زمانی که کتاب تشکیل طبقه‌ی کارگر انگلستانِ ای. پی. تامپسون در 1963 منتشر شد، همچنان فرهنگ ضد-امپریالیستی پویایی در چپ روشنفکر وجود داشت که از قدرتی ویژه در میان تاریخ‌نگاران مارکسیست بریتانیایی، گروه قابل توجهی که تامپسون به آن تعلق داشت، تغذیه می‌کرد. در خلال کمی بیش از یک دهه، به‌رغمِ (یا شاید به علت؟) جوشش‌های ستیزگرانه‌ی 1968 و مبارزات مهیّج و گوناگون کارگران در سال‌های متعاقب

واندا کوچولو و روبان‌هایش: ویلنا، نمونه بود، از این جهت که عموماً جوانان بودند که می‌خواستند بجنگند و سالخوردگان اغلب درباره سختی‌های ناشی از مبارزه اندرز می‌دادند. اکثر رهبران و مبارزان چریکی جوان بودند.
نیوتا تایتل‌باوم (Niuta Teitelbaum) زن زیبای بیست‌وچهار ساله یهودی لهستانی بود، که شانزده ساله می‌نمود. او در نقل و انتقال مردم و

تصویر: سیمون دوبووار، ژان پل سارتر و ارنستو چه گوارا(کوبا، 1960)
جان جراسی، نویسنده امریکایی در کتاب فلسفی خود: «نقدی بر منطق دیالکتیک» (١٩٦٠)، در مصاحبه با ژان پل سارتر برنامه انقلابی خود را به صورتی تصویری تلخیص می کند.

تصویر: نیروهای بنیادگرای تکفیری
1- مقدمه:جنگ میان اعراب و اسراییل، علاوه بر ریشه‌های مستتر یا آشکار خود در ساختارهای اقتصاد سیاسی و جغرافیای سیاسی جهان، دلالت‌ها و تلازمات فرهنگی-تئولوژیک بسیاری نیز دارد. این دلالت‌ها هرچند از سوی مفسرین و تحلیل‌گران علوم سیاسی عموما کنار زده می‌شوند؛ اما از منظر