הונט
דער הונט (נקבה: הונטין) איז א הויזליכע ליבלעכע חיה.
א סך מענטשן האדעווען הינט אין דער היים צוליב טיינער פון די מערערע סיבות: פון ליבשאפט, אדער ווי שומרים צו היטן זייער פארמעגן.
הינט זענען באשאנקען מיט א שארפן שמעק-חוש; דערפאר נוצט מען זיי אויך אין מלחמות - אדער פאליציי צו טרעפן דראגס און אנדערע פארבאטענע זאכן.
זיי האבן ליעב צו לעקן און קומען נאנט צו מענטשן.
אידישקייט
אין גמרא זעהט מען אז עס איז נישט גלייך צו האבן א "שלעכטער" הונט, ווי דער גמרא זאגט ארור מגדל כלב רע בתוך ביתו, מען זאל נישט אויפצועהן א שלעכטער הונט, ספעציעל איז שטייט אין דער גמרא אז עס שאדט פאר א פרוי וואס איז טראגעדיג, זי קען פארליכן אין מפיל זיין איהר קינד פון שרעק ווי דער גמרא פארציילט שיקלא טיבותא וכו'. אבער סתם אזוי צו האבן א הונט ביי זיך אין שטוב, מעג מען על פי הלכה. און כאטש דער רמב"ם שרייבט (הל' נזקי ממון פ"ה ה"ט) "ארור מגדל כלבים וחזירים מפני שהזיקן מרובה ומצוי, דאך האלט דער רמב"ם אז מען מעג האבן א הונט וואס איז געלערנט צו זיין זיין צווישן מענטשן, ווייל מען האט פון איהם א שטארקע תועלת. אויך דער גאון רבי יעקב עמדין שרייבט אז לויטן רמב"ם מעג מען האבן א הונט וואס איז צוגעבונדען ער זאל אכט געבן אויף די הויז. אין פאקט אבער האבן פרומע חרדיםא פאניק פון הונט ווייל זיי זענען נישט איינגעוואונט דערצו.
הונט אלס מעטאפאר
ווען מען וויל באליידיגן איינעם וואס פירט זיך אום אוממענטשליך, רופט מען אים "הונט" און פאר א פרוי "כלַבתא".