آدمیان و سرزمین ها، مارگارت مید، ترجمه علی اصغر بهرامی، چاپ اول 1382، سازمان میراث فرهنگی کشور، پژوهشکده مردم شناسی، نشر نی، تلفن نشر نی
مارگارت مید از جمله ی برجسته ترین مردم شناسان قرن بیستم است. فعالیت های مطالعاتی و تحقیقات میدانی او

بر روی رشد کودکان و مفهوم شخصیت و بلوغ در منطقه ساموآ، گینه ی نو و بالی متمرکز بود. وی از پیشگامان حوزه ی مردم شناسی فمینیستی و مردم شناسی روان شناختی بود.
به باور مید، تنها با احترام به فرهنگ ها و درک مکانیسم احساسات مردم می توان به شناخت عمیق درباره آن ها دست یازید. همچنین مطالعات انسان شناختی و مردم پژوهانه امکان یافتن راه های همزیستی اقوام جهان به طور مسالمت آمیز را به ما نشان می دهد. رویکردهای نوین انسان شناسی نیز همواره در پی شناخت دیگری به عنوان دیگری ای دارای فرهنگ و هویت خاص خود  هستند. به عبارتی، از دیدگاه انسان شناسی اخیر، دیگری، صرفا ً موجودی ناشناخته و عجیب نیست که محقق از جایگاهی برتر، او را مورد مشاهده قرار دهد و بر اساس پیش فرض ها و منش خود، توصیف و تبیین کند. انسان شناس می بایست در حوزه ی مورد مطالعه خود قرار گیرد و سیستم فرهنگی را از خلال کارکردها و ساختار خاص آن ها بررسی نماید. نکته ای که در کتاب حاضر مورد تأکید قرار می گیرد نیز همین است.
همچنین در کتاب آدمیان و سرزمین ها، مید به این مطلب اشاره می کند که مقصود از علم این است که سؤالی را مطرح کنیم و آن را همیشه در نظر داشته باشیم و در همان حال پدیده ها را برای یافتن پاسخ دائما ً تحت نظر داشته باشیم تا سرانجام تعبیری برای آن بدست آوریم. معنای علم این است که صحت یا عدم صحت این تعبیر را در عمل آزمایش کنیم .
 مید در این کتاب به شرح مشاهدات خود در میان اقوام اسکیمو، سرخ پوستان، آشانتی، بالی و... می پردازد و از خلال مثال های متعددی که از شیوه ی زیست و فرهنگ آن ها می آورد ، روش کار و نکاتی که در پژوهش مردم شناسی حائز اهمیت اند را توضیح می دهد.
 
انسان، انسان را می شناسد (انسان به مثابه موجود زنده، کار مردم شناس چیست؟)
برخی از اقوام چگونه زندگی می کنند (اسکیموها، سرخ پوستان دشت، آشانتی های آفریقای غربی، مردم بالی، مینوسی های جزیره کرت...)
انسان از انسان جویا می شود (دانشی که میان همه اقوام مشترک است، پرسش های قدیمی و پاسخ های متفاوت)
تهیه و تنظیم: حامده سبحانی