سفره
فارسی
(سُ رِ)
ریشه‌شناسی
- سُفَرة
یا شاید معرب از اصل فارسی میانه ustufrit ،usufrit به معنی «پیشکش، نذر»، از اوستایی usəfriti. در منظومه درخت آسوریگ به صورت sətafr به معنی «سفره» آمده است.
اسم
- پارچه‌ای که هنگام غذا خوردن، خوردنی‌ها را روی آن می‌چینند. ؛ ~ ابوالفضل سفره‌ای که نذر حضرت ابوالفضل عباس برادر امام حسین (ع) شده است.
استعاره
- ~ عقد سفره‌ای که در مراسم عقد در برابر عروس و داماد می‌گسترند و در آن آیینه و شمعدان و قرآن و برخی خوراکی که بیشتر جنبة نمادی دارد، می‌گذارند.
منابع
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها
- ایتالیایی
اسم
اسم
- انگلیسی
- tablecloth