مقدمه
اگر هویت را نوعی نظام بازنمایی بدانیم، زمان و فضا مختصات اصلی این نظام به شمار میآیند. همة هویتها در فضا و زمان نمادین قرار گرفته و به قول ادوارد سعید جغرافیهای خیالی خود را میطلبند(Hall, 1996:301 در گل محمدی،1383).
توجه به نقش هویتساز مکان و فضا در بررسی چیستی مفاهیم و مقولههای مرتبط با هویت از موضوعات مورد توجه بسیاری نظریه پردازان این