kompozyt

kompozyt (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) materiał wytworzony z różnych składników o nowych lub lepszych od nich właściwościach; zob. też kompozyt w Wikipedii

(1.2) inform. strukturalny wzorzec projektowy; zob. też kompozyt w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompozyt	kompozyty
dopełniacz	kompozytu	kompozytów
celownik	kompozytowi	kompozytom
biernik	kompozyt	kompozyty
narzędnik	kompozytem	kompozytami
miejscownik	kompozycie	kompozytach
wołacz	kompozycie	kompozyty

przykłady:

(1.1) Dlatego protezę stworzył właśnie z kompozytów: z włókien węglowych, a także z włókien szklanych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kompozyt betonowy / grafitowy / kevlarowy / klejowy / proszkowy / szklano-epoksydowy / węglowy / strukturalny • kompozyty hybrydowe / makrocząsteczkowe / mikrocząsteczkowe • degradacja / wytwarzanie kompozytów

synonimy:

(1.1) war. materiał kompozytowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mikrokompozyt mrz, nanokompozyt mrz

przym. kompozytowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. compositus → złożony

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) composite; (1.2) composite pattern
• włoski: (1.1) materiale composito m; (1.2) composite ż

źródła: