Heian Dönemi

Heian Dönemi (平安時代, Heian-jidai) klasik Japon tarihinin son bölümüdür ve 794'ten 1185'e kadar sürmüştür. Konfüçyüsçülük ve diğer Çin etkileri doruk noktasındayken Japon tarihinde yerini almış bir dönemdir. Heian Dönem'inde sanata, özellikle de şiir ve edebiyata önem verilmiştir. Heian (平安) kelimesi Japonca "barış" veya "sükûnet" anlamına gelmektedir.

Tarihi

Heian Dönemi, Nara Dönemi'nin devamıdır ve 794'te Japonya'nın başkentinin Heian kyō (平安京, günümüzde Kyoto)'ya taşınmasından sonra İmparator Kammu (50. imparator) ile başlamıştır. Heian Dönemi'nden nesiller sonra bile övgüyle bahsedilmekte ve Japon kültüründe yüksek bir nokta olarak değerlendirilmektedir. Bu dönem ayrıca samuray sınıfının da yükselişe geçtiği (nihayetinde gücü ele geçirdikleri ve Japonya'nın feodal dönemini başlattıkları) bir süreçtir.

Sözde, hakimiyet imparatora aitti fakat gerçekte asil Fujiwara klanı bu gücü elinde tutuyordu. Bununla beraber, Fujiwaralar'ın ve diğer asillerin eyaletlardeki çıkarlarını korumak için askerlere, korumalara ve polislere ihtiyaçları vardı. Bu nedenle savaşçı sınıfı Heian Dönemi boyunca düzenli kazanç elde etti. 939'da Taira no Masakado, Hitachi'nin doğu bölgesinin ayaklanmasına yol açarak merkezi yönetime gözdağı verdi ve hemen hemen eş zamanlı olarak Fujiwara no Sumitomo batıda isyan çıkardı. Yönetimin gücünün çoğu şogunluğun özel ordusunun içerisinde yer aldığı için askeriyenin kontrolü ele almasına daha yüzyıllar vardı.

Savaşçı sınıfının saray etkisine girişi, Hōgen İsyanı'nın bir sonucu idi. Bu sırada Taira no Kiyomori, kral naipliği ile Japonya'yı yönetmek için torununu tahta geçirerek Fujiwara uygulamalarını yeniden canlandırdı. Klanları (Taira klanı) Gempei Savaşı sonrasına kadar tahtta kaldı. Kamakura dönemi 1185'te Minamoto no Yoritomo güce el koyduğu zaman başladı ve bir bakufu (Kamakura Şogunluğu) kuruldu.