Arno Breker – razlika između verzija
n / č |
m uklanjam zastarelu oznaku center |
||
| Red 14: | Red 14: | ||
}} |
}} |
||
'''Arno Breker''' ([[Wuppertal]], [[19. jul]], [[1900]]. - [[Düsseldorf]], [[13. februar]], [[1991]].<ref name=lex/>) bio je jedan od naznačanijih [[skulptor]]a |
'''Arno Breker''' ([[Wuppertal]], [[19. jul]], [[1900]]. - [[Düsseldorf]], [[13. februar]], [[1991]].<ref name=lex/>) bio je jedan od naznačanijih [[skulptor]]a |
||
[[nacistička umjetnost|nacističke umjetnosti]], omiljeni [[umjetnik]] [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]], za kog su [[Nacionalsocijalizam|partijski]] [[ideologija|ideolozi]] držali da je prava antiteza [[Degenerična umetnost|degeneričnoj umjetnosti]]. |
[[nacistička umjetnost|nacističke umjetnosti]], omiljeni [[umjetnik]] [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]], za kog su [[Nacionalsocijalizam|partijski]] [[ideologija|ideolozi]] držali da je prava antiteza [[Degenerična umetnost|degeneričnoj umjetnosti]].<ref name=brit/> |
||
== Biografija == |
== Biografija == |
||
| Red 23: | Red 23: | ||
Između [[1920]] - [[1925]]. studira na Akademiji u Düsseldorfu, [[skulptura|skulpturu]] kod Huberta Netzera i [[arhitektura|arhitekturu]] kod Wilhelma Kreisa.<ref name=lex/> |
Između [[1920]] - [[1925]]. studira na Akademiji u Düsseldorfu, [[skulptura|skulpturu]] kod Huberta Netzera i [[arhitektura|arhitekturu]] kod Wilhelma Kreisa.<ref name=lex/> |
||
[[datoteka:Arno Breker, Prometheus(1934).jpg|thumb|right|200px| |
[[datoteka:Arno Breker, Prometheus(1934).jpg|thumb|right|200px|[[Prometej]] iz [[1934]].]] |
||
U [[Pariz]] putuje prvi put [[1924]]., tad se upoznaje sa [[Jean Cocteau|Jeana Cocteaua]], [[Jean Renoir|Jeana Renoira]] i trgovce umjetninama Daniel Henry Kahnweilera i Alfreda Flechtheima koji ga zastupaju od [[1929]].<ref name=lex/> |
U [[Pariz]] putuje prvi put [[1924]]., tad se upoznaje sa [[Jean Cocteau|Jeana Cocteaua]], [[Jean Renoir|Jeana Renoira]] i trgovce umjetninama Daniel Henry Kahnweilera i Alfreda Flechtheima koji ga zastupaju od [[1929]].<ref name=lex/> |
||
| Red 35: | Red 35: | ||
Na nagovor [[Max Liebermann|Maxa Liebermanna]] [[1934]]. napušta Pariz i seli u [[Berlin]], gdje mu Liebermann pomaže da se snađe. |
Na nagovor [[Max Liebermann|Maxa Liebermanna]] [[1934]]. napušta Pariz i seli u [[Berlin]], gdje mu Liebermann pomaže da se snađe. |
||
[[datoteka:Arno Breker Der Sieger (1939).jpg|thumb|left|160px| |
[[datoteka:Arno Breker Der Sieger (1939).jpg|thumb|left|160px|Pobjednik iz [[1939]].]] |
||
Arno Breker sudjeluje na Olimpijskoj umjetničkoj izložbi u [[Berlin]]u [[1936]]. i osvaja srebrnu medalju [[Međunarodni olimpijski komitet|Međunarodnog olimpijskog komiteta]] za [[skulptura|skulpture]] Desetobojac i Pobjednik, tad se prvi put susreo sa |
Arno Breker sudjeluje na Olimpijskoj umjetničkoj izložbi u [[Berlin]]u [[1936]]. i osvaja srebrnu medalju [[Međunarodni olimpijski komitet|Međunarodnog olimpijskog komiteta]] za [[skulptura|skulpture]] Desetobojac i Pobjednik, tad se prvi put susreo sa |
||
[[Adolf Hitler|Hitlerom]].<ref name=lex>{{cite web |
[[Adolf Hitler|Hitlerom]].<ref name=lex>{{cite web |
||
| Red 43: | Red 43: | ||
| language=njemački |
| language=njemački |
||
| publisher=Museum Arno Breker}}</ref> |
| publisher=Museum Arno Breker}}</ref> |
||
[[datoteka:Arno Breker Adolf Hitler(1938).jpg|thumb|left|160px| |
[[datoteka:Arno Breker Adolf Hitler(1938).jpg|thumb|left|160px|[[Adolf Hitler|Hitlerova]] [[bista]] iz [[1934]].]] |
||
Njegov rad između [[1933]]. - [[1942]]. prožet je klasičnim pristupom ljudskom tijelu, uz akcent na dramatičnu [[mišić]]avost i |
Njegov rad između [[1933]]. - [[1942]]. prožet je klasičnim pristupom ljudskom tijelu, uz akcent na dramatičnu [[mišić]]avost i |
||
snažan kontrast između svijetlih i tamnih elemenata.<ref name=brit/> |
snažan kontrast između svijetlih i tamnih elemenata.<ref name=brit/> |
||
| Red 49: | Red 49: | ||
U tom razdoblju radio je i kao [[profesor]] na [[Berlin]]skoj akadamiji.<ref name=brit/> |
U tom razdoblju radio je i kao [[profesor]] na [[Berlin]]skoj akadamiji.<ref name=brit/> |
||
Nakon rata [[Savezničke sile|saveznici]] su uništili velik broj njegovih javnih spomenika, a presušile su i velike narudžbe pa se Breker prihvaćao manjih poslova za [[portret]]ne [[bista|biste]] i [[grafika|grafike]]. Kasnije se posvetio pisanju, u kom je na vrlo kontraverzan način objašnjavao svoja uvjerenja i postupke.<ref name=brit/> |
Nakon rata [[Savezničke sile|saveznici]] su uništili velik broj njegovih javnih spomenika, a presušile su i velike narudžbe pa se Breker prihvaćao manjih poslova za [[portret]]ne [[bista|biste]] i [[grafika|grafike]]. Kasnije se posvetio pisanju, u kom je na vrlo kontraverzan način objašnjavao svoja uvjerenja i postupke.<ref name=brit/> |
||
Od [[1948]]. živi u [[Düsseldorf]]u, koji je postao njegov dom do kraja života. Prihvaćao se i poslova kao [[arhitekt]], ali je i nadalje primao narudžbe za skulpture. Njegove [[izložba|izložbe]] često su prolazile uz demonstracije anti[[Nacionalsocijalistička njemačka radnička partija|nacista]]. |
Od [[1948]]. živi u [[Düsseldorf]]u, koji je postao njegov dom do kraja života. Prihvaćao se i poslova kao [[arhitekt]], ali je i nadalje primao narudžbe za skulpture. Njegove [[izložba|izložbe]] često su prolazile uz demonstracije anti[[Nacionalsocijalistička njemačka radnička partija|nacista]]. |
||
Aktualna verzija na datum 20 august 2023 u 17:32
| Arno Breker | |
|---|---|
| Nacistička umjetnost | |
 Arno_Breker modelira bistu Alberta Speera | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 21. oktobar 1900. Wuppertal, Njemačko Carstvo |
| Smrt | 1991. Düsseldorf, Njemačka |
| Opus | |
| Polje | skulptura, arhitektura |
| Praksa | Njemačka |
Arno Breker (Wuppertal, 19. jul, 1900. - Düsseldorf, 13. februar, 1991.[1]) bio je jedan od naznačanijih skulptora nacističke umjetnosti, omiljeni umjetnik Adolfa Hitlera, za kog su partijski ideolozi držali da je prava antiteza degeneričnoj umjetnosti.[2]
Arno Breker rođen je kao najstariji sin kamenoresca i graditelja grobnica Arnolda Brekera i njegove supruge Luise u Elberfeldu (danas jedan od kvartova Wuppertala).[1]
Nakon završetka srednje škole, preuzima vođenje očeve radionice, jer mu je otac pozvan u vojsku, ali uveče ide na tečajeve iz anatomije i crtanja.[1]
Između 1920 - 1925. studira na Akademiji u Düsseldorfu, skulpturu kod Huberta Netzera i arhitekturu kod Wilhelma Kreisa.[1]
U Pariz putuje prvi put 1924., tad se upoznaje sa Jeana Cocteaua, Jeana Renoira i trgovce umjetninama Daniel Henry Kahnweilera i Alfreda Flechtheima koji ga zastupaju od 1929.[1]
Te iste 1924. dobio je svoju prvu državnu narudžbu - za izradu biste Friedricha Eberta prvog kancelara Weimarske Republike.[1]
Breker se 1927. preselio u Pariz, tadašnji centar suvremene skulpture[1], tad se družio sa umjetnicima kao što su Charles Despiau, Isamu Noguchi, Maurice de Vlaminck, André Dunoyer de Segonzac.[2]
Prusko ministarstvo kulture dodjelilo mu je 1932. nagradu da studira i radi u Rimu u Villa Massimo (Deutsche Akademie Rom Villa Massimo). Jednogodišnji boravak u Italiji naročito upoznavanje michelangelova opusa presudno je utjecalo na Brekera, koji je odtad radio imitirajući njegov klasičan stil.[1]
Na nagovor Maxa Liebermanna 1934. napušta Pariz i seli u Berlin, gdje mu Liebermann pomaže da se snađe.
Arno Breker sudjeluje na Olimpijskoj umjetničkoj izložbi u Berlinu 1936. i osvaja srebrnu medalju Međunarodnog olimpijskog komiteta za skulpture Desetobojac i Pobjednik, tad se prvi put susreo sa Hitlerom.[1]
Njegov rad između 1933. - 1942. prožet je klasičnim pristupom ljudskom tijelu, uz akcent na dramatičnu mišićavost i snažan kontrast između svijetlih i tamnih elemenata.[2] Tih je godina dobio puno narudžbi za niz skulptura i monumentalnih spomenika, zahvaljujući tom što je bio član Nacionalsocijalističke partije.[2] Od 1937. je i službeno postao državni skulptor Adolfa Hitlera, zadužen za kreiranje novog njemačkog monumentalnog stila. U tom razdoblju radio je i kao profesor na Berlinskoj akadamiji.[2]
Nakon rata saveznici su uništili velik broj njegovih javnih spomenika, a presušile su i velike narudžbe pa se Breker prihvaćao manjih poslova za portretne biste i grafike. Kasnije se posvetio pisanju, u kom je na vrlo kontraverzan način objašnjavao svoja uvjerenja i postupke.[2]
Od 1948. živi u Düsseldorfu, koji je postao njegov dom do kraja života. Prihvaćao se i poslova kao arhitekt, ali je i nadalje primao narudžbe za skulpture. Njegove izložbe često su prolazile uz demonstracije antinacista. Djelomično je rehabilitiran - 1985. kad je u gradu Nörvenichu otvoren muzej posvećen njemu.[2]
Umro je u Düsseldorfu u dobi od 90 godina.[2]
