Janisław Królikowski: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
nowy artykuł, poprawa linków |
jęz. |
||
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Janisław Królikowski''' ([[1814]] |
'''Janisław Królikowski''' (ur. [[22 czerwca]] [[1814]] w [[Kraków|Krakowie]], zm. w [[1889]] w [[Warszawa|Warszawie]]), nauczyciel i malarz polski. Ojciec [[Dobiesław Królikowski|Dobiesława Królikowskiego]]. |
||
Malarstwa uczył się w [[Kraków|Krakowie]], [[Rzym]]ie i [[Florencja|Florencji]]. Od r. 1847 uczył rysunków w gimnazjum w [[Kielce|Kielcach]]. Przez kilka latu utrzymywał się z malarstwa w Warszawie, by następnie podjąć pracę nauczyciela rysunków w gimnazjum w [[Łęczyca|Łęczycy]]. W 1870 został nauczycielem w [[Instytut Głuchoniemych w Warszawie|Instytucie Głuchoniemych]], pracował tam do końca życia. |
|||
Był portrecistą, uprawiał malarstwo religijne. Wykonał m.in. portrety dyrekcji i pracowników Instytutu Głuchoniemych. |
|||
==Źródła== |
|||
#"Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga" |
|||
== Bibliografia == |
|||
⚫ | |||
* {{cytuj książkę | tytuł = Pamiętnik Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie 1854-1904 | autor = Emanuel Świeykowski | strony = 140 | miejsce = Kraków | wydawca = Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie | rok = 1905}} |
|||
[[kategoria:Polscy malarze]] |
|||
⚫ | |||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
⚫ | |||
[[kategoria:Ludzie związani z Warszawą]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[ |
[[Kategoria:Polscy malarze]] |
||
[[Kategoria:Polscy nauczyciele malarstwa]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Zmarli w 1889]] |
Aktualna wersja na dzień 13:14, 1 lip 2024
Janisław Królikowski (ur. 22 czerwca 1814 w Krakowie, zm. w 1889 w Warszawie), nauczyciel i malarz polski. Ojciec Dobiesława Królikowskiego.
Malarstwa uczył się w Krakowie, Rzymie i Florencji. Od r. 1847 uczył rysunków w gimnazjum w Kielcach. Przez kilka latu utrzymywał się z malarstwa w Warszawie, by następnie podjąć pracę nauczyciela rysunków w gimnazjum w Łęczycy. W 1870 został nauczycielem w Instytucie Głuchoniemych, pracował tam do końca życia.
Był portrecistą, uprawiał malarstwo religijne. Wykonał m.in. portrety dyrekcji i pracowników Instytutu Głuchoniemych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Emanuel Świeykowski: Pamiętnik Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie 1854-1904. Kraków: Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, 1905, s. 140.