John Wilkes: verschil tussen versies

'''John Wilkes''' ([[Londen]], [[17 oktober]] [[1725]]- Londen, [[26 december]] [[1797]]) was een Brits journalist, politicus, demagoog en dandy die zich verzette tegen de politiek van koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]] en zijn ministers.

Wilkes was oprichter van het oppositieblad North-Briton en aanhanger van de [[De verlichting|Verlichting]]. Hij was bevriend met [[Benjamin Franklin]] toen deze in Londen woonde als gedeputeerde van [[Pennsylvania]].

In 1763 bekritiseerde Wilkes in ''[[North Briton]]'', nummer 45, de troonrede van koning George III, die door de eerste minister [[John Stuart]], 3e Graaf van Bute, was geschreven. Omdat de vergaderingen van het parlement niet openbaar waren en omdat Wilkes kritiek op de rede van de koning werd opgevat als majesteitsschennis, werd tegen hem een arrestatiebevel uitgevaardigd. Hij bleef buiten de [[Tower of London (gebouw)|Tower]] door naar Frankrijk te vluchten.

Wilkes kwam op voor de rechten en vrijheden van de Engelse burgers en steunde de [[Amerikaanse Revolutie]]. [[Joan van der Capellen tot den Pol]] (1741–1784), een vurig pleitbezorger van de [[Amerikaanse Revolutie]] en criticus van de [[stadhouder]], raakte geïnspireerd door Wilkes. Wilkes was een tijdgenoot van [[Edmund Burke]] en ontmoette tijdens zijn ballingschap [[James Boswell]].

* Brewer, J., Party ideology and popular politics at the accession of George III (Cambridge 1976).