(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)
پرش به محتوا

برنار گی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌تر
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
InternetArchiveBot (بحث | مشارکت‌ها)
ربات‌ها
۴۸۸٬۶۷۶ ویرایش‌ها
Add 2 books for ویکی‌پدیا:تأییدپذیری (20210911)) #IABot (v2.0.8.1) (GreenC bot
ابرابزار
 
خط ۲۵: خط ۲۵:
| nationality = فرانسوی
| nationality = فرانسوی
}}
}}
'''برنار گی''' ({{lang-fr|Bernard Gui}}؛ زادهٔ حوالی سال‌های ۱۲۶۱ یا ۱۲۶۲ – ۳۰ دسامبر ۱۳۳۱) یک [[برادر روحانی|طلبهٔ روحانی]] [[فرقه دومینیکن]]، اسقف [[لودو (فرانسه)|لودِو]] و [[تفتیش عقاید|تفتیش‌گر عقاید مذهبی]] اهل [[فرانسه]] در دروان تفتیش عقاید قرون وسطا بود. به سبب تصویرسازی‌های تخیلی از او در فرهنگ عامه معاصر به‌ویژه در [[رمان]] ''[[نام گل سرخ]]'' اثر [[اومبرتو اکو]]، او بی‌شک مشهورترین تفتیش‌گر عقاید مذهبی محسوب می‌شود، حال آنکه در میان معاصران خود و همچنین تاریخ‌دانان معاصر، شهرت او به‌واسطهٔ دستاوردهایش در [[مدیریت]]، [[دیپلماسی]] و [[تاریخ‌نگاری]] است.<ref>{{Cite book|title=Encyclopedia of Witchcraft: The Western Tradition|url=https://archive.org/details/encyclopediawitc00gold|last=Bailey|first=Michael D.|publisher=ABC-CLIO|year=2006|isbn=978-1576072431|editor-last=Golden|editor-first=Richard M.|location=California|pages=[https://archive.org/details/encyclopediawitc00gold/page/465 465]|chapter=Gui, Bernard (ca. 1261–1331)|oclc=62089799}}</ref> بسیاری از آنچه دربارهٔ او می‌دانیم از یک [[قدیس‌نگاری]] کوتاه که توسط برادرزاده‌اش «پی‌یر گی» نوشته شده به‌دست آمده که بخشی از یک کارزار محدود و ناموفق برای قدیس‌سازی او بود.<ref>{{Cite book|title=The Inner Lives of Medieval Inquisitors|last=Sullivan|first=Karen|publisher=University of Chicago Press|year=2011|isbn=9780226781662|location=Chicago|pages=253|oclc=712599139}}</ref> پی‌یر گی در این قدیس‌نگاری، دو معجزه را به وی نسبت داده است: یکی درمان [[بی‌خوابی]] مفتش مذهبی بارسلون «آرنالدوس بورگتی» و دیگری درمان [[تب]] و [[دیسانتری]] طلبهٔ دینی «گی‌یرموس دِ دارگادا».<ref>{{Cite book|title=Righteous Persecution: Inquisition, Dominicans, and Christianity in the Middle Ages|last=Caldwell|first=Christine Ames|publisher=University of Pennsylvania Press|year=2009|isbn=978-0812201093|location=Philadelphia|pages=57|oclc=858934931}}</ref>
'''برنار گی''' ({{lang-fr|Bernard Gui}}؛ زادهٔ حوالی سال‌های ۱۲۶۱ یا ۱۲۶۲ – ۳۰ دسامبر ۱۳۳۱) یک [[برادر روحانی|طلبهٔ روحانی]] [[فرقه دومینیکن]]، اسقف [[لودو (فرانسه)|لودِو]] و [[تفتیش عقاید|تفتیش‌گر عقاید مذهبی]] اهل [[فرانسه]] در دروان تفتیش عقاید قرون وسطا بود. به سبب تصویرسازی‌های تخیلی از او در فرهنگ عامه معاصر به‌ویژه در [[رمان]] ''[[نام گل سرخ]]'' اثر [[اومبرتو اکو]]، او بی‌شک مشهورترین تفتیش‌گر عقاید مذهبی محسوب می‌شود، حال آنکه در میان معاصران خود و همچنین تاریخ‌دانان معاصر، شهرت او به‌واسطهٔ دستاوردهایش در [[مدیریت]]، [[دیپلماسی]] و [[تاریخ‌نگاری]] است.<ref>{{Cite book|title=Encyclopedia of Witchcraft: The Western Tradition|url=https://archive.org/details/encyclopediawitc00gold|last=Bailey|first=Michael D.|publisher=ABC-CLIO|year=2006|isbn=978-1-57607-243-1|editor-last=Golden|editor-first=Richard M.|location=California|pages=[https://archive.org/details/encyclopediawitc00gold/page/465 465]|chapter=Gui, Bernard (ca. 1261–1331)|oclc=62089799}}</ref> بسیاری از آنچه دربارهٔ او می‌دانیم از یک [[قدیس‌نگاری]] کوتاه که توسط برادرزاده‌اش «پی‌یر گی» نوشته شده به‌دست آمده که بخشی از یک کارزار محدود و ناموفق برای قدیس‌سازی او بود.<ref>{{Cite book|title=The Inner Lives of Medieval Inquisitors|last=Sullivan|first=Karen|publisher=University of Chicago Press|year=2011|isbn=978-0-226-78166-2|location=Chicago|pages=253|oclc=712599139}}</ref> پی‌یر گی در این قدیس‌نگاری، دو معجزه را به وی نسبت داده است: یکی درمان [[بی‌خوابی]] مفتش مذهبی بارسلون «آرنالدوس بورگتی» و دیگری درمان [[تب]] و [[دیسانتری]] طلبهٔ دینی «گی‌یرموس دِ دارگادا».<ref>{{Cite book|title=Righteous Persecution: Inquisition, Dominicans, and Christianity in the Middle Ages|last=Caldwell|first=Christine Ames|publisher=University of Pennsylvania Press|year=2009|isbn=978-0-8122-0109-3|location=Philadelphia|pages=57|oclc=858934931}}</ref>


برنار گی در اوایل دههٔ ۱۲۷۰ میلادی به [[صومعه]] [[لیموژ]] پیوست و طی دههٔ بعدی به فراگیری [[دستور زبان]]، [[منطق]]، [[فلسفه]] (به‌ویژه آثار [[ارسطو]]) و [[الهیات]] در جنوب فرانسه و به‌خصوص در [[مون‌پلیه]] پرداخت.<ref>{{Cite book|title=Between Church and State: The lives of four French prelates in the late Middle Ages|url=https://archive.org/details/betweenchurchsta0000guen|last=Guenée|first=Bernard|publisher=University of Chicago Press|year=1991|isbn=978-0226310329|location=Chicago|pages=[https://archive.org/details/betweenchurchsta0000guen/page/42 42]|translator-last=Goldhammer|translator-first=Arthur|oclc=21446817}}</ref>
برنار گی در اوایل دههٔ ۱۲۷۰ میلادی به [[صومعه]] [[لیموژ]] پیوست و طی دههٔ بعدی به فراگیری [[دستور زبان]]، [[منطق]]، [[فلسفه]] (به‌ویژه آثار [[ارسطو]]) و [[الهیات]] در جنوب فرانسه و به‌خصوص در [[مون‌پلیه]] پرداخت.<ref>{{Cite book|title=Between Church and State: The lives of four French prelates in the late Middle Ages|url=https://archive.org/details/betweenchurchsta0000guen|last=Guenée|first=Bernard|publisher=University of Chicago Press|year=1991|isbn=978-0-226-31032-9|location=Chicago|pages=[https://archive.org/details/betweenchurchsta0000guen/page/42 42]|translator-last=Goldhammer|translator-first=Arthur|oclc=21446817}}</ref>


وی مابین سال‌های ۱۳۱۶ تا ۱۳۲۰ میلادی، دادستان کل [[فرقه دومینیکن]] بود و
وی مابین سال‌های ۱۳۱۶ تا ۱۳۲۰ میلادی، دادستان کل [[فرقه دومینیکن]] بود و
منافع و دیدگاه‌های این فرقه را در دادگاه [[پاپ ژان بیست‌ودوم]] واقع در [[ایالت پاپی اوینیون]] نمایندگی می‌کرد و در این مدت، از جانب پاپ، مأموریت‌های [[سفارت|دیپلماتیک]] را نیز به‌عهده داشت. او در ۲۶ اوت ۱۳۲۳ اسقف [[توی]] شد (که البته به‌سبب شغلش به‌عنوان مفتش عقیدتی، چندان به این کارش نمی‌رسید) و در اکتبر ۱۳۲۴ میلادی، اسقف [[لودو (فرانسه)|لودِو]] شد.<ref>{{Cite book|title=The Inner Lives of Medieval Inquisitors|last=Sullivan|first=Karen|publisher=University of Chicago Press|year=2011|isbn=9780226781662|location=Chicago|pages=125|oclc=712599139}}</ref>
منافع و دیدگاه‌های این فرقه را در دادگاه [[پاپ ژان بیست‌ودوم]] واقع در [[ایالت پاپی اوینیون]] نمایندگی می‌کرد و در این مدت، از جانب پاپ، مأموریت‌های [[سفارت|دیپلماتیک]] را نیز به‌عهده داشت. او در ۲۶ اوت ۱۳۲۳ اسقف [[توی]] شد (که البته به‌سبب شغلش به‌عنوان مفتش عقیدتی، چندان به این کارش نمی‌رسید) و در اکتبر ۱۳۲۴ میلادی، اسقف [[لودو (فرانسه)|لودِو]] شد.<ref>{{Cite book|title=The Inner Lives of Medieval Inquisitors|last=Sullivan|first=Karen|publisher=University of Chicago Press|year=2011|isbn=978-0-226-78166-2|location=Chicago|pages=125|oclc=712599139}}</ref>


برنار گی مابین سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۲۳ میلادی به نمایندگی از [[پاپ کلمنت پنجم]] و [[پاپ ژان بیست‌ودوم]]، رئیس [[تفتیش عقاید|تفتیش‌گران عقاید]] در شهر [[تولوز]] بود.
برنار گی مابین سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۲۳ میلادی به نمایندگی از [[پاپ کلمنت پنجم]] و [[پاپ ژان بیست‌ودوم]]، رئیس [[تفتیش عقاید|تفتیش‌گران عقاید]] در شهر [[تولوز]] بود.


وی در ۳۰ دسامبر ۱۳۳۱ میلادی اقامتگاه [[اسقف|اسقفی]] خود در [[دژ|قلعهٔ]] [[لورو (کمون فرانسه)|لورو]] درگذشت و پس انجام مراسم تشییع جنازه در کلیسای جامع [[لودو (فرانسه)|لودِو]]، پیکرش به [[لیموژ]] منتقل شد تا در کلیسای صومعه دومینیکن به خاک سپرده شود. مقبرهٔ او در جریان [[جنگ‌های مذهبی فرانسه]] در اواخر قرن شانزدهم میلادی غارت شد.<ref>{{Cite book|title=Enamels of Limoges: 1100–1350|last=O'Neill|first=John Philip|date=1996|publisher=Metropolitan Museum of Art|isbn=978-0870997587|location=New York|pages=440|oclc=34338387}}</ref>
وی در ۳۰ دسامبر ۱۳۳۱ میلادی اقامتگاه [[اسقف|اسقفی]] خود در [[دژ|قلعهٔ]] [[لورو (کمون فرانسه)|لورو]] درگذشت و پس انجام مراسم تشییع جنازه در کلیسای جامع [[لودو (فرانسه)|لودِو]]، پیکرش به [[لیموژ]] منتقل شد تا در کلیسای صومعه دومینیکن به خاک سپرده شود. مقبرهٔ او در جریان [[جنگ‌های مذهبی فرانسه]] در اواخر قرن شانزدهم میلادی غارت شد.<ref>{{Cite book|title=Enamels of Limoges: 1100–1350|last=O'Neill|first=John Philip|date=1996|publisher=Metropolitan Museum of Art|isbn=978-0-87099-758-7|location=New York|pages=440|oclc=34338387}}</ref>


== نگارخانه ==
== نگارخانه ==
<gallery widths="150px" heights="200px">
<gallery widths="150px" heights="200px">
File:Bernard Gui BNF lat4975.jpg|تصویری از رونوشت «''شجره‌نامهٔ خاندان فرانک''» (''Arbor genealogiae regum francorum'') که توسط برنار گی در دههٔ ۱۳۳۰ میلادی تهیه‌شده‌است و در آن، دو پادشاه [[دودمان کارولنژی]]، یعنی [[لوتار|لوتار فرانسه]] و [[لوئی پنجم]] نشان داده شده‌است.
File:Bernard Gui BNF lat4975.jpg|تصویری از رونوشت «''شجره‌نامهٔ خاندان فرانک''» (''Arbor genealogiae regum francorum'') که توسط برنار گی در دههٔ ۱۳۳۰ میلادی تهیه‌شده است و در آن، دو پادشاه [[دودمان کارولنژی]]، یعنی [[لوتار|لوتار فرانسه]] و [[لوئی پنجم]] نشان داده شده است.
File:Gui, Bernard – Practica officii inquisitionis heretice pravitatis, 14th-century – BEIC 9975680.jpg|دست‌نوشته‌ای از «''گزارش رسمی استفسار و تحقیق دربارهٔ یک فساد بدعت‌آمیز''» (''Practica officii inquisitionis heretice pravitatis'') مربوط به قرن چهاردهم میلادی. تولوز، کتابخانه مطالعات و میراث، دست‌نوشته‌های وجوه مالی، ام‌اس ۳۸۸
File:Gui, Bernard – Practica officii inquisitionis heretice pravitatis, 14th-century – BEIC 9975680.jpg|دست‌نوشته‌ای از «''گزارش رسمی استفسار و تحقیق دربارهٔ یک فساد بدعت‌آمیز''» (''Practica officii inquisitionis heretice pravitatis'') مربوط به قرن چهاردهم میلادی. تولوز، کتابخانه مطالعات و میراث، دست‌نوشته‌های وجوه مالی، ام‌اس ۳۸۸
</gallery>
</gallery>

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۹

برنار گی
اسقف لودِو
کلیساکلیسای کاتولیک
قلمرولودو
منصوب‌شده در۱۳۲۴
پیشینژان اول. اهل تیکاندرری
جانشینبرنار هفتم دوما
اطلاعات فردی
نام هنگام تولدبرنار گیدونی
زادهٔ۱۲۶۱ یا ۱۲۶۲
درگذشت۳۰ دسامبر ۱۳۳۱
خاکسپاریکلیسای سن ماری، لیموژ
ملیتفرانسوی
اسقف توی
منصوب‌شده در۲۶ اوت ۱۳۲۳
پایان دورهاکتبر ۱۳۲۴
پیشینخوان فرناندس دِ سوتومایور
جانشینرودریگو ایبانیس

برنار گی (فرانسوی: Bernard Gui‎؛ زادهٔ حوالی سال‌های ۱۲۶۱ یا ۱۲۶۲ – ۳۰ دسامبر ۱۳۳۱) یک طلبهٔ روحانی فرقه دومینیکن، اسقف لودِو و تفتیش‌گر عقاید مذهبی اهل فرانسه در دروان تفتیش عقاید قرون وسطا بود. به سبب تصویرسازی‌های تخیلی از او در فرهنگ عامه معاصر به‌ویژه در رمان نام گل سرخ اثر اومبرتو اکو، او بی‌شک مشهورترین تفتیش‌گر عقاید مذهبی محسوب می‌شود، حال آنکه در میان معاصران خود و همچنین تاریخ‌دانان معاصر، شهرت او به‌واسطهٔ دستاوردهایش در مدیریت، دیپلماسی و تاریخ‌نگاری است.[۱] بسیاری از آنچه دربارهٔ او می‌دانیم از یک قدیس‌نگاری کوتاه که توسط برادرزاده‌اش «پی‌یر گی» نوشته شده به‌دست آمده که بخشی از یک کارزار محدود و ناموفق برای قدیس‌سازی او بود.[۲] پی‌یر گی در این قدیس‌نگاری، دو معجزه را به وی نسبت داده است: یکی درمان بی‌خوابی مفتش مذهبی بارسلون «آرنالدوس بورگتی» و دیگری درمان تب و دیسانتری طلبهٔ دینی «گی‌یرموس دِ دارگادا».[۳]

برنار گی در اوایل دههٔ ۱۲۷۰ میلادی به صومعه لیموژ پیوست و طی دههٔ بعدی به فراگیری دستور زبان، منطق، فلسفه (به‌ویژه آثار ارسطو) و الهیات در جنوب فرانسه و به‌خصوص در مون‌پلیه پرداخت.[۴]

وی مابین سال‌های ۱۳۱۶ تا ۱۳۲۰ میلادی، دادستان کل فرقه دومینیکن بود و منافع و دیدگاه‌های این فرقه را در دادگاه پاپ ژان بیست‌ودوم واقع در ایالت پاپی اوینیون نمایندگی می‌کرد و در این مدت، از جانب پاپ، مأموریت‌های دیپلماتیک را نیز به‌عهده داشت. او در ۲۶ اوت ۱۳۲۳ اسقف توی شد (که البته به‌سبب شغلش به‌عنوان مفتش عقیدتی، چندان به این کارش نمی‌رسید) و در اکتبر ۱۳۲۴ میلادی، اسقف لودِو شد.[۵]

برنار گی مابین سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۲۳ میلادی به نمایندگی از پاپ کلمنت پنجم و پاپ ژان بیست‌ودوم، رئیس تفتیش‌گران عقاید در شهر تولوز بود.

وی در ۳۰ دسامبر ۱۳۳۱ میلادی اقامتگاه اسقفی خود در قلعهٔ لورو درگذشت و پس انجام مراسم تشییع جنازه در کلیسای جامع لودِو، پیکرش به لیموژ منتقل شد تا در کلیسای صومعه دومینیکن به خاک سپرده شود. مقبرهٔ او در جریان جنگ‌های مذهبی فرانسه در اواخر قرن شانزدهم میلادی غارت شد.[۶]

نگارخانه[ویرایش]

  • تصویری از رونوشت «شجره‌نامهٔ خاندان فرانک» (Arbor genealogiae regum francorum) که توسط برنار گی در دههٔ ۱۳۳۰ میلادی تهیه‌شده است و در آن، دو پادشاه دودمان کارولنژی، یعنی لوتار فرانسه و لوئی پنجم نشان داده شده است.
    تصویری از رونوشت «شجره‌نامهٔ خاندان فرانک» (Arbor genealogiae regum francorum) که توسط برنار گی در دههٔ ۱۳۳۰ میلادی تهیه‌شده است و در آن، دو پادشاه دودمان کارولنژی، یعنی لوتار فرانسه و لوئی پنجم نشان داده شده است.
  • دست‌نوشته‌ای از «گزارش رسمی استفسار و تحقیق دربارهٔ یک فساد بدعت‌آمیز» (Practica officii inquisitionis heretice pravitatis) مربوط به قرن چهاردهم میلادی. تولوز، کتابخانه مطالعات و میراث، دست‌نوشته‌های وجوه مالی، ام‌اس ۳۸۸
    دست‌نوشته‌ای از «گزارش رسمی استفسار و تحقیق دربارهٔ یک فساد بدعت‌آمیز» (Practica officii inquisitionis heretice pravitatis) مربوط به قرن چهاردهم میلادی. تولوز، کتابخانه مطالعات و میراث، دست‌نوشته‌های وجوه مالی، ام‌اس ۳۸۸

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Bailey, Michael D. (2006). "Gui, Bernard (ca. 1261–1331)". In Golden, Richard M. (ed.). Encyclopedia of Witchcraft: The Western Tradition. California: ABC-CLIO. pp. 465. ISBN 978-1-57607-243-1. OCLC 62089799.
  2. ↑ Sullivan, Karen (2011). The Inner Lives of Medieval Inquisitors. Chicago: University of Chicago Press. p. 253. ISBN 978-0-226-78166-2. OCLC 712599139.
  3. ↑ Caldwell, Christine Ames (2009). Righteous Persecution: Inquisition, Dominicans, and Christianity in the Middle Ages. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. p. 57. ISBN 978-0-8122-0109-3. OCLC 858934931.
  4. ↑ Guenée, Bernard (1991). Between Church and State: The lives of four French prelates in the late Middle Ages. Translated by Goldhammer, Arthur. Chicago: University of Chicago Press. pp. 42. ISBN 978-0-226-31032-9. OCLC 21446817.
  5. ↑ Sullivan, Karen (2011). The Inner Lives of Medieval Inquisitors. Chicago: University of Chicago Press. p. 125. ISBN 978-0-226-78166-2. OCLC 712599139.
  6. ↑ O'Neill, John Philip (1996). Enamels of Limoges: 1100–1350. New York: Metropolitan Museum of Art. p. 440. ISBN 978-0-87099-758-7. OCLC 34338387.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ برنار گی موجود است.
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایش‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=برنار_گی&oldid=39594334»