dış
Türkçe[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
dış (belirtme hâli dışı, çoğulu dışlar)
- bir kişinin davranışları, görünüşü ve hâli
- bir konunun kapsamına girmeyen şey
- görülen, içte bulunmayan yüzey
- Bardağın dışı kirli.
- herhangi bir cisim alanın veya sınırları içinde bulunmayan yer, hariç
- (sinema, televizyon) açık havada geçen sahneleri içine alan çekim
- (spor) bâzı top oyunlarında karşı takım oyuncularının vuruşuyla topun kalenin bulunduğu taraftan dışarı çıkması
- En az bir kelime ihtiva etmelidir!, aut
Çekimleme[değiştir]
dış adının çekimi
Deyimler[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
dış
Ön ad[değiştir]
dış (karşılaştırma daha dış, üstünlük en dış)
- fert olmanın ötesinde bir varlığı olan
- Dış dünya.
- somut kavramlarda iki veya ikiden çok şeyde merkeze daha uzak olan
- Bayram vali konağının dış kapısında, ellerini yine önünde kavuşturmuş taş gibi dimdik duruyordu. — A. Kulin
- yabancı ülkelerle ilgili
- Dış ilişkiler. Dış siyaset. Dış ticaret.
Çeviriler[değiştir]
dış
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "dış" maddesi
Azerice[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: dış
Ad[değiştir]
dış
Gagavuzca[değiştir]
Köken[değiştir]
- Eski Türkçe tash (tash).
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: dış
Ad[değiştir]
dış
- (anatomi) diş
Kaynakça[değiştir]
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki