όπως «στέλεχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τέμαχος < θέμα τεμα- (όπως και το ομόρριζο τέμνω) + -χος

Ουσιαστικό

τέμαχος, -εος/ους ουδέτερο

• φέτα (τεμάχιο) ψαριού

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 3, 92.27

  μέλανδρυς δὲ τῶν μεγίστων θύννων εἶδός ἐστιν ... καί ἐστι τὰ τεμάχη αὐτοῦ λιπαρώτερα.

Παράγωγα

• τεμαχί
• τεμαχίζω
• τεμαχοπώλης
• → δείτε και τη λέξη τεμάχιον

Πηγές

• τέμαχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τέμαχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.