Karaköy’de Novotel’in terasına açılan Mürver ocakbaşı-meyhane-balıkçı rahatlığında. Kabul, ortakların eş-dost kontenjanından CEO masası da var ama bara yakın stantta, kadın kadına üç arkadaş da görüyorsunuz; az ileride bir büyük açtırmış harlı harlı dertleşen iki mağaza sahibi de... Şehir kurdu blogger’lar tek tek serpilmiş, paylaşacak en iyi fotoğrafı çekme derdinde. Tek tabanca bir turist bara yaslanmış, ağzının suyu aka aka manzarayı seyrediyor. Ama sersemlemekte haklı: Manzara, Tarihi Yarımada’dan sonra Sarayburnu ve Moda Burnu’nu öpüştürüp Kızkulesi’ne uzanıyor.
En başta “Ocakbaşı-meyhane-balıkçı” rahatlığında dedik ya... Mürver’deki bu rahatlık mönüyle de desteklenmiş. Açık mutfakta, el yapımı taşfırın, çeşit çeşit ızgaralar, fırınlar, isleme cihazları var. Mutfağı dolaşan mermer tezgâha ocakbaşı gibi kurulabiliyorsunuz. “Mönüden seçecekleriniz, hatta ana yemekler bile ortaya söylenmelik şekilde tasarlandı” diyor Mehmet Gürs; “Ne varsa ortaya yığılabilir, paylaşma kültürümüzü ön plana aldık...”
Zaten zaman zaman değişecek ama temelde 20 kalem yemek sunuyorlar; yine ‘ocakbaşı-meyhane-balıkçı’ tarzında, hepsi odun ateşiyle içli dışlı. Bu yüzden balık-ekmek var ama ekmeği tandırda pişmiş. 18 lira. Dana dil var ama kendileri tütsülüyor. 24 lira. Fenerbalığı kavurma var ama o da odun fırınında. 56 lira. E tabii fırın sütlaç. 16 lira. Ama beni en çok güldüren, içinde bulunduğumuz mahallenin tarihine gönderme yapan kerhane tatlısı.
Kim gitsin?
◊ Tünel’le, metroyla, tramvayla, vapurla kolay ulaşılan bir yerde keyif yapmak isteyenler...
Sadece kalmak için değil, sakin kafesinde soluklanmak, çay içip kitap okumak için de güzel bir yer. Çay 3, Türk kahvesi 7, ızgara köfte 20 lira.
Anemas Inn, Ayvansaray’da Anemas Zindanları’na komşu. (0532) 276 50 60.
Anemas Inn’den bahsediyorum. Eminönü Ayvansaray’da, ikisi ahşap dört binanın birleşiminden oluşan, iç içe avluları, teraslarıyla şirin mi şirin bir butik otel. Teraslarından ve odalarından Haliç ve köprü manzarası görülüyor; bu tarihi semtte yeşillikler içinde, huzur dolu bir mekân.
Toplam 34 odası var. Bu odalarda ağırlıkla İstanbul’da okuyan yabancı öğrenciler ve ressamlar kalıyor. Çünkü otelde zaman zaman Türk ve yabancı ressamların karma sergileri yapılıyor. Sergilerin sonuncusu henüz bitti. Sergi için otelde kalan dokuz ressam da ülkelerine geri döndü.
Otel tepede olduğu için püfür püfür de esiyor. Davet ve toplantılar için 100 kişilik açık-kapalı bir terası da var. Yakında bu terasa direkt çıkacak bir asansör yapmayı da planlıyorlar.
Gitmişken bunu da görün
Öğleden sonra saat iki... Çat, İbrahim Şef’in cebine bir mesaj: Çok pişmiş spagetti ve salata. Cem Yılmaz’dan. Geçen akşam yarım saat ayakta beklemek zorunda kaldığı için, bu kez siparişi eve istiyor.
Spagetti, makarna değil. Dana koldan yaptıkları bir yaprak et. Cem Yılmaz gibi, Kıvanç Tatlıtuğ da müdavimi. Eşi Başak Dizer’le çoğunlukla öğleleri geliyor. Çağatay Ulusoy antrikot, Sinem Kobal lokumcu. Birkan Sokullu her şeyci. O da diğerleri gibi telefonunu vermiş, “Çok iyi bir et ne zaman düşerse mutlaka arayın” demiş.
BOYNUZ KULAĞI GEÇTİ
Sekiz ay önce dört masa olarak başladılar. O kadar tutuldu ki yan tarafı da satın aldılar, şimdi 70 sandalyeleri var. Yine de butik sayılırlar. O yüzden her gelen “Nusr’et’in ilk hali gibi” diyor.
En çok spagettiye, dana sırta, kafese ve kendi formülleri olan anasonlu sosise güveniyorlar ama “Bizi patlatan hamburgerimiz. Hamburgerde boynuz kulağı geçti” diyorlar.
Peki bu işe ‘kulak’ ne diyor? Nusr’et de vaktiyle gömlek/önlük değiştirip, Günaydın’daki ustası Cüneyt Asan’dan ayrılmıştı. Şimdi kendi yanından yetişenlerin açtığı mekâna hiç gidip geliyor mu, destek oluyor mu?
Sizce?
Şehre tepeden bakmaya, şirin bir semtini arşınlamaya, buz pistinde kayıp düşmeye, düşene gülmeye...
Hayran olduğumuz şarkıcıyla avaz avaz şarkı söylemeye, tuttuğumuz takım için bağıra çağıra tezahürata...
Saçımızı değiştirmeye, birine küçük bir hediye almaya...
Sucuklu yumurtanın kokusuna, çikolatalı suflenin tadına, güzel bir insana bakmaya, paylaşmaya, gözlerimizin dolmasına...
İşte birkaç küçük öneri... Etrafınıza şöyle bir bakınırsanız çok daha iyilerini bulacağınız garanti.
BİR SEMTİ SEVMEK?
GALATA
Rus-Türk Ortodoks, Süryani, Musevi, Latin Katolik, Protestan kiliseleri, Arap Camii, Yeraltı Camii, Galata Kulesi ve panoramik İstanbul... Peymane’de kebap, Tophane’de çay... İster alın elinize bir harita kendi başınıza yapın, ister 28 Ocak’ta Folklorik Turizm’in yaptığı gibi bir tura katılın.
Drone, yani uzaktan kumandalı, insansız hava aracı. Artık her yerdeler. Parkta, sahilde, maç çekimlerinde, polis istihbaratında,
hatta El Bab’da IŞİD’le yürüttüğümüz savaşta.
Şimdi de yarışları düzenleniyor. Amaç, özel olarak hazırlanmış pistlerde önceden belirlenen tur sayısını ilk bitirmek. Drone’lar yarış alanındaki yuvarlakların içinden, engellerin arasından geçerken onları kumanda eden sahipleri de tribünlerde. Drone’un kamerasından alınan görüntü, taktıkları dijital gözlüklere aktarılıyor, böylece sanki drone’un içindeki bir pilot gibi cihazı kullanabiliyorlar. Bu arada hızları saatte 150 kilometreye kadar
çıkabiliyor.
Yarışlar bizde yeni ama dünyada iki yıldır yapılıyor. Dubai 2016 Drone Ligi’nin toplam ödülü 1 milyon dolardı mesela.
Ece Aksoy’la yollarını kesiştirense, 33 yıl önce Ece Bar olarak Etiler’de başlayıp, bugün Dokuz olarak Beyoğlu’nda süren gastronomi ve eğlence serüveni. Mönüdeki ‘oşey işkembe’ Uğur Yücel’den, ‘onno patates’ Onno Tunç’tan hatıra. Kimi muska böreğine, kimi sahanda köftesine hasta... Ama bütün bunları sayısız köşe yazısında, ibadullah dergi sayfasında, binlerce gazete satırında zaten okudunuz/bellediniz/ezberlediniz. Bilmediğiniz kısmıysa en iyi salça, en güzel tereyağı, en leziz lahana, turp, pırasa için Anadolu’yu karış karış gezdiği, Türkiye’yi pazar pazar parsellediği. Yine bir alışveriş dönüşü Ece’yi kenara sıkıştırdım, yemeklerini bu kadar lezzetli yapan alışveriş sırlarını ayıkladım. Daha ilk cümleden başlığı patlattı...
İVRİNDİ’DEN BUĞDAY VE MISIR
Benim mutfağımdan içeri GDO’lu yiyecekler giremez. Buğday ve mısır almak için Balıkesir’in İvrindi kazasına gidiyorum. İvrindi’de Yağlılar Köyü var. Orada Mustafa Bey’i soracaksınız. Gerçek Anadolu tohumları kullanıyor. Ama ürün az, size de vermesi için kendinizi sevdirmeniz lazım.
KESKİNCİK’TEN ZEYTİNYAĞI
Pucca’yla laflıyoruz. “Bu mevsimde hiç gelmemiştim Çeşme’ye, ne güzelmiş” diyor.
Henüz diğer masaların çoğu boş. Ama açılış gecesi için o kadar çok rezervasyon var ki garsonlar kimi nereye sığdıracaklarının telaşında.
Saat sekiz gibi ahali hücum etmeye başlıyor, 90’lar Türkçe pop/arabesk çalan Esnaf, yavaş yavaş yazki halini almaya başlıyor. Tek fark, tepesine geçirdiği brandadan kapüşon. İnsanlar yine duvarların/masaların üstünde.Herkes avazı çıktığı kadar şarkı söyleyip dans ediyor.
Sadece Esnaf mı? Bilindik mekânların yarıdan çoğu açık Alaçatı’da. Şöyle bir tur atıp, tekmil alıyorum:
CLIQUE
DJ’DEN HALKA ARACISIZ YAYIN
Asmalımescit’teki Propaganda, Adnan&Indra Taşpınar çiftinin kulübüydü. Bundan iki yıl mukaddem, bir gece ansızın sırra kadem bastılar. Arkalarında bir ton borç ve personel alacağıyla... İki katlı şahane mekânda o zamandan beri sessiz bir bekleyiş hâkimdi. Yani geçen cumaya kadar. U.F.U.K, Cure-Shot, Tangun ve Ateş Tözün... Şehrin en baba dört DJ’i burayı aldı, kulüp olarak tekrar açtı. Tangun, “Dünyaca ünlü DJ arkadaşlarımızla birlikte alt katta deep tech ve minimal techno; üst katta groow, dub, deep house çalacağız” diyor. Meraklısı için ‘çaldıklarımız çalacaklarımızın teminatıdır’ beyannamesi!
