Στις 16 Φλεβάρη του 1943 οι Ιταλοί κατακτητές καταστρέφουν το Δομένικο, ένα όμορφο χωριό στην περιοχή της Ελασσόνας. Λεηλατούν τα πάντα, καίνε το χωριό, σκοτώνουν 194 πολίτες. Δικαιολογία για το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα, ότι 50 αντάρτες του ΕΛΑΣ χτύπησαν ένα ισχυρό στρατιωτικό τμήμα τους. Και αντί να κυνηγήσουν τους αντάρτες, που ήσαν πολύ λιγότεροί τους, το 'βαλαν στα πόδια και ρίχτηκαν, για να βγάλουν το άχτι τους, στους άοπλους κατοίκους του Δομένικου.

Ο διοικητής Χωροφυλακής Ελασσόνας, Μοίραρχος Νικόλαος Μπάμπαλης,αναστατώνεται από το χαλασμό του Δομένικου. Είναι οικογενειάρχης και ζει στερημένα μόνο από το μισθό του. Ομως αυτό δεν τον εμποδίζει, και χωρίς να λογαριάσει καριέρα και το μέλλον των κοριτσιών του, να κάνει δυο αναφορές, η μια προς το υπουργείο Εσωτερικών και η άλλη προς τον Ιταλό Φρούραρχο, που μέσα τους συμπυκνώνεται όλη η λεβεντιά, ο ανθρωπισμός, η αντρειοσύνη του Ελληνα πατριώτη.

"Διαμαρτύρομαι - γράφει στην αναφορά του προς τους Ιταλούς - ως αξιωματικός και ως άνθρωπος, διά τα αποτρόπαια εγκλήματα τα οποία διέπραξε ο στρατός σας εις Δομένικον, εναντίον άοπλων και αθώων ανθρώπων, οι οποίοι βασισθέντες εις τας επισήμους υποσχέσεις σας, όπως οσάκις μεταβαίνουν Ιταλοί στρατιώται εις τα χωριά των, να παραμένουν εις τας οικίας των, μη διατρέχοντες κανένα κίνδυνον. Γνωρίζετε βεβαίως ότι τον άμαχον πληθυσμόν προστατεύουν διεθνείς νόμοι και συνθήκαι, τας οποίας δεν εσεβάσθειτε. Είσθε το πλέον πεπολιτισμένον κράτος της Ευρώπης και όμως διαπράξατε κακουργήματα που μόνον βάρβαροι διαπράττουν".

Πραγματικός καταπέλτης το "κατηγορώ" του γενναίου πατριώτη. Οι Ιταλοί λύσσαξαν. Τον συλλαμβάνουν και τον πάνε δεμένο στη Λάρισα. Το έκτακτο Στρατοδικείο που συγκροτείται, τον καταδικάζει σε θάνατο. Δεν εκτελείται όμως γιατί η καταδίκη του είναι με ψήφους 4 - 1. Τον μεταφέρουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία και υποφέρει τα πάνδεινα. Επιζεί όμως. Μετά το τέλος του πολέμου επιστρέφει. Το μισαλλόδοξο καθεστώς της εποχής τον αγνοεί. Ο ίδιος πικραμένος λέει: "Με κρίνουν ανάξιοι άνθρωποι, μετά τον Δεκέμβριον επέπλεαν οι φελλοί".

Ο Νικόλαος Μπάμπαλης είναι και αυτός ένα παράδειγμα για τη νέα γενιά της πατρίδας μας. Δε θα μπορούσε, άραγε, η πολιτεία να τιμήσει, έστω και μετά θάνατον, τον άξιο αυτό Πατριώτη και Ανθρωπο;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΡΩΝΗΣ