در حال حاضر در روستای کلپورگانِ شهرستان سراوان و روستای کوهکمِ سرباز از توابع ایرانشهر بصورت کاملاً فعال و در روستاهای اولُنچَکان ،گُلَک و شادی گوراز توابع شهرستان نیکشهر به صورت نیمه فعال زنان بلوچ به تولید سفال اشتغال دارند . سفالهای تولید شده در منطقهی بلوچستان کلاً به رنگ قرمز جَغکی میباشند . ( جَغک نام گیاهی محلی است که از ریشهی آن برای رنگ کردن کشک و خاجهای پشم استفاده می کنند ) .
بحث تقسیمات کشوری چه در سطح شهرستان و شهر و چه به ویژه در شهر استان، همواره در ایران مسائل بسیار و مناقشه های فراوانی را به همراه خود داشته و موافقت ها و مخالفت هایی را برانگیخته است. آنچه بیش از هر چیز مخالفت را بر می انگیزد، ایجاد اختلال در نظام های آماری، سنگین شدن بار تشکیلات اداری و دیوان سالارانه و به همین میزان بار هزینه های مالی در این حوزه و در کنار این ها، احتمال ایجاد زمینه هایی
قبل از شروع ماه مبارک رمضان مردم بلوچستان خود را برای حضور در مهمانی سفره خداوند آماده می کنند واصطلاح (سررجب ونیمه شعبان) را که ریشه در اعتقادات دینی و مذهبی آنان دارد انجام و باروزه گرفتن در روز اول ماه رجب ومراسم ویژه نیمه شعبان یعنی نذر مخصوص که در شب پانزدهم ماه شعبان می دهند وبا غذای محلی مخصوص و حلوای خرما برای اطعام مساکین در مسجد محل توزیع می کنند و ثواب آن را برای اموات و
در بحبوحه بازار گرم انتخابات ریاست جمهوری و در لابه لای اخبار رنگارنگ یازدهمین دوره انتخابات 92 خبری بسیار ناگواری از جامعه هنری ایران در فضای مجازی منتشر شد که کمتر این فرصت را یافت تا مورد توجه رسانه ها ، جامعه هنری کشور و مسئولین و بانیان فرهنگ و هنر ایران و قرار گیرد.
گواتر، نام روستایی کوچک در منتهی الیه جنوب شرقی ایران است که در استان سیستان و بلوچستان و در مسیر چابهار به جنگل های حرا قرار دارد. این روستا در کنار خلیج گواتر است و بندر ماهیگیری کوچکی نیز دارد. شغل بیشتر مردم در این ناحیه صید انواع ماهی، خرچنگ و میگو است.
عکاس: زینب مریخ پورz.merrikhpour@gmail.com / محل عکاسی: استان سیستان و بلوچستان، شهرستان چابهار، روستای گواتر.
زمان: فروردین 1392.
دیروز نوبت مرحوم مهتاب نوروزی مفاخر برجسته هنر سوزن دوزی بلوچ و خالق نقش و نگارهای ماندگار تاریخ ایران بود تا پله های بلند بالای بروکراسی موجود در سیستم اداری را جهت برخورداری از مزایای بیمه بازنشستگی یکی پس از دیگری با پاهایی ناتوان ، کمری خمیده و چشمانی کم سو بالا و پائین برود و امروز نیز نوبت زرخاتون عظیمی ایرندگانی و شهناز خلیلی ایراندگانی دو نفر دیگر از مفاخر و
مقدمه: پیش از آغاز کاوشهای شهر سوخته ،بسیاری از باستان شناسان معتقد بودند که مهم ترین مراکز فرهنگی و تمدنی در میان رودان و جنوب غربی ایران واقع شده بودند ،ولی امروزه با کشفیات شهر سوخته و سایر محوطه های باستانی مهمی همچون تل ابلیس و تپه یحیی و شهداد تغییراتی کلی در نظریات ایشان حاصل شده است و شهر سوخته را از مهم ترین مرکز استقرار و در حقیقت مرکز اجتماعی ،اقتصادی و
مستند مم- خرس سیاه بلوچی به تهیه کنندگی و کارگردانی مهدی چلانی، دستیار کارگردان وحید عابدینی، تدوین عظیم عابدینی و با صدای شهریار ربانی مراحل نهایی خود را سپری کرد. این مستند بعد از ساخت قسمت اول با عنوان مم – خرس سیاه بلوچستان دومین تجربه این کارگردان در این خصوص بشمار می رود که البته تصویربرداری آن را نیز خود بر عهده داشته است.
بهار 1391 وقتی که سن ام به 30 رسید با گروه ام به بلوچستان سفر کردم و فیلمی ساختیم به نام «سه چنک حاک»به معنای سه مشت خاک به مدت 32 دقیقه،در مورد تولد و مرگ و نگاه مردم بلوچ به آیین های گذار که البته فیلم مدعی این نیست که نگاه قوم بلوچ به آیین های مرگ و تولد را به صورت کامل در این فیلم بیان کرده، بلکه به صورت موردی دو روستا انتخاب شد و دو خانواده برگزیده، که یکی پسر جوان
بلوچستان کنونی را در عصر هخامنشیان «ماکا» یا «مکیا» و یونانیان گدروزیا و مسلمین مکران نامیدهاند ( مک به ضم میم و سکون کاف در اصطلاح بلوچ نخل معنی میدهد و مکران ترکیبی از مک و ران به معنی جا و مکان است (مخبر :50) نام بلوچ در بیشتر آثار محققین با کوچ آمده است نخستین بار در حدود سدهی چهارم هجری مردمی با این نام و نشان در دشتهای جنوبی کرمان در دامان کوهستان بشاگرد پیدا میشوند.
ارسطو: برای آنکه در حدود موجود زنده باقی بمانیم، باید به این نکته پیش از هر چیز نوجه کنیم که چنین موجودی از یک روح و یک کالبد ترکیب شده است و از این دو عامل، نخستین آنها ذاتا عامل فرمان دهنده و دومین آنها فرمانبر است.