Sociale Beweging - Driekleurige Vlam: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Huidige versie van 15 mei 2024 om 21:24

Politiek in Italië

Politiek van Italië Grondwet President (lijst) Sergio Mattarella • Premier (lijst) Giorgia Meloni Parlement Senaat • Kamer Regering Kabinet-Meloni Politieke partijen Verkiezingen Parlement 2022 − 2027 President 2022 − 2029 Bestuurlijke indeling Regio's Provincies Gemeente - Frazione

Portaal
	Politiek & Italië

Movimento Sociale - Fiamma Tricolore (Nederlands: Sociale Beweging - Driekleurige Vlam), is een Italiaanse neofascistische politieke partij. De partij wordt gewoonlijk Fiamma Tricolore genoemd, een verwijzing naar het logo van de inmiddels opgeheven Movimento Sociale Italiano (Italiaanse Sociale Beweging), de belangrijkste neofascistische partij van Italië tot aan de jaren 90.

Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens het partijcongres van de MSI in januari 1995 presenteerde voorzitter Gianfranco Fini een aantal voorstellen om de partij om te vormen tot een rechtse en conservatieve partij die de spelregels van de democratie zou respecteren. Daarnaast stelde hij voor de partijnaam te wijzigen in Alleanza Nazionale (Nationale Alliantie). Een meerderheid van de partijleden stemde voor deze maatregelen, maar enkele haviken waren het hier niets mee eens en scheidden zich van de partij af en stichtten de Fiamma Tricolore, in hun ogen de ware erfgenaam van de MSI. Pino Rauti, van 1990 tot 1991 secretaris van de MSI en tegenstander van Fini, werd tot voorzitter van de Fiamma Tricolore gekozen. Bij de Italiaanse parlementsverkiezingen van 1996 behaalde de partij 2,3% van de stemmen, goed voor 1 zetel in de Senaat. Bij de Italiaanse parlementsverkiezingen van 2001 maakte de partij deel uit van het Huis van de Vrijheden en verwierf 1,0% van de stemmen en behield haar zetel in de Senaat.

In 2002 werd Rauti als partijvoorzitter ter zijde geschoven en vervangen door Luca Romagnoli. Bij de regionale verkiezingen van 2005 werd er nauw samengewerkt met Alternativa Sociale van Alessandra Mussolini. In 2005 scheidde Antonio Serena zich van Alleanza Nazionale-fractie in de Kamer van Afgevaardigden, behield zijn zetel en werd lid van Fiamma Tricolore. Bij de verkiezingen van 2006 maakte de partij opnieuw deel uit van het Huis van de Vrijheden, maar won toen geen zetels.

Bij de parlementsverkiezingen van 2008 werkte de partij samen met het extreemrechtse La Destra ('Rechts'), en de coalitie heette La Destra–Fiamma Tricolore. De leider van de coalitie en dus ook premierskandidaat was Daniela Santanchè van La Destra. De coalitie boekte weliswaar met 2,43% een succesje, maar het was niet genoeg om een zetel te winnen in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat.

Ideologie[bewerken | brontekst bewerken]

Fiamma Tricolore is een neofascistische en extreem-rechtse partij. Het ziet zich als de "ware" erfgenaam van de fascistische partij van Mussolini en laat zich inspireren door het vroege fascisme en het late fascisme, zoals tijdens de Republiek van Salò (1943-1945). In november 2008 kwam in het nieuws, dat de partij ouders wilde belonen die hun baby Benito of Rachele (de vrouw van Mussolini) zouden noemen. Het ging om kinderen die in 2009 geboren zouden worden in de omgeving van Potenza (Basilicata). De ouders die dit deden, zouden 1500 euro tegemoet kunnen zien, te besteden aan babykleding en -voedsel en een wieg.^[1]

Onder de meeste extremistische leden van Fiamma Tricolore bevinden zich Pietro Puschiavo, oprichter van Veneto Fronte Skinhead en Maurizio Boccacci oprichter van Movimento Politico Occidentale.

Europese verkiezingen[bewerken | brontekst bewerken]

Fiamma Tricolore verwierf bij de Europese verkiezingen van 1999 1,6% van de stemmen, goed voor 1 zetel in het Europees Parlement. In 2004 behaalde de partij 0,7% van de stemmen en behield haar zetel.

Partijkrant[bewerken | brontekst bewerken]

L'Antagonista

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

(it) Officiële website

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Bounty offered to parents who name children after Mussolini, Telegraph, 25 november 2008

[1] Bounty offered to parents who name children after Mussolini, Telegraph, 25 november 2008

[1]

@@ Regel 5: / Regel 5: @@
 == Ontstaan ==
-Tijdens het partijcongres van de MSI in [[januari]] [[1995]] presenteerde voorzitter [[Gianfranco Fini]] een aantal voorstellen om de partij om te vormen tot een rechtse en conservatieve partij die de spelregels van de [[democratie]] zou respecteren. Daarnaast stelde hij voor de partijnaam te wijzigen in [[Alleanza Nazionale]] (Nationale Alliantie). Een meerderheid van de partijleden stemde voor deze maatregelen, maar enkele haviken waren het hier niets mee eens en scheidden zich van de partij af en stichtten de Fiamma Tricolore, in hun ogen de ware erfgenaam van de MSI. [[Pino Rauti]], van [[1990]] tot [[1991]] secretaris van de MSI en tegenstander van Fini, werd tot voorzitter van de Fiamma Tricolore gekozen. Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 1996|Italiaanse parlementsverkiezingen van 1996]] behaalde de partij 2,3% van de stemmen, goed voor 1 zetel in de [[Senaat (Italië)|Senaat]]. Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 2001|Italiaanse parlementsverkiezingen van 2001]] maakte de partij deel uit van het [[Huis van de Vrijheden]] en verwierf 1,0% van de stemmen en behield haar zetel in de Senaat.
+Tijdens het partijcongres van de MSI in januari 1995 presenteerde voorzitter [[Gianfranco Fini]] een aantal voorstellen om de partij om te vormen tot een rechtse en conservatieve partij die de spelregels van de [[democratie]] zou respecteren. Daarnaast stelde hij voor de partijnaam te wijzigen in [[Alleanza Nazionale]] (Nationale Alliantie). Een meerderheid van de partijleden stemde voor deze maatregelen, maar enkele haviken waren het hier niets mee eens en scheidden zich van de partij af en stichtten de Fiamma Tricolore, in hun ogen de ware erfgenaam van de MSI. [[Pino Rauti]], van 1990 tot 1991 secretaris van de MSI en tegenstander van Fini, werd tot voorzitter van de Fiamma Tricolore gekozen. Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 1996|Italiaanse parlementsverkiezingen van 1996]] behaalde de partij 2,3% van de stemmen, goed voor 1 zetel in de [[Senaat (Italië)|Senaat]]. Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 2001|Italiaanse parlementsverkiezingen van 2001]] maakte de partij deel uit van het [[Huis van de Vrijheden]] en verwierf 1,0% van de stemmen en behield haar zetel in de Senaat.
 In [[2002]] werd Rauti als partijvoorzitter ter zijde geschoven en vervangen door [[Luca Romagnoli]]. Bij de regionale verkiezingen van [[2005]] werd er nauw samengewerkt met [[Alternativa Sociale]] van [[Alessandra Mussolini]]. In [[2005]] scheidde Antonio Serena zich van [[Alleanza Nazionale]]-fractie in de [[Kamer van Afgevaardigden (Italië)|Kamer van Afgevaardigden]], behield zijn zetel en werd lid van Fiamma Tricolore. Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 2008|verkiezingen van 2006]] maakte de partij opnieuw deel uit van het Huis van de Vrijheden, maar won toen geen zetels.
-Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 2008|parlementsverkiezingen van 2008]] werkte de partij samen met het extreem-rechtse [[Rechts (Italië)|Rechts]] (''La Destra''), en de coalitie heette ''La Destra–Fiamma Tricolore''. De leider van de coalitie en dus ook premierkandidaat was [[Daniela Santanchè]] van La Destra. De coalitie boekte weliswaar met 2,43% een succesje, maar het was niet genoeg om een zetel te winnen in zowel het [[Camera dei deputati|Huis van Afgevaardigden]] als de [[Senato della Repubblica|Senaat]].
+Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 2008|parlementsverkiezingen van 2008]] werkte de partij samen met het [[extreemrechts]]e ''[[Rechts (Italië)|La Destra]]'' ('Rechts'), en de coalitie heette ''La Destra–Fiamma Tricolore''. De leider van de coalitie en dus ook premierskandidaat was [[Daniela Santanchè]] van La Destra. De coalitie boekte weliswaar met 2,43% een succesje, maar het was niet genoeg om een zetel te winnen in zowel het [[Camera dei deputati|Huis van Afgevaardigden]] als de [[Senato della Repubblica|Senaat]].
 == Ideologie ==