Oblężenie Jotopaty: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): Rzymianie; zmiany kosmetyczne |
|||
Linia 1:
▲ wojna infobox
|epoka = starożytność
|nazwa = Oblężenie Jotopaty
Linia 9 ⟶ 8:
|miejsce = Jotopata (Yodfat)
|wynik = zwycięstwo Rzymian
|przyczyna =
|terytorium = [[Izrael]]
|strona1 = [[Plik:Vexilloid of the Roman Empire.svg|40px]] Rzymianie + oddziały posiłkowe
|strona2 = [[Plik:Star of David.svg|30px]] powstańcy żydowscy
Linia 16 ⟶ 15:
|dowódca2 = Józef Flawiusz
|siły1 = 60 000
|siły2 = ponad 40 000
|straty1 = wysokie
|straty2 = 40 000 zabitych mieszkańców, 1200 jeńców
}}
{{Wojny rzymsko-żydowskie}}
'''Oblężenie Jotopaty''' [[67]] n.e.
W roku [[67]] n.e. [[Wespazjan]] na czele 60 000 żołnierzy wkroczył do południowej [[Galilea|Galilei]]. Trzon armii stanowiło 45 000 Rzymian, uzupełnianych przez oddziały posiłkowe Agryppy, Antiocha, Soajmosa (6000 piechoty, 3000 jazdy) oraz Malchosa (5000 piechoty i 1000 jazdy). Pierwszym celem Rzymian stało się miasto Gabara, które zostało szybko zdobyte a ludność wymordowana. Następnie wojska Wespazjana podeszły pod miasto [[Yodfat|Jotopata]], szykując się do oblężenia. Miasta bronił silny oddział powstańczy na czele którego stał żydowski wódz Galilei [[Józef Flawiusz]].
Zanim główne siły Wespazjana dotarły pod miasto, próbę jego zdobycia podjął Placidus dowódca garnizonu Sefforis. Pierwszy szturm Rzymian został odparty. Obrońcy miasta wyszli za mury
Wysokie straty skłoniły Rzymian do zaprzestania ataków i przystąpienia do regularnego [[oblężenie|oblężenia]]. W tym celu sprowadzili pod miasto [[katapulta|katapulty]] oraz machiny bojowe, z których ostrzeliwali mury. Ostrzał spowodował ogromne straty w mieście, zniszczonych zostało wiele budynków a liczni obrońcy ponieśli śmierć. W odpowiedzi na to Józef wysyłał grupy wypadowe, które niszczyły [[
Po 47 dniach oblężenia do obozu rzymskiego zgłosił się [[zdrajca]] żydowski, który wskazał Wespazjanowi dogodną pore i miejsce ataku. Rzymianie pod wodzą syna Wespazjana - Tytusa wdarli się przed świtem na mury, zaskakując śpiących wartowników. Za nimi po drabinach wspięły się wojska posiłkowe, które szybko zajęły miejską cytadelę. Niedługo później miasto zostało zdobyte. Rozpoczęła się trwająca cały dzień masakra mieszkańców, która pochłonęła 40 000 zabitych. Do niewoli rzymskiej trafiło zaledwie 1200 ludzi. W trakcie siedmiu tygodni oblężenia zginęło też wielu Rzymian. Jedną z ofiar był centurion Antoniusz, który wsławił się podczas [[bitwa pod Askalonem (67)|obrony Askalonu]]. W ręce Rzymian dostał się przywódca powstańców Józef, którego poprowadzono przed oblicze Wespazjana. Żydowski przywódca przepowiedział Wespazjanowi, że zostanie cesarzem, dzięki czemu zachował życie w niewoli. Po zdobyciu Jotopaty Rzymianie skierowali się do [[Cezarea|Cezarei]] nadmorskiej, gdzie zamierzali przezimować. ▼
▲Po 47 dniach oblężenia do obozu rzymskiego zgłosił się [[Zdrada|zdrajca]] żydowski, który wskazał Wespazjanowi dogodną
'''Literatura'''
* Bernard Nowaczyk: Masada 66-73, Wyd. Bellona. Warszawa 2009.
* Stephen Dando-Collins: Żołnierze Marka Antoniusza: III legion galijski, Wyd. Bellona, Warszawa 2008.
| |||