(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)

Oblężenie Jotopaty: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: Cesarstwo rzymskie przeniesiono do Cesarstwo Rzymskie
m Dodano kategorię "Bitwy w I wieku" za pomocą HotCat
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 1:
{{Wojna infobox
|epokanazwa = starożytnośćOblężenie Jotopaty
|nazwaepoka = Oblężenie Jotopaty= starożytność
|konflikt = [[Wojnawojna żydowska (66-7366–73)]]
|grafika = Almog IL5 Yodfat.jpg
|opis grafiki = Wzgórze na którym znajdowała się starożytna Jotopata
|dataczas = [[67]] n.e.
|miejsce = Jotopata (Yodfat[[Jodfat]])
|terytorium = [[Izrael]]
|wynik = zwycięstwo Rzymian
|przyczyna =
|wynik = zwycięstwo Rzymian
|terytorium = [[Izrael]]
|strona1 = Rzymianie + oddziały posiłkowe
|strona2 = powstańcy żydowscy
|dowódca1 = Wespazjan
|dowódca2 = Józef Flawiusz
|siły1 = 60 000
|siły2 = ponad 40 000
|straty1 = wysokie
|straty2 = 40 000 zabitych mieszkańców,<br /> 1 200 jeńców
|kod mapy = Izrael
|współrzędne =
|commons =
}}
'''Oblężenie Jotopaty''' – [[oblężenie]] w czasie [[wojna żydowska (66–73)|wojny żydowskiej]], które miało miejsce w roku [[67]] n.e.
{{Wojny rzymsko-żydowskie}}
'''Oblężenie Jotopaty''' – [[oblężenie]], które miało miejsce w roku [[67]] n.e.
 
W roku [[67]] n.e. [[Wespazjan]] na czele 60 000 żołnierzy wkroczył do południowej [[Galilea|Galilei]]. Trzon armii stanowiło 45 000 Rzymian, uzupełnianych przez oddziały posiłkowe Agryppy, Antiocha, Soajmosa (6 000 piechoty, 3 000 jazdy) oraz Malchosa (5 000 piechoty i 1 000 jazdy). Pierwszym celem Rzymian stało się miasto Gabara, które zostało szybko zdobyte a ludność wymordowana. Następnie wojska Wespazjana podeszły pod miasto [[YodfatJodfat|Jotopata]], szykując się do oblężenia. Miasta bronił silny oddział powstańczy na czele którego stał żydowski wódz Galilei [[Józef Flawiusz]].
 
Zanim główne siły Wespazjana dotarły pod miasto, próbę jego zdobycia podjął Placidus dowódca garnizonu Sefforis. Pierwszy szturm Rzymian został odparty. Obrońcy miasta wyszli za mury atakując z furią przeciwnika. Rzymianie stracili w tym ataku siedmiu zabitych i wielu rannych. Straty żydowskie wyniosły 3 zabitych oraz niewielką liczbę rannych. Dopiero wieczorem pod miasto podeszły główne siły Rzymian, które otoczyły je potrójnym pierścieniem. Rankiem Rzymianie zaatakowali miasto, natykając się na zaciętą obronę powstańców. Udany wypad żydowskiego oddziału wyparł jednak atakującego napastnika. W walce tej [[Żydzi]] stracili 17 zabitych i 600 rannych. Straty rzymskie wyniosły 13 zabitych i wielu rannych.
 
Wysokie straty skłoniły Rzymian do zaprzestania ataków i przystąpienia do regularnego [[oblężenie|oblężenia]]. W tym celu sprowadzili pod miasto [[katapulta|katapulty]] oraz machiny bojowe, z których ostrzeliwali mury. Ostrzał spowodował ogromne straty w mieście, zniszczonych zostało wiele budynków, a liczni obrońcy ponieśli śmierć. W odpowiedzi na to Józef wysyłał grupy wypadowe, które niszczyły [[Wał (fortyfikacja)|wały]] i podkładały ogień pod umocnienia rzymskie. Po kilkunastu dniach [[Cesarstwo Rzymskie|Rzymianie]] używając [[Taran (machina oblężnicza)|tarana]] dokonali wyłomu w murze i podjęli próbę wdarcia się do środka. Tu jednak zostali odparci i ponieśli wysokie straty. Wespazjan zmuszony został do przerwania szturmu.
 
Po 47 dniach oblężenia do obozu rzymskiego zgłosił się zdrajca żydowski, który wskazał Wespazjanowi dogodną porę i miejsce ataku. Rzymianie pod wodzą syna Wespazjana – Tytusa wdarli się przed świtem na mury, zaskakując śpiących wartowników. Za nimi po drabinach wspięły się wojska posiłkowe, które szybko zajęły miejską cytadelę. Niedługo później miasto zostało zdobyte. Rozpoczęła się trwająca cały dzień masakra mieszkańców, która pochłonęła 40 000 zabitych. Do niewoli rzymskiej trafiło zaledwie 1200 ludzi. W trakcie siedmiu tygodni oblężenia zginęło też wielu Rzymian. Jedną z ofiar był centurion Antoniusz, który wsławił się podczas [[bitwa pod Askalonem (67)|obrony Askalonu]]. W ręce Rzymian dostał się przywódca powstańców Józef, którego poprowadzono przed oblicze Wespazjana. Żydowski przywódca przepowiedział Wespazjanowi, że zostanie cesarzem, dzięki czemu zachował życie w niewoli. Po zdobyciu Jotopaty Rzymianie skierowali się do [[Cezarea Nadmorska|Cezarei]] nadmorskiej, gdzie zamierzali przezimować.
Linia 34 ⟶ 36:
* Stephen Dando-Collins: ''Żołnierze Marka Antoniusza: III legion galijski'', wyd. Bellona, Warszawa 2008.
 
{{Kontrola autorytatywna}}
[[Kategoria:Bitwy wojny rzymsko-żydowskiej|Jotopata]]
 
[[Kategoria:Bitwy wojny rzymsko-żydowskiej|Jotopata]]
[[he:יודפת (יישוב עתיק)#יודפת בתקופת המרד הגדול]]
[[Kategoria:Bitwy w I wieku]]