Klemens Szaniawski: Różnice pomiędzy wersjami

W ujęciu metodologicznym autorytet nie odgrywa w nauce żadnej roli, ponieważ, jak twierdzi Szaniawski: w nauce racje są bezosobowe. Pojęcie nauki jako wytworu nie tłumaczy jednak procesu powstawania teorii naukowych. Z socjologicznego punktu widzenia interesującą problematykę związaną z nauką wyznaczają: rola nauki w społeczeństwie, jej struktura organizacyjna, alokacja środków, konsekwencje odkryć, dynamika rozwoju nauki oraz nieformalne relacje w środowisku uczonych. Tutaj odnajduje Szaniawski miejsce dla rozważań na temat roli [[Autorytet naukowy|autorytetu w nauce]]. Może ona polegać na tworzeniu standardów, wyznaczaniu „poziomu aspiracji”. Opanowywanie zasad pracy naukowej przez młodych adeptów nauki przebiega na drodze naśladownictwa – metody rzadko bywają formułowane. Ważną funkcję autorytetu upatruje Szaniawski we wpływie na decyzje dotyczące badań naukowych, doradztwo, opiniowanie prac i osób, klasyfikowanie ich pod względem przydatności do pracy naukowej. Decyzje te mają z konieczności charakter subiektywny, nie istnieją bowiem zadowalająco precyzyjne kryteria ważności wyniku. Według Szaniawskiego na autorytet naukowy składać się muszą: wysoki status zawodowy uczonego oraz jego sylwetka etyczna. Zawartość komponenty moralnej autorytetu naukowego jest funkcją przemian zachodzących w nauce i w jej sytuacji społecznej.