Worm

Uit Oncyclopedia
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Worm
Kijk, een worm! Ach... te laat!
Kijk, een worm! Ach... te laat!
Taxonomische indeling
Rijk Dieren
Stam Ongewervelden
Klasse Wormachtigen
Orde Wormvormigen
Familie Wormdenkenden
Geslacht Tweeslachtig en twijfelachtig
Algemene informatie
Voedsel Al wat een ander niet wilt
Maximale leeftijd Nog geen onderzoek naar gedaan
Familie van Spaghetto (gekookt)
Geschikt als huisdier Vergeet het
Specifieke gedragseigenschappen Vreet zich doorheen zijn omgeving
Leefgebied Aarde, Mars en Venus
Intelligentie Beweert van wel, in intieme kring
Natuurlijke vijanden Alles wat een bek en pluimen heeft
Wordt gebruikt voor verkoop Uitsluitend aan vissers, als aas
Uiterlijke kenmerken
Kleur Flets
Huidbedekking Kleverig goedje
Aantal poten Nul
Waarin het leeft Ondergronds en onderhuids
Socialitieit Nee, kluizenaar
Aaibaar Nee, te kleverig
Portaal  Portaalicoon Biologie


Wat is kronkelig van vorm,
haalt van slang geen enk'le norm,
en voorspelt bijtijds een storm?
Ja, gewis, dat is een worm!

~ Drs. P na een wekenlange observatie van de oppervlakte van zijn landgoed.

De worm is een even veelzijdige als wervelloze ondergronder, die wél af en toe graag de hemel aanschouwt, maar zich daarvoor niet open en bloot op het aardoppervlak gaat tentoonstellen. Hij is immers een erg populaire vogelprooi. De begrippen "ondergronder" en "ondergronds" moeten in het geval van de worm niet te nauw genomen worden, omdat sommige soorten ook wel in andere materies onderduiken.

Tweeslachtigheid[bewerken]

Wormen zijn tweeslachtig, en daarom worden hier gemakkelijkheidshalve uitsluitend mannelijke voornaamwoorden gebruikt. Daarbij komt nog dat vrouwen wereldwijd en in zowat alle talen op bepaalde dagen de onhebbelijke gewoonte hebben om mannen met de term "worm" aan te duiden[1], een reden te meer om het hele artikel een mannelijk tintje te geven. De tweeslachtigheid is overigens een doorn in het oog van religieuze fundamentalisten, die alles wat tegen hun standaardvisie op mannetje-vrouwtjerelaties ingaat op de korrel nemen, en de worm dus geen warm hart toedragen. Het merendeel van wormonvriendelijke uitdrukkingen kent dan ook zijn oorsprong in die middens.

Soorten wormen[bewerken]

De veelzijdigheid des worms uit zich in de eerste plaats door de verscheidenheid aan verschijningsvormen, met slechts hun ongewerveldheid en hun beloken levenswijze als gemeenschappelijke punten.

Aardworm[bewerken]

De allerbekendste worm is meteen ook de meest nuttige, omdat hij door het massaal uit zijn geliefkoosde grondschuilplaats tevoorschijn komen voorspelt dat er nat weer, ja zelfs storm op komst is. Het beestje wil immers niet verzuipen in zijn gangenstelsel, waar sanitair en waterafvoer schromelijk te wensen overlaten. Op droge dagen is hij best te pruimen, en wie zich verwaardigt om met zijn gezicht vlak bij zijn voordeur[2] te gaan liggen, kan wel eens op een gezellig praatje getrakteerd worden. Meest van alle wormen is de aardworm namelijk zeer filosofisch ingesteld.

Mailworm[bewerken]

De op één na bekendste worm is er géén, maar doet daar niet moeilijk over. Deze zeer inschikkelijke ruggengraatloze houdt zich voornamelijk op in post, zowel fysieke als virtuele, en leeft van meel. De voorkeur gaat doorgaans uit naar tarwemeel, maar maïsmeel is eveneens welkom. De zeldzaamheid van geschreven, gedrukte of louter uit bytes bestaand berichten met voldoende meel voor een gemiddelde mailwormenmaaltijd noopt het diertje om zich af en toe bloot te geven, en de boer op te gaan om meel. Dat is het precieze moment waarop de loze visser zit te wachten[3], en menige hongerige mailworm keert niet meer terug naar zijn lectuur. De mailworm is een literair begaafd wezen, dat die begaafdheid niet kan tonen omwille van het ontbreken van de hiervoor passende ledematen. Het verlies aan potentieel geniale literatuur is enorm.

Zandworm[bewerken]

De zandworm is de aardworm der kustbewoners, en dan nog alleen daar waar de kust uit zand bestaat. Nat zand, want droog zand is te los om gangen in te maken: er is geen stutten aan. Kustlijnwandelaars kennen maar al te goed de zonderlinge gaten in het natte zand, waarnaast zich een sterk afgerond hoopje nat zand bevindt. Dat hoopje is eigenlijk het WC van de zandworm, die, zoals de meeste kustbewoners, erg op hygiëne gesteld is, en, net zoals de andere kustbewoners (ook wel "zandlopers" genoemd), zijn gevoeg uitsluitend buitenshuis doet.

Ringworm[bewerken]

Een ringworm, vermoedelijk in actie, gezien zijn hoogrode kleur.

De ringworm heeft kop noch staart, een feit dat niemand zou mogen verbazen aangezien een ringvormig wezen onmogelijk een uiteinde kan hebben, laat staan twee. De ringworm heeft van alle wormen de grootste moeilijkheden om zich ondergronds voort te bewegen, omdat hij zich moet samenpersen tot een min of meer puntvormig wezen, en zich met die pseudopunt een weg moet banen door de grond of welke massa waarin hij zich ook bevindt. Het blijft een raadsel hoe dit dier zich voedt, en evenzeer hoe het zijn overtollig materiaal loost, een mysterie dat heeft geleid tot het gebruiken van dit dier als symbool voor oneindigheid. Vermoedelijk bedient de ringworm zich van het zogenaamde "zadel", de bij wormen vaak voorkomende verdikking die bij de meeste soorten voor de voortplanting dient, om voedsel tot zich te nemen en overtolligheden aan de natuur terug te schenken, maar er zijn nog te weinig levende ringwormen gevonden om hiernaar serieus onderzoek te kunnen voeren. Dit laatste probleem laat ook toe om vraagtekens te plaatsen bij de oneindigheid van het "leven" van dit dier.

Lintworm[bewerken]

Lintwormen worden voornamelijk aangetroffen in het lichaam van andere dieren, en verhuizen van lichaam A naar lichaam B door te surfen op de afvalstroom van lichaam A, en dan geduldig te wachten tot lichaam B in aanraking komt met het deel van de afvalstroom van lichaam A waarop de lintworm op dat moment aan het uitrusten is. De lintworm is zeer onpopulair, omdat hij het gastlichaam berooft van zowat alle vitale voeding, en op die manier verantwoordelijk is voor die uitgemergelde lichamen die vooral in de XXIste eeuw zo opvallen tussen al die dikkerds. Zo veroorzaakt de lintworm ook nog eens een hoop sociaal onbehagen.

Platworm[bewerken]

De platworm is zodanig plat, dat hij unaniem wordt erkend als "enig tweedimensionaal levend wezen", en aldus op de Werelderfgoedlijst van Unesco terug is te vinden. Met uitsluitend breedte- en lengtematen, enerzijds omdat hij geen dikte heeft, en anderzijds omdat er verder helemaal niks over te vertellen valt. Toch vermoedt men dat een platworm ooit zijn hart heeft uitgestort, en wel aan de Engelse schoolmeester Edwin Abbott, die aanstonds het boekje "Platland" uit zijn pen toverde.

Oorworm[bewerken]

De oorworm is de enige agressieve worm, en tevens de enige die zich buiten zijn habitat durft te begeven. Zijn geheim: een gesofistikeerd harnas, deels geïnspireerd door het uiterlijke aspect van een schorpioen, en deels door de uitrusting van een klassieke samoerai. Vooral de "tang" achteraan is indrukwekkend, zij het vrij ongebruiksvriendelijk: gebaseerd op de stekel van de schorpioen, vooral qua plaatsing, en op de tweezwaardige bewapening van een samoerai, blijkt in de praktijk dat een vijand met de achterkant van het lichaam te lijf gaan niet zo eenvoudig is. Maar dit speelt een kleine rol, omdat vooral het afschrikken van belang is, en dit lukt wonderwel.

Spoelworm[bewerken]

Zénobe Gramme uitgedaagd door een spoelworm die nochtans even geoxideerd is als hijzelf.

Alleen een ervaren elektricien kan een spoelworm onderscheiden van een dagdagelijkse spoel koperdraad, ook al omdat de windingen van de spoelworm even goed geleiden als klassiek koperdraad. Maar de spoelworm is een levend wezen, en levende wezens hebben zo al eens hun mindere dagen, of krijgen zo eens zin in capriolen. Levert uw elektrische apparatuur onevenwichtige en onvoorspelbare prestaties? Laat dan uw elektricien eens zoeken naar een spoelworm. 't Is maar een weet.

Houtworm[bewerken]

De houtworm is de tot snob geëvolueerde variant van de aardworm, en verkiest het hout van dure antieke meubelen boven de ingewanden van Moeder Aarde. Hoewel nog niemand er één gezien heeft, en zijn bestaan uitsluitend indirect geïllustreerd wordt door kleine, paarsgewijs optredende gaatjes in oude houten meubelen, wordt hij door even snobistische antiekliefhebbers beschouwd als het levende (maar dus, voor alle duidelijkheid, onzichtbare) bewijs dat hun dure meubel antiek is, en dus de belachelijk hoge prijs waard die ze eraan hebben gegeven. De meerderheid van de mensheid[4] verkiest echter een gaaf meubel, en maakt onverdroten jacht op deze beestjes. Aangezien de overheid voor deze jacht uitsluitend hagelpatronen met hagelnummer 9[5] toelaat, zit er voor de houtwormjager niks anders op dan met de dubbelloops vóór zijn meubel de wacht op te trekken, en te vuren op al wat in de omgeving ervan beweegt.

Hazelworm[bewerken]

De op twee na bekendste worm is er evenmin één, of toch niet helemáál. Deze bijnaworm lijkt bijzonder goed op een slang, en dat is hij evenmin. Deze tweeslachtigheid vervangt de klassieke, die meer op de voortplanting gericht is, en leidt tot totaal onvermogen tot het voortbrengen van een nageslacht. Dit hoeft ook niet: de hazelworm ontstaat door ondoordacht paren van slangen met aardwormen, te verklaren door de sterke bijziendheid van beide diersoorten, die bovendien allebei van enig reuksysteem verstoken zijn. Deze dieren leiden een eenzaam en onbegrepen bestaan, en leven voornamelijk van hazelnoten.

Boekenworm[bewerken]

De grootste ergernis in het bijzonder korte[6] leven van de boekenworm is het spellen (en uitspreken) van zijn naam als "boekenwurm". Het slaat hem op de spijsvertering, hij begint op onregelmatige tijdstippen te eten, hij let minder op de kwaliteit van zijn voedsel... er zijn sporen gevonden van boekenwormen die van de lijm van de boekbinding gegeten hadden! Niet élk boek bevat een boekenworm: alleen de boeken waarin iemand is beginnen lezen[7] trekken legklare boekenwormen aan, die hun eigen boek, dat pas uitgelezen is, verlaten, dan tussen de katernen van het boek in kwestie hun eitjes leggen, en dan gedwee naar het boekenwormenkerkhof vertrekken. Het zijn romantische zielen.

Parkietworm[bewerken]

1rightarrow.png Zie Parkietworm voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Een buitenbeentje tussen deze buitenbeentjes is de parkietworm, een deels mythisch wezen dat nauwer aansluit bij de alhier niet zo populaire parkiet dan bij de eigenlijke worm. Vogeleigenschappen zijn echter zodanig weggeëvolueerd, dat geen mens er nog iets anders dan een worm kan in zien, enkele ornitho-helminthologen na.

Computerworm[bewerken]

De computerworm is even tweeslachtig als eender welke andere worm, al uit zich deze eigenschap totaal anders. De computerworm is namelijk virtueel zolang hij inactief ligt worm te wezen, en erg reëel wanneer hij actief computers begint aan te tasten. Verwant met de lintworm, maar in tegenstelling tot deze (en al de andere wormen) totaal en integraal door mensen vervaardigd. Sinds 21 december 2012 worden er ook computerwormen waargenomen waaraan geen mens ten grondslag ligt, en de eerste resultaten van nader onderzoek wijzen in de richting van autonome voortplanting.

Filosofie van de worm[bewerken]

Wormperspectief.

Het eerder eentonige en vrij langzame leven ener worm drijft het dier automatisch tot filosoferen, met als hoofdonderwerp de hemel, het uitspansel. Vooral de voorbijtrekkende en steeds van vorm veranderende wolken fascineren het beestje: zijn mond zou openvallen mocht dit deel van zijn anatomie zich daartoe lenen, en hij zou het hoofd schudden indien hij eindelijk eens beslist had welk uiteinde hij kop en welk hij staart zou noemen. Toevallige voorbijgangers kunnen daarover lange (vooral langdradige) gesprekken aangaan met het diertje, maar verlaten de discussie meestal voortijdig. De cultuurschok is voor velen te groot.

De worm in de populaire cultuur[bewerken]

De worm is allesbehalve populair (behalve bij gebekt en gevederd gedierte), en komt in de populaire cultuur alleen voor als synoniem voor al wat kruiperig, laagbijdegronds (indegronds eigenlijk), ruggengraatloos en vooral saai is. IJverig spitten leverde toch een aantal niet té saaie gezegdes op, de zogenaamde "wormspreuken" van Pieter Cornelisz. Staert, de eminente XVIIde-eeuwse filo- annex bioloog.

Uw IQ is niet enorm? Ga studeren en word worm!
~ Wormspreuk VII

Wie een worm aait moet zijn handen wassen.
~ Wormspreuk XII

Met goede smaak is het kwaad wormen eten.
~ Wormspreuk XIX

Wanneer de kiek van 't erf is dansen de wormen.
~ Wormspreuk XXII

Zegt gij 'worm' in plaats van 'pier', dan is't tóch hetzelfde dier!
~ Wormspreuk XXX


Zie ook[bewerken]




Potatohead aqua.png
Aan de schandpaal genageld!
Vastgenagelde versie:
25 november 2013
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.


Notenbalk[bewerken]

  1. Dit zou verband houden met de gewoonte van mannen om zich in allerlei bochten te wringen om de gunst ener vrouw te verwerven enerzijds, en een opvallend gebrek aan ruggengraat te vertonen wanneer die vrouw het woord voert anderzijds. Het onderzoek is nog lopend (sinds ca. 4000 vóór C. om precies te zijn), dus deze informatie dient zeer omzichtig aangepakt te worden.
  2. Zo noemen wormen de gaten die hun leefwereld verbinden met de buitenwereld.
  3. Hij is dus niet zomaar loos: hij zit geduldig te wachten op het tevoorschijn komen van het allerbeste aas.
  4. 76,3 % volgens het Nationaal Instituut voor Statistiek.
  5. Korrels van 0,5mm.
  6. Doorgaans de tijd nodig om zijn boek uit te lezen, hangt dus ook een beetje af van de lezer.
  7. Of naar de plaatjes kijken, de boekenworm merkt het verschil niet: activiteit omtrent het boek is wat hem aantrekt.