شانزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی از 24 تا 30 شهریور در تهران برگزار می شود. در این برنامه جایزه «جلال ستاری» نیز به گروهی از پژوهشگران ایرانی و غیر ایرانی متخصص در این حوزه اهدا خواهد شد. در این مطلب گزارشی از این جشنواره به نقل از روزنامه اطلاعات و فهرست کاندیداهای این جایزه را می خوانیم.
از این هفته، بررسی نقابهای قارهی افریقا را آغاز میکنیم و اولین قومی که به آنها خواهیم پرداخت، مردم دَن (Dan) هستند.
جیو یا دَن، یک گروه قومی است که در شمال شرقی لیبریا و ساحل عاج زندگی میکنند، به زبان دَن صحبت میکنند و همسایهی گوروها، گهرهها و مانوها هستند.
بازیگر، نمایش نامه نویس و کارگردان
1329-1392
محمود استاد محمد هنرمند و بازیگر تئاتر و از چهره های تاثیر گذار در طول سال های گذشته در این حوزه، روز پنجشنبه سوم مرداد 1392 در تهران درگذشت. تعطیلات تابستانی «انسان شناسی و فرهنگ» سبب شد که متاسفانه نتوانیم در همان زمان به یاد او مطلبی منتشر کنیم و اکنون این
گفتگو کننده: فرشته حقیقت/ آمده سازی برای انتشار: مجید ابراهیم پور
عکس:
یکی دیگر از سردمداران تآتر ایران "غلامعلی نقشینه" است.نقشینه از 14 عدد سالگی کار تآتر را شروع کرده و پنجاه سال سابقه فعالیت تآتری دارد.ولی او نیز مانند سایر پیش کسوتان تآتر گوشه انزوا اختیار کرده است و گله ها و شکایت ها از وضع نابسامان تآتر امروز دارد.
بنیاد همه چیز بر رنج و تباهی است. بر این باورم که همیشه نمی توان جلوی رنج و ویرانی و تباهی را گرفت. مشکل بنیادی است؛ و از دریافتن آن ناتوانم که چرا برخی آدم ها می اندیشند که هر چیزی را می «توان» ـ نه «باید» ـ به پیش از فاجعه باز گرداند؛ این پرسش، به معنای بالابردن پرچم تسلیم و سازش، و بی عملی نیست؛ و هم چنین، به معنای آغوش گشودن بر فاجعه و رهایی بخش دانستن آن نیست؛ به معنای ناممکن دیدن رهایی
تصویر: فضایلی برگرفته از سایت ایران تئاتر
جستجو برای دانستن آنچه در هستی درون و بیرون جهان ما انسانها وجود دارد همواره در تلاش بیوقفة هنر تأتر انعکاسی غیرقابل انکار داشته است. این هنر نمادین چون آئینهای از هستی انسانی، از دیرباز بشر جوینده را در مسیر پرمخاطره حیاتش به حرکت واداشته تا شاید بتواند پرسشهای
مقدمه کتاب: در سال 1357 و با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار دولت جمهوری اسلامی، سینما نیز چون سایر حوزههای فرهنگی ابتدا مورد نقد جدی و محکم دولت مردان قرار گرفت و سپس برای گذراندن دورههایی از رکود و بی مهری، با ذوق هنری برخی از مدیران مجددا به کانون توجه بازگشت. در همان سالهای آغازین انقلاب، نیروهای جوان و پرشور انقلابی برای احیای سینما، سعی در تعریف و ایجاد سینمای اسلامی / انقلابی
زبان در مفهوم کلی نظامی ارتباطی است که به کمک نماد ها و نشانه ها به منظور توصیف / طبقه بندی و فهرست کردن تجربه ها/ مفاهیم و عواطف و اندیشه ها در میان یک گروه انسانی رواج می یابد و با ضریب زمان /دامنه ی نفوذ مکان/شمار بکارگیرندگان / و کثرت یا قلت نخبگان بکار گیرنده ی آن و آزمونهای آن در حوزه های گوناگون بشری از فصه گوئی گرفته تا بیان اندیشه های فلسفی باورهای مذهبی و...قدرت میگیرد یا
در مطلب این هفته، به معرفی پنج نقاب از کشور پِرو میپردازیم و در هفتهی آینده، معرفی نقابهای آخرین کشور باقیمانده از امریکای جنوبی را آغاز خواهیم کرد.
اپرای عروسکی رستم و سهراب به کارگردانی بهروز غریبپور و با آهنگسازی لوریس چکناوریان که بر اساس اشعار شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی تنظیم شده است، در سالن فردوسی بنیاد فرهنگی هنری رودکی به روی صحنه میرود. اپرا با صحنه ی خلق ابیات شاهنامه توسط حکیم فردوسی آغاز می شود و عروسک فردوسی در این داستان حضور پررنگی دارد، گویی شخصیت وی درگیر آفرینش این اسطوره های حماسی
تصویری از اجرای «بینوایان»
امروز هنگانی که از «تئاتر اصفهان» سخن به میان می آید، اغلب بلافاصله شیوه خاصی از اجرای نمایش، که به «کمدی اصفهانی» مشهور است، به ذهن متبادر می شود. که این اتفاق نه فقط در اذهان عموم، که حتی در میان خواص، فرهنگیان و دانشگاهیان نیز به یک باور و بیشتر از آن، به یک واقعیت تاریخی، بدل شده است. در حالی که، کمتر کسی از پیشینه طولانی ودرخشان تئاتر در اصفهان آگاه است. این شاید بدلیل کم کاری
پیش از همه ادیپوس نزدیک آمد، با مشعلش، با لباسش و با کلامش و این سه در خلوص و پاکیزگی، مقدمه ساز و آشکارکنندۀ نحو اجرا تا پایان کار هستند. در باب "زبان"، این اجرا برانگیزاننده آن است که بگوییم تمایل بر آن بوده که نقشها به حد کلامشان حاضر باشند و نه البته به اندازه "بیان". که نقشها نه به کار بیانگری بل مدام به کلامی فاخر در کار حضور خویش در زبان شدهاند. و این به کلی خصلتنمایی نقشها را که اغلب به چون
مجله فرهنگ و زندگی/ آماده سازی برای انتشار : نسرین راستگو
عکس:
سینما شاید در میان وسایل ارتباط جمعی ، پیشرفتهترین و تواناترین آنها باشد .
سینما زبانی است مستقل و وسیع – هرچند به گفتهء «پازولینی» برای این زبان ، لغتنامهیی تدوین نشده تا سینماگر با مدد گرفتن از آنها جملهیی سینمایی بسازد ، و البته چنین تدوینی هم امکان ندارد .
طبق روال هفتهی گذشته، این هفته، چهار نقاب جدید از منطقهی اکوآدور معرفی میکنیم. در متن پیش رو، چهار نقاب از مردم کچوآ را معرفی خواهیم کردکه همگی از «چوبهای رنگشده» ساخته شدهاند.
تصویر: مستعان
سیستم فعالی در میان شبه روشنفکران و شبه هنرمندان ایرانی -که تعدادشان از روشنفکران واقعی و هنرمندان واقعی بیشتر است- وجود دارد که اصطلاحا میهمانی نامیده شده است :یک میهمانی ساده به صرف شام شرینی!!!! از هر نوعی که بخواهی راه می اندازند و پس از تعارفات و به تکرار پرسیدن : دیگه چه خبر؟ فلان کتاب رو خوندی ؟ فلان فیلم رو دیدی؟ ....سازهایشان را کوک می کنند-ساز در این ارکستر غالبا برنده ، و در
همانطور که میدانیم، اِکوآدور کشوری است در شمال غربیِ امریکای جنوبی، با زبان اسپانیایی که از قرن نوزدهم میلادی کمکم از زیر استعمارِ اسپانیا وجمهوری کلمبیای بزرگ درآمد و مستقل شد.در بخش نقابهای این هفته، معرفی نقابهای اکوادور را آغاز میکنیم و تا سههفتهی آینده ادامه خواهیم داد.
تصویر: ترنر
چکیده: به نظر ترنر ارتباط افراد با یکدیگر یا از طریق مخالفت و بهره کشی است، یا از طریق عشق، افراد در یک خود آگاهی معنوی که در آن هیچ اثری از تفرد گرایی یافت نمی شود با یکدیگر متحد می شوند. از این رو باید،میان روابط هنجاری که مکانیکی و نا خرسند کننده اند و روابطی که متضمن نوعی وحدت عرفانی اند، یکی را برگزید و چنین به نظر می رسد که شق دیگری وجود ندارد. چنین منظری، نسبت به روابط متقابل و
محققین و نویسندگان بسیاری که در چند سال اخیر مطالب و مقالات نسبتاٌ فراوانی دربارة شبیه خوانی نوشته اند، پیدایش و اجرای نخستین تعزیه ها را به دوره حکومت صفویه در ایران نسبت میدهند. با اینهمه نه تنها در بررسی این نویسندگان که پایه فرضیه خود را بر حدس و گمان نهاده اند، بلکه در آثار و مطالب آن دسته از خاورشناسانی هم که از دیرزمان به تعزیه چشم دوخته اند و کیفیت و تاریخ تحول این نمایش کهن و اصیل ایرانی را
کیارستمی بدون اغراق معروفترین فیلمساز ایران در جهان است که عمری در تجسس دردهای اجتماعی و به تصویر درآوردن آن بوده، و بیشتر هم عالم کودکان ـ چه رنجشان در مدرسه و چه مظالم دنیای کار ـ را کاویده است. کیارستمی به دغدغههای تکراری انسانی نگاهی ژرف دارد، به عشق، ناکامی، حسرتِ نبودن، پدیدة مرگ و رفتن. قدر این فیلمساز و هنرمند و شاعر را هنردوستان غیرایرانی شاید بیشتر میدانند. از این رو
در ادامهی متنهای هفتههای پیشین، به معرفی نقابهای سراسر جهان میپردازیم و اکنون، در بخش نقابهای امریکای جنوبی هستیم. این هفته سه نقاب از کلومبیا را معرفی خواهیم کرد.
به ترانه های دوبیتی آذری که آذربایجانی ها هنگام کار، سر قبر، در عروسی، شادی و غصه، در تنهایی و میان جمع، عاشق برای معشوق، و معشوق برای عاشق، هنگام دوری از یار و دیار و مادر یا فرزند و در مقام پند و اندرز و ...می خوانند بایاتی گفته می شود. در گذشته هر آذربایجانی حداقل چند بایاتی را از حفظ می کرد و می خواند. در زمان های مختلف، بر طبق احوال و روحیات مختلف بایاتی های مناسبی در زبان ها
داگلاس مارتین (نیویورک تایمز) ترجمه ی محمد عامریان
کارگردان و نظریه پرداز نمایش
1926-2013
کارگردان تئاتری که ضد سنت گرایی بود در 87 سالگی درگذشت
هربرت بلاو، کارگردان تئاتری که شدیدا مخالف سنت گرایی بود، استاد دانشگاه و نظریه پردازی که چند نمونه از اولین نمایشنامه های ساموئل