اسطوره  وقتی نامگذاری شد که وضعیت آن مورد مباحثه و کارکرد آن مورد سوال قرار گرفت. چالش در طول قرن ششم قبل از میلاد آغاز شد و خیلی زود یک واکنش دوگانه از سمت کسانی که می خواستند جایگاه اسطوره را حفظ کنند، به بار آورد. از یک سو، تراژدی نسخه های قدیمی اسطوره ها را از لحاظ  آرمان های جدید شهر مجددا تفسیر کرد و از طرف دیگر، تمثیل تحت سطح نگران کننده روایت، حقیقتی سازگار با عقاید جدید

در توضیح ماه خرداد، جوزا مختصری از چگونگی شکل گیری و  تحولات منطقة البروج آوردیم.  گفتیم که با توجه به پژوهش هایی  که درباره کهن ترین نمونه های مرتبط با منطقة البروج صورت گرفته است، گویا منطقة البروج در آغاز (حدود 6000 پ.م.) تنها چهار صورت فلکی منطبق بر اعتدالین و انقلابین داشت و با چهار صورت فلکی جوزا (دوپیکر) برابر با اعتدال بهاری؛ سنبله (خوشه) برابر با انقلاب تابستانی؛ قوس (نیمسب)

بررسی نظام نمادین نجوم کهن و آیین ها و اسطوره های وابسته به آن در کل فرهنگ های جهان از جمله مباحث مهم حوزه های اسطوره شناسی، هنر و مطالعات فرهنگ است. پیش از انقلاب کوپرنیکی این نظام تسلط جدی بر حوزه علم ستاره شناسی و نجوم داشت و پس از آن گرچه این علم تحولی عظیم یافت اما باورهای مرتبط با این نظام نمادین هنوز هم در فرهنگ ملل گوناگون ماندگاری خود را نشان می دهند. بررسی اسطوره ها و باورهای

در مقاله‎ی قبلی تحت عنوان «افسانه هند و اروپای آفرینش» سعی شد تا زادگاه افسانه هند و اروپایی را که به ذکر جزئیات رویدادهای آفرینش براساس باورهای هند و اروپایی اولیه می‎پرداخت، دنبال نمائیم. در آنجا عنوان کردم که این افسانه در مورد دو برادر گفته شده است. یکی از آنها Manu یا همان مرد (که در زبان سانسکریت Manu، در زبان اوستایی Manus، در زبان آلمانی Mannus معادلهای زبان شناختی

پیوست: 

lincoln Burce, myth,cattle.docx