Begin nou niet over die asperges, een prachtig Nederlands product
Het is een mooi gerecht geworden: een romige pasta met asperges, tuinbonen en courgette, opgefrist met munt en citroenrasp. Op deze zonnige lenteavond bovendien geserveerd met een vrolijk glas Pouilly-Fumé ernaast, dus hou nou even je mond, ga eten en begin niet over die asperges. Prachtig Nederlands product, te verwaarlozen CO2-voetafdruk. En ook nog een geheel vegetarische maaltijd, wat zeg ik, veganistisch zelfs, die room is plantaardig. Geen levend wezen heeft geleden onder wat wij nu op ons bord hebben liggen.
“En die asperges dan?”, zeg jij.
“Hebben die geleden?”
Slavendrijversmentaliteit
“Wie denk je dat die dingen plukt? Het stond allemaal te lezen in dat rapport van de arbeidsinspectie laatst, heb je dat soms gemist? Ze presenteerden 24 casussen van illegaal tewerkgestelden. Bij de supermarkt, bij de kapper, een pluimveehouderij. Bij restaurants, bouwplaatsen, schoonmaakbedrijven. En op een aspergeveld dus. Onderbetaald. Vaak wordt er loon ingehouden voor huisvesting. En die bedrijven lachen om de boetes die ze krijgen. Die staan in geen verhouding tot wat ze verdienen! Uitbuiting loont. Nederland is die slavendrijversmentaliteit nooit kwijtgeraakt.”
“Deze asperges komen misschien wel van een bonafide teler.”
“Dat weet je dus niet! Hoe kun jij dat nou weten? Ik begin zo onderhand te denken dat je in dit land niks meer kunt kopen waar geen moreel verknipte ondernemer achter zit.”
“Je eten wordt koud.”
“We leven in een gestoorde wereld waarin iedereen die toch al een beetje geld heeft, over lijken gaat om van dat geld nóg meer geld te maken. Nóg goedkopere arbeidskosten, nóg meer winst!”
Onaf product
“Weet je wat ik tegenwoordig probeer te doen als ik een woedeaanval krijg over de krankzinnigheid van de wereld en de kwaadaardigheid van ondernemers en politici? Dan probeer ik iets van mildheid op te brengen. Omdat al die mensen net zo’n gemankeerd apparaat in hun schedel hebben zitten als ik. Een apparaat dat op geen enkele wijze geprogrammeerd is voor de wereld waarin we leven. Een apparaat dat, naar mijn stellige overtuiging, niet ontworpen is door een hogere intelligentie, maar houtje-touwtje is geëvolueerd tot wat het nu is: een onaf product. En dat onaffe product speurt standaard naar voordeeltjes en meevallers, energiebesparing, geitenpaadjes. Het zoekt genot, en meer geld bezorgt ons meer genot. Het is niet fraai, maar zelfs als we iets overduidelijk verkeerds doen, weten we dat voor onszelf recht te praten. Zo zit dat product nu eenmaal in elkaar.”
“Heel loffelijk van jou, lieve linkse jongen die je er bent, dat jij probeert te begrijpen hoe de ander tot zijn afzichtelijke gedrag komt. Maar proberen de uitbuiters zich ooit in de uitgebuitene te verplaatsen?”
“Geen idee. Ik ga beginnen, hoor. Eet smakelijk.”
Jamal Ouariachi is schrijver. Behalve romans en verhalen schrijft hij onder meer recensies en columns. Lees hier eerdere columns van Ouariachi terug.