(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)
Przejdź do zawartości

Andrea Orlando: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
dr red.
dr techn.
 
(Nie pokazano 33 wersji utworzonych przez 12 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Polityk infobox
{{Polityk infobox
|polityk = Andrea Orlando
|polityk = Andrea Orlando
|data urodzenia = [[8 lutego]] [[1969]]
|data urodzenia = 8 lutego 1969
|miejsce urodzenia = [[La Spezia]]
|miejsce urodzenia = [[La Spezia]]
|grafika =
|grafika = Andrea Orlando 2021 (cropped).jpg
|funkcja = Minister środowiska Włoch
|funkcja = Minister pracy i polityki społecznej Włoch
|partia = [[Partia Demokratyczna (Włochy)|Partia Demokratyczna]]
|partia = [[Partia Demokratyczna (Włochy)|Partia Demokratyczna]]
|od = 28 kwietnia 2013
|od = 13 lutego 2021
|do =
|do = 22 października 2022
|poprzednik = [[Corrado Clini]]
|poprzednik = [[Nunzia Catalfo]]
|następca =
|następca = [[Marina Calderone]]
|2 funkcja = [[Ministrowie sprawiedliwości Republiki Włoskiej|Minister sprawiedliwości Włoch]]
⚫
|commons =
|2 partia = Partia Demokratyczna
|2 od = 22 lutego 2014
|2 do = 1 czerwca 2018
|2 poprzednik = [[Annamaria Cancellieri]]
|2 następca = [[Alfonso Bonafede]]
|3 funkcja = Minister środowiska Włoch
|3 partia = Partia Demokratyczna
|3 od = 28 kwietnia 2013
|3 do = 22 lutego 2014
|3 poprzednik = [[Corrado Clini]]
|3 następca = [[Gian Luca Galletti]]
⚫
|commons =
}}
}}
'''Andrea Orlando''' (ur. [[8 lutego]] [[1969]] w [[La Spezia]]<ref name="camera"/>) – [[Włochy|włoski]] polityk, działacz partyjny, parlamentarzysta, od 2013 minister środowiska w [[rząd Enrica Letty|rządzie Enrica Letty]].
'''Andrea Orlando''' (ur. [[8 lutego]] [[1969]] w [[La Spezia|La Spezii]]<ref name="camera" />) – [[Włochy|włoski]] polityk, działacz partyjny, parlamentarzysta, od 2013 do 2014 minister środowiska w [[rząd Enrica Letty|rządzie Enrica Letty]], w latach 2014–2018 minister sprawiedliwości w rządach [[Rząd Mattea Renziego|Matteo Renziego]] oraz [[Rząd Paola Gentiloniego|Paola Gentiloniego]], od 2021 do 2022 minister pracy i polityki społecznej w [[Rząd Maria Draghiego|gabinecie Maria Draghiego]].


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Uzyskał wykształcenie średnie, kończąc liceum egzaminem maturalnym<ref name="camera"/>. Został etatowym działaczem partyjnym, od 1989 kierował prowincjonalnymi strukturami organizacji młodzieżowej przy [[Włoska Partia Komunistyczna|Włoskiej Partii Komunistycznej]]. Od 1990 był radnym miejskim w La Spezia. W 1991 przystąpił do powołanego na bazie PCI nowego ugrupowania – [[Demokratyczna Partia Lewicy (Włochy)|Demokratycznej Partii Lewicy]]. W latach 1997–2002 był asesorem w administracji miejskiej. Wraz z PDS przystąpił do [[Demokraci Lewicy|Demokratów Lewicy]], stopniowo awansując w partyjnej hierarchii<ref name="pd"/>.
Uzyskał wykształcenie średnie, kończąc liceum egzaminem maturalnym<ref name="camera" />. Został etatowym działaczem partyjnym, od 1989 kierował prowincjonalnymi strukturami organizacji młodzieżowej przy [[Włoska Partia Komunistyczna|Włoskiej Partii Komunistycznej]]. Od 1990 był radnym miejskim w La Spezii. W 1991 przystąpił do powołanego na bazie PCI nowego ugrupowania – [[Demokratyczna Partia Lewicy (Włochy)|Demokratycznej Partii Lewicy]]. W latach 1997–2002 był asesorem w administracji miejskiej. Wraz z PDS przystąpił do [[Demokraci Lewicy|Demokratów Lewicy]], stopniowo awansując w partyjnej hierarchii<ref name="pd" />.


Mandat poselski po raz pierwszy uzyskał w [[wybory parlamentarne we Włoszech w 2006 roku|2006]] do [[Izba Deputowanych (Włochy)|Izby Deputowanych]] XV kadencji. Utrzymywał go w [[wybory parlamentarne we Włoszech w 2008 roku|2008]] i w [[wybory parlamentarne we Włoszech w 2013 roku|2013]] na XVI i XVII kadencję<ref name="camera">{{Cytuj stronę|url=http://www.camera.it/leg17/29?tipoAttivita=&tipoVisAtt=&tipoPersona=&shadow_deputato=301463&idLegislatura=17|tytuł=Andrea Orlando na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji|data dostępu=2013-04-28|język=it}}</ref>. Z Demokratami Lewicy w 2007 przystąpił do nowo powołanej [[Partia Demokratyczna (Włochy)|Partii Demokratycznej]]. W 2008 został rzecznikiem prasowym partii<ref name="pd">{{Cytuj stronę|url=http://www.partitodemocratico.it/utenti/profilo.htm?id=2950|tytuł=Andrea Orlando|opublikowany=partitodemocratico.it|data dostępu=2013-04-28|język=it}}</ref>.
Mandat poselski po raz pierwszy uzyskał w [[wybory parlamentarne we Włoszech w 2006 roku|2006]] do [[Izba Deputowanych (Włochy)|Izby Deputowanych]] XV kadencji. Utrzymywał go w [[wybory parlamentarne we Włoszech w 2008 roku|2008]], [[wybory parlamentarne we Włoszech w 2013 roku|2013]], [[wybory parlamentarne we Włoszech w 2018 roku|2018]] i [[wybory parlamentarne we Włoszech w 2022 roku|2022]] na XVI, XVII, XVIII i XIX kadencję<ref name="camera">{{Cytuj stronę|url=http://www.camera.it/leg17/29?tipoAttivita=&tipoVisAtt=&tipoPersona=&shadow_deputato=301463&idLegislatura=17|tytuł=Andrea Orlando na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji|data dostępu=2013-04-28|język=it}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.today.it/politica/elezioni/politiche-2018/eletti.html|tytuł=Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd)|data=6 marca 2018|opublikowany=today.it|data dostępu=2018-03-06|język=it}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.ilriformista.it/tutti-i-candidati-eletti-alla-camera-e-al-senato-chi-entra-e-chi-esce-dal-nuovo-parlamento-320841/|tytuł=Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento|data=27 września 2022|opublikowany=ilriformista.it|data dostępu=2022-09-28|język=it}}</ref>. Z Demokratami Lewicy w 2007 przystąpił do nowo powołanej [[Partia Demokratyczna (Włochy)|Partii Demokratycznej]]. W 2008 został rzecznikiem prasowym partii<ref name="pd">{{Cytuj stronę|url=https://archive.is/20130702161637/http://www.partitodemocratico.it/utenti/profilo.htm?id=2950|tytuł=Andrea Orlando|opublikowany=partitodemocratico.it|data dostępu=2013-04-28|język=it}}</ref>.


27 kwietnia 2013 kandydat na premiera [[Enrico Letta]] ogłosił jego nominację na urząd ministra środowiska<ref name="ilsole">{{Cytuj stronę|url=http://www.ilsole24ore.com/art/notizie/2013-04-27/nuovo-governo-oggi-giornata-094439.shtml?uuid=AbAeKyqH/|tytuł=Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri|opublikowany=il Sole 24 Ore.com|data=27 kwietnia 2013|data dostępu=2013-04-28|język=it}}</ref>.
27 kwietnia 2013 kandydat na premiera [[Enrico Letta]] ogłosił jego nominację na urząd ministra środowiska<ref name="ilsole">{{Cytuj stronę|url=http://www.ilsole24ore.com/art/notizie/2013-04-27/nuovo-governo-oggi-giornata-094439.shtml?uuid=AbAeKyqH/|tytuł=Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri|opublikowany=ilsole24ore.com|data=27 kwietnia 2013|data dostępu=2013-04-28|język=it}}</ref>. Funkcję tę objął następnego dnia. 22 lutego 2014 przeszedł na stanowisko ministra sprawiedliwości w gabinecie [[Matteo Renzi]]ego<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.repubblica.it/politica/2014/02/21/news/governo_21_febbraio-79208364/|tytuł=Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa|opublikowany=repubblica.it|data=21 lutego 2014|data dostępu=2014-02-22|język=it}}</ref>. Funkcję tę utrzymał również w utworzonym 12 grudnia 2016 rządzie [[Paolo Gentiloni|Paola Gentiloniego]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.ilfattoquotidiano.it/2016/12/12/governo-gentiloni-lista-ministri-alfano-esteri-minniti-interni-lotti-sport-fedeli-istruzione-boschi-sottosegretario/3253738/|tytuł=Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario|data=12 grudnia 2016|opublikowany=ilfattoquotidiano.it|data dostępu=2016-12-12|język=it}}</ref>. W kwietniu 2017 bez powodzenia ubiegał się o przywództwo w Partii Demokratycznej, otrzymując w prawyborach około 10% głosów<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.ilfattoquotidiano.it/2017/05/01/primarie-pd-risultati-ufficiali-e-definitivi-laffluenza-18-milioni-perso-un-milione-rispetto-al-2013-renzi-vince-col-70/3554477/|tytuł=Primarie Pd, risultati ufficiali e definitivi: l’affluenza a 1,8 milioni, perso un milione rispetto al 2013. Renzi vince col 70%|data=1 maja 2017|opublikowany=ilfattoquotidiano.it|data dostępu=2017-05-01|język=it}}</ref>. 1 czerwca 2018 zakończył pełnienie funkcji rządowej.


13 lutego 2021 powrócił do rządu, premier [[Mario Draghi]] powierzył mu stanowisko ministra pracy i polityki społecznej<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.repubblica.it/politica/2021/02/13/news/governo_draghi_giuramento_quirinale_ministri-287362961/|tytuł=Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid|data=13 lutego 2021|opublikowany=repubblica.it|data dostępu=2021-02-13|język=it}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20210213144111/http://www.governo.it/it/articolo/i-ministri-del-governo-draghi/16183|tytuł=I Ministri del Governo Draghi|data=13 lutego 2021|opublikowany=governo.it|data dostępu=2021-02-13|język=it}}</ref>. Funkcję tę pełnił do października 2022.

== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
{{Rząd Maria Draghiego}}
{{Rząd Paola Gentiloniego}}
{{Rząd Mattea Renziego}}
{{Rząd Enrica Letty}}
{{Ministrowie sprawiedliwości Włoch}}
{{Ministrowie pracy i polityki społecznej Włoch}}
{{Ministrowie transformacji ekologicznej Włoch}}
{{Kontrola autorytatywna}}


{{DEFAULTSORT:Orlando, Andrea}}
{{SORTUJ:Orlando, Andrea}}
[[Kategoria:Działacze Włoskiej Partii Komunistycznej]]
[[Kategoria:Działacze Włoskiej Partii Komunistycznej]]
[[Kategoria:Politycy Partii Demokratycznej (włoskiej)]]
[[Kategoria:Politycy Partii Demokratycznej (Włochy)]]
[[Kategoria:Politycy Demokratów Lewicy]]
[[Kategoria:Politycy Demokratów Lewicy]]
[[Kategoria:Włoscy ministrowie pracy]]
[[Kategoria:Włoscy ministrowie sprawiedliwości]]
[[Kategoria:Włoscy ministrowie (od 1946)]]
[[Kategoria:Włoscy ministrowie (od 1946)]]
[[Kategoria:Włoscy parlamentarzyści (od 1946)]]
[[Kategoria:Włoscy parlamentarzyści (od 1946)]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w La Spezia]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1969]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1969]]

Aktualna wersja na dzień 18:31, 5 lis 2022

Andrea Orlando
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1969
La Spezia

Minister pracy i polityki społecznej Włoch
Okres

od 13 lutego 2021
do 22 października 2022

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Nunzia Catalfo

Następca

Marina Calderone

Minister sprawiedliwości Włoch
Okres

od 22 lutego 2014
do 1 czerwca 2018

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Annamaria Cancellieri

Następca

Alfonso Bonafede

Minister środowiska Włoch
Okres

od 28 kwietnia 2013
do 22 lutego 2014

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Corrado Clini

Następca

Gian Luca Galletti

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrea Orlando (ur. 8 lutego 1969 w La Spezii[1]) – włoski polityk, działacz partyjny, parlamentarzysta, od 2013 do 2014 minister środowiska w rządzie Enrica Letty, w latach 2014–2018 minister sprawiedliwości w rządach Matteo Renziego oraz Paola Gentiloniego, od 2021 do 2022 minister pracy i polityki społecznej w gabinecie Maria Draghiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał wykształcenie średnie, kończąc liceum egzaminem maturalnym[1]. Został etatowym działaczem partyjnym, od 1989 kierował prowincjonalnymi strukturami organizacji młodzieżowej przy Włoskiej Partii Komunistycznej. Od 1990 był radnym miejskim w La Spezii. W 1991 przystąpił do powołanego na bazie PCI nowego ugrupowania – Demokratycznej Partii Lewicy. W latach 1997–2002 był asesorem w administracji miejskiej. Wraz z PDS przystąpił do Demokratów Lewicy, stopniowo awansując w partyjnej hierarchii[2].

Mandat poselski po raz pierwszy uzyskał w 2006 do Izby Deputowanych XV kadencji. Utrzymywał go w 2008, 2013, 2018 i 2022 na XVI, XVII, XVIII i XIX kadencję[1][3][4]. Z Demokratami Lewicy w 2007 przystąpił do nowo powołanej Partii Demokratycznej. W 2008 został rzecznikiem prasowym partii[2].

27 kwietnia 2013 kandydat na premiera Enrico Letta ogłosił jego nominację na urząd ministra środowiska[5]. Funkcję tę objął następnego dnia. 22 lutego 2014 przeszedł na stanowisko ministra sprawiedliwości w gabinecie Matteo Renziego[6]. Funkcję tę utrzymał również w utworzonym 12 grudnia 2016 rządzie Paola Gentiloniego[7]. W kwietniu 2017 bez powodzenia ubiegał się o przywództwo w Partii Demokratycznej, otrzymując w prawyborach około 10% głosów[8]. 1 czerwca 2018 zakończył pełnienie funkcji rządowej.

13 lutego 2021 powrócił do rządu, premier Mario Draghi powierzył mu stanowisko ministra pracy i polityki społecznej[9][10]. Funkcję tę pełnił do października 2022.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Andrea Orlando na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2013-04-28]. (wł.).
  2. ↑ a b Andrea Orlando. partitodemocratico.it. [dostęp 2013-04-28]. (wł.).
  3. ↑ Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
  4. ↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
  5. ↑ Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri. ilsole24ore.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-28]. (wł.).
  6. ↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
  7. ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
  8. ↑ Primarie Pd, risultati ufficiali e definitivi: l’affluenza a 1,8 milioni, perso un milione rispetto al 2013. Renzi vince col 70%. ilfattoquotidiano.it, 1 maja 2017. [dostęp 2017-05-01]. (wł.).
  9. ↑ Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  10. ↑ I Ministri del Governo Draghi. governo.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
Rząd Maria Draghiego (2021–2022)
W dniu powstania

Rząd Paola Gentiloniego (2016–2018)
W dniu powstania

Rząd Mattea Renziego (2014–2016)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Rząd Enrica Letty (2013–2014)
W dniu powstania

Ministrowie sprawiedliwości Republiki Włoskiej
Ministrowie pracy Republiki Włoskiej
Ministrowie środowiska Republiki Włoskiej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrea_Orlando&oldid=68667296”