Mosze Altbauer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Slawiści" za pomocą HotCat + kat. |
|||
Linia 16:
Do Polski już nie wrócił, pozostając nielegalnie w Palestynie. Zmuszony do przerwania oficjalnej działalności naukowej, od roku 1936 pracował w różnych wydziałach magistratu [[Tel Awiw-Jafa|Tel Awiwu]], a po powstaniu w roku 1948 państwa [[Izrael]], uzyskał prawo legalnego pobytu i stał się jednym z założycieli i dyrektorów Muzeum Historii w tym mieście. Wkrótce powrócił do przerwanej pracy naukowej i w roku 1954 rozpoczął wykłady na Wydziale Językoznawstwa [[Uniwersytet Hebrajski|Uniwersytetu Hebrajskiego]] w [[Jerozolima|Jerozolimie]], jako profesor [[Slawistyka|filologii słowiańskiej]].
Jako uznany [[autorytet naukowy]] współpracował z uniwersytetami [[Columbia University|Columbia]], [[Harvard University|Harvard]], [[Los Angeles]], [[Chicago]]. Był członkiem [[Międzynarodowy Komitet Slawistów|Międzynarodowego Komitetu Slawistów]], Międzynarodowej Komisji [[Dialektologia|Dialektologicznej]] i laureatem prestiżowej Nagrody Państwa Izrael (Pras Israel). Równocześnie pracował w [[YIVO|Żydowskim Instytucie Naukowym (YIVO)]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]. Opublikował ponad 100 prac naukowych. Za opracowanie [[Rękopis|manuskryptów]] z [[Klasztor Świętej Katarzyny|klasztoru św. Katarzyny]] na [[Synaj (półwysep)|Synaju]] otrzymał pamiątkowy medal od papieża [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]].
Za swoje naukowe dokonania został uhonorowany licznymi wyróżnieniami, odznaczeniami i członkostwem wielu prestiżowych towarzystw naukowych, w tym Międzynarodowego Komitetu Slawistów (1986), Wydziału Filologicznego [[Polska Akademia Umiejętności|Polskiej Akademii Umiejętności]] (1990), Międzynarodowego Związku Białorusycystów.
| |||