(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)
Vikipedio

Registaro

sistemo aŭ grupo de homoj regantaj organizitan komunumon, ofte ŝtaton. La ekzekutiva povo.
Revizio de 23:17, 26 okt. 2022 farita de Kani (diskuto | kontribuoj)
Redaktas
 Ĉi tiu artikolo estas redaktata de Kani.
Por eviti la riskon de redaktokonflikto, ne redaktu la artikolon. Kontrolu la kronologion kaj forigu la ŝablonon, se necese.

.

La ŝtatoj de la mondo kolorigitaj laŭ formo de registaro: Blua: plenaj prezidentaj respublikoj. Flava: duonprezidentaj respublikoj. Verda: respublikoj kun plenuma prezidanto elektita de aŭ nomumita de la parlamento kiu povas aŭ eble ne estas kondiĉigita de parlamenta fido. Oranĝa: parlamentaj respublikoj. Ruĝa: parlamentaj konstituciaj monarkioj Rozkolora: Parlamentaj duonkonstituciaj monarkioj kiuj havas apartan registarecon sed kie regeco tenas signifan administracin kaj/aŭ leĝdonan povon. Purpura: absolutaj monarkioj. Bruna: unupartiaj ŝtatoj. Malhelverda: landoj kie konstituciaj provizaĵoj por registaro estis suspenditaj (ekz. armeaj diktatorecoj). Griza: landoj kiuj ne konformas al iuj el ĉi-supraj sistemoj (ekz. provizoraj registaroj/neklaraj politikaj situacioj)
Abraham Lincoln kunsidas kun sia ministraro por la unua legado de la Sendependiga Proklamo, (26a de Julio, 1862).

Registaro (de la latina: regere; gvidi, konduki) estas organizo, kiu havas eblon krei kaj altrudi leĝojn (kaj ties plenumadon) en difinita teritorio. Registaro povas regi grandajn teritoriojn (kiel ŝtatoj) aŭ malgrandajn (kiel la estroj de urbeto).[1] Ŝtata registaro estas unu inter la plej altaj institucioj post la ŝtatestro, kutime lastatempe formita de ministraro.[2] Ĝi gvidas, kondukas kaj superrigardas la ŝtatan internan kaj eksteran politikon. Registaro konsistas kutime el registarestro kaj aliaj ministroj kun la rilataj koncernaj ministerioj.

En multaj ŝtatoj oni ofte konsideras registaro la ekzekutivan potencon de la ŝtato. Meze de la 20-a jarcento ŝanĝiĝis la rolo de registaro kiel nura ekzekutiva potenco al politika gvidado de la ŝtato.

Okaze de pli amplekse asocia difino, regado normale konsistas el leĝodonistoj, administraciantoj, kaj arbitraciantoj. Regado estas rimedoj per kiu ŝtata politiko estas plifortigita, same kiel la mekanismo por determinadi la politikon de ŝtato. Formo de regado, aŭ formo de ŝtata administracio, referencas al serio de politikaj sistemoj kaj institucioj kiuj formas la organizadon de specifa regado.

Ĉiaj ajn regadoformo nune efikas sur ĉia homa aktiveco en multaj gravaj manieroj. Pro tiu tialo, politikaj sciencistoj ĝenerale polemikas, ke registaro ne estu studita laŭ si mem; sed ĝi estu studita kun antropologio, ekonomiko, historio, filozofio, scienco, kaj sociologio.

Historio

  Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Politika filozofio.
 
La unua ministraro de Obama (9a de Oktobro, 2009).

Fruaj registaroj

La momento kaj loko kie tiu fenomeno de homa registaro disvolviĝis perdiĝas en la tempo. Plej verŝajne en fruaj komunumoj de ĉasistoj kaj kolektistoj jam aperis elito plej verŝajne de pli spertaj ĉasistoj kaj militistoj kun fruaj funkcioj de regado; ĉiuokaze, historio de fruaj socioj jam registras la formadon de fruaj registaroj. Antaŭ ĉirkaŭ 5 000 jaroj, la unuaj malgrandaj urbo-ŝtatoj aperis.[3] Ĉirkaŭ la tria aŭ dua jarmilo a.n.e., kelkaj el tiuj jam estis disvolviĝintaj en pli grandaj areoj regataj de registaroj: Sumero, antikva Egipto, Induso-civilizacio, kaj la civilizacio de la Flava Rivero.[4]

La disvolvigo de agrikulturo kaj sekvaj projektoj por akvokontrolo estis katalizilo por la disvolvigo de registaroj.[5] Foje tribestro estis elektita pere de variaj ritoj aŭ testoj de forto por regadi sian tribon, foje kun grupo de aĝaj tribanoj kiel konsilantaro. La homa kapablo precize komuniki abstraktan, lernitan informaron ebligis homojn iĝi pli efektivaj je agrikulturo,[6] kaj tio ebligis por ĉiam pliigon de populacidensecoj.[3] La historiisto David Christian klarigis kiel tio rezultis en ŝtatoj kun leĝoj kaj registaroj.

 
„ Dum farmistaj populacioj ariĝis en pli grandaj kaj pli densaj komunumoj, interagado inter diversaj grupoj pliiĝis kaj la socia premo pliiĝis ĝis, en rimarkinda paralelo kun la formado de steloj, novaj strukturoj subite aperis, kune kun nova nivelo de komplekseco. Kiel steloj, urboj kaj ŝtatoj reorganizas kaj energiigas pli malgrandajn objektojn ene de sia gravitaj kampoj.[3] ”

Modernaj registaroj

 
Konstruaĵo de la Ministraro de Ukrainio.

Startinte en la fino de la 17-a jarcento, la hegemonio de la respublikaj formoj de regado kreskiĝis malprofite al la registaroj je la servo de monarkioj, partikulare de heredaj monarkioj. La Angla enlanda milito kaj la Glora Revolucio en Anglio, la Usona revolucio, kaj la Franca revolucio kontribuis al la kresko de reprezentaj formoj de regado. La Sovetunio estis la unua granda lando kiu havis komunisman registaron.[7] Ekde la Falo de la Berlina Muro, liberala demokratio iĝis eĉ la plej hegemonia formo de regustaro,[8] dum komunistaj registaroj malpliiĝis tra la tuta mondo kaj eĉ akceptis elementojn de nekomunismaj sintenoj.

En la 19-a kaj 20-a jarcentoj, estis grava pliigox en la grando kaj skalo de regado je nacia nivelo.[9] Tio inkludas la regularon de korporacioj kaj la disvolvigo de la bonfara ŝtato.[8]

Politika scienco

Klasado de registaroj

 
Konstruaĵo de la Ministraro de la iama Sovetunio.

En politika scienco, estis delonga celo krei tipologion aŭ taksonomion de politikaj sistemoj, same kiel tipologioj de politikaj sistemoj ne estas tiom evidentaj.[10] Speciale gravas en politika scienco kampoj de kompara politiko kaj internaciaj rilatoj.

Supraĵe, identigi formon de registaro ŝajnas facile, ĉar ĉiaj registaroj havas oficialan formon. Usono estas federacia respubliko, dum la iama Sovetunio estis socialisma respubliko. Tamen mem-identigo povas esti ne objektiva, kaj laŭ kaj Kopstein kaj Lichbach asertas, difini reĝimojn povas esti fripone.[11] Ekzemple, balotado estas difina karaktero de demokratio, sed praktike elektoj en iamaj Sovetunio aŭ Hispanio dum la reĝimo de Francisco Franco ne estis "liberaj kaj justaj" kaj okazis en reĝimo de unupartiismo. En multaj faktaj praktikaj klasigoj ĝi ne estu konsiderataj demokratiaj.

Identigi formojn de registaro estas komplika ankaŭ pro granda nombro de politikaj sistemoj originitaj de la diverseco de soci-ekonomiaj movadoj kaj estas spegulitaj en tipoj de registaroj fare de specifaj partioj kiuj nomigas sin laŭ tiuj movadoj; ili ĉiuj kun koncernaj politikaj ideologioj. Sperto kun tiuj movadoj enpovigitaj, kaj la fortaj ligoj kiujn ili havas rilate al partikularaj formoj de regado, povas okazigi, ke ili estu konsiderataj formoj de registaro en si mem.

 
Sidejo de la registaro de Kanado.

Alia kompliko estas ĝenerala manko de interkonsento aŭ intenca "dismontro aŭ biaso" de raciaj teknikaj difinoj de politikaj ideologioj kaj asociaj formoj de regado, pro la naturo de politiko en tiu moderna epoko. Ekzemple: la signifo de "konservatismo" en Usono havas malmulte komune kun la sistemo kiel la vorta difino estas uzata aliloke. Kiel Ribuffo (2011) notas, "tio kion usonanoj nune nomas konservatismo multo el la mondo nomas ĝin liberalismo aŭ novliberalismo".[12] Ekde la 1950-aj jaroj konservatismo en Usono estis ĉefe asocia kun la Respublikana Partio. Tamen, dum la epoko de rasa segregacio en Usono ankaŭ multaj Sudaj Demokratoj estis konservativuloj, kaj ili ludis gravan rolon en la Konservativa Koalicio kiu kontrolis la Kongreson el 1937 ĝis 1963.[13]

Ĉiu lando en la mondo estas regata de sistemo de registaro kiu kombinas almenaŭ 2 (aŭ pliajn) el la jenaj atributoj (ekzemple, ĉe Ĉinio, kiu laŭteorie estas komunisma ŝtato sed enhavas kapitalisman ekonomion, dum Usono laŭ kelkaj teoriistoj ne estus tutkapitalisma ŝtato ĉar havigas socialajn servojn por siaj civitanoj). Aldone la opinio de unu persono pri la tipo de registaro povus diferenci kaj fakte diferencas unu de alia (ekzemple, multaj opinias, ke Usono estas plutokratio pli ol demokratio ĉar ĝi fakte estas regata de riĉuloj).[14] Estas ĉiam ombroj ĉe ĉiu ajn registaro. Eĉ plej liberalaj demokratioj limigas rivalan politikan aktivecon je unu etendo aŭ alia, kaj eĉ plej tiranecaj diktaturoj devas organizi larĝan bazon por ties elteno, kaj tiele malfacilas simpligite "klasigi" ĉiajn registaron en mallarĝajn kategoriojn.

 
Ĉefministro Narendra Modi kaj ministroj dum kunsido ĉe Novdelhio, 2013.

La koalicia registaro estas tiu formita kiam parlamenta frakcio ne havas sufiĉan majoritaton por formi registaron, pro kio ĝi bezonas interkonsenti kun alia grupo aŭ frakcio, normale de proksima politika ideologio, por kune formi registaron. La koaliciaj registaroj estas propraj de la parlamentaj demokratioj, hegemoniaj en Eŭropo kaj en aliaj mondoregionoj, en kiuj la formado de la registaro postulas la konfidon de la parlamento. Tiu registaro plu funkcias ĝis la tempo ke la opozicio sukcesas venki mocion de demisio en la parlamento. En la prezidentaj sistemoj, majoritataj en Ameriko, la registarestro estas elektita per popola voĉdonado kaj povas plenumi la regopovon sendepende de la partio kiu havas majoritaton en la parlamento.

Formoj

 
Platono en sia libro Respubliko dividis registarojn en kvin bazaj tipoj.

Platono en sia libro Respubliko dividis registarojn en kvin bazaj tipoj (kvar ekzistantaj formoj kaj unu la ideala formo de Platono, kiu ekzistas "nur en parolo"):[15]

  • Aristokratio (regado laŭ leĝo kaj ordo, kiel idealaj tradiciaj “bonvolemaj” regnoj kiuj ne estas tiranecaj)
  • Timokratio (regado laŭ honoro kaj devo, kiel “bonvolema” militistaro; Sparto kiel ekzemplo)
  • Oligarkio (regado laŭ riĉo kaj merkat-bazita etiko, kiel ĉe liberkomerca kapitalisma ŝtato)
  • Demokratio (regado laŭ pura libereco kaj egaleco, kiel libera civitano)
  • Tiraneco (regado laŭ timo, kiel despoto)

Tiuj kvin reĝimoj iom post ioim degeneriĝis starte kun aristokratio pinte kaj tiraneco sube.[16]

En sia verko Politiko, Aristotelo prilaboras pri la kvin reĝimoj de Platono studante ilin rilate al la regado fare de unu, de malmultaj, kaj de multaj.[17] El tio sekvas la klasigo de formoj de registaro depende de kiuj personoj havas la aŭtoritaton por regadi: ĉu nur unu persono (aŭtokratio, kiel ĉe monarkio), elektita grupo de personoj (aristokratio), aŭ la popolo kiel tuto (demokratio, kiel ĉe respubliko).

Bazaj politikaj sistemoj

Laŭ la profesoro de Yale nome Juan José Linz estas tri ĉefaj tipoj de politikaj sistemoj nuntempe: demokratioj, totalismaj reĝimoj kaj, mezvoje inter ambaŭ, aŭtoritatismaj reĝimoj kun hibridaj reĝimoj.[18][19] Alia moderna klasiga sistemo inkludas monarkiojn kiel sendependa ento aŭ kiel hibrida sistemo de la ĉefa triopo.[20] Fakuloj ĝenerale referencas al diktatoreco ĉu kiel formo de aŭtoritatismo aŭ de totalismo.[21][18][22]

Aŭtokratio

  Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Aŭtokratio.

Aŭtokratio estas sistemo de regado en kiu supreme power is concentrated in the hands of one person, whose decisions are subject to neither external legal restraints nor regularized mechanisms of popular control (except perhaps for the implicit threat of a coup d'état or mass insurrection).[23] Absolute monarchy is a historically prevalent form of autocracy, wherein a monarch governs as a singular sovereign with no limitation on royal prerogative. Most absolute monarchies are hereditary, however some, notably the Holy See, are elected by an electoral college (such as the college of cardinals, or prince-electors). Other forms of autocracy include tyranny, despotism, and dictatorship.

Aristokratio

  Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Aristokratio.
 
Francaj aristokratoj, ĉirkaŭ 1774.

AristokratioŜablono:Efn is a form of government that places power in the hands of a small, elite ruling class,[24] such as a hereditary nobility or privileged caste. This class exercises minority rule, often as a landed timocracy, wealthy plutocracy, or oligarchy.

Many monarchies were Aristokratio, although in modern constitutional monarchies the monarch may have little effective power. The term aristocracy could also refer to the non-peasant, non-servant, and non-city classes in the feudal system.[mankas fonto]

Demokratio

  Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Demokratio.

Democracy is a system of government where citizens exercise power by voting and deliberation. In a direct democracy, the citizenry as a whole directly forms a participatory governing body and vote directly on each issue. In indirect democracy, the citizenry governs indirectly through the selection of representatives or delegates from among themselves, typically by election or, less commonly, by sortition. These select citizens then meet to form a governing body, such as a legislature or jury.

Some governments combine both direct and indirect democratic governance, wherein the citizenry selects representatives to administer day-to-day governance, while also reserving the right govern directly through popular initiatives, referendums (plebiscites), and the right of recall. In a constitutional democracy the powers of the majority are exercised within the framework of a representative democracy, but the constitution limits majority rule, usually through the provision by all of certain universal rights, e.g. freedom of speech, or freedom of association.[25][26]

Respublikoj

  Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Respubliko.

A republic is a form of government in which the country is considered a "public matter" (latine res publica), not the private concern or property of the rulers, and where offices of states are subsequently directly or indirectly elected or appointed rather than inherited. The people, or some significant portion of them, have supreme control over the government and where offices of state are elected or chosen by elected people.[27][28]

A common simplified definition of a republic is a government where the head of state is not a monarch.[29][30] Montesquieu included both democracies, where all the people have a share in rule, and aristocracies or oligarchies, where only some of the people rule, as republican forms of government.[31]

Other terms used to describe different republics include democratic republic, parliamentary republic, semi-presidential republic, presidential republic, federal republic, people's republic, and Islamic republic.

Federismo

  Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Federismo.

Federalism is a political concept in which a group of members are bound together by covenant with a governing representative head. The term "federalism" is also used to describe a system of government in which sovereignty is constitutionally divided between a central governing authority and constituent political units, variously called states, provinces or otherwise. Federalism is a system based upon democratic principles and institutions in which the power to govern is shared between national and provincial/state governments, creating what is often called a federation.[mankas fonto] Proponents are often called federalists.

Estiĝo de registaro

 
La Ministraro de Hispanio kunside en 1869. Laureano Figuerola, Sagasta, Ruiz Zorrilla, Prim, Serrano, Topete, Adelardo López de Ayala, Antonio Romero Ortiz kaj Lorenzana (foto de J. Laurent).

Laŭ ŝtata formo la estiĝo de registaro varias, kaj povas okazi jene:

Evidente plej ĝusta maniero estas elekteblo en kiu ĉiu kandidato havu saman oportunon atingi registaran postenon. Tamen tio dependas de multaj faktoroj laŭ kiuj teoria demokratio povas esti eĉ pli maljusta ol aliaj teorie nedemokratiaj registarsistemoj, ekzemple ekonomiaj postuloj por aliri al propagando, premoj de interesataj grupoj, postuloj de balotregularoj ktp. Pli maljustaj estis iamaj heredaj monarkioj kiuj funkciis sen demokratie elektita registaro. Puĉoj krom, atakoj al demokratiaj registaroj, povas rezulti en maltrankvileco, mortigaj tumultoj, militoj ktp.

La elektebleco de registarano povas dependi de iaj kondiĉoj, kiel aĝo (en demokratio), socia sekso (en demokratio), posedaĵoj (en plutokratio), deveno (Familia genealogio, en aristokratio, monarkio).

En anarkio ekzistas nek registaro, nek hierarkio, sed memorganizado kaj memadministrado, kiu estiĝas foje el desuba asemblearo. Ĉiuokaze, diversfoje en la historio, estiĝis anarkiecaj preskaŭŝtatoj kies memorganizaj sistemoj povus esti iel konsiderataj kiel tre specifa formo de registaro, foje eĉ kun militista povo.

Registaroj

Vidu ankaŭ

Notoj

  1. ↑ Vidu ekzemple la artikolojn Registaro de Kantabrio aŭ Registaro de Bonaero.
  2. ↑ Tiele oni povas uzi la terminon "registaro" kiel sinonimo de ministraro. Vidu ekzemple la artikolojn 2-a registaro de Jean-Marc Ayrault aŭ 1-a registaro de Manuel Valls.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Christian 2004, p. 245.
  4. ↑ Christian 2004, p. 294.
  5. ↑ The New Encyclopædia Britannica (15a eldono)
  6. ↑ Christian 2004, pp. 146–147.
  7. ↑ Smelser & Baltes 2001.
  8. ↑ 8,0 8,1 Kuper & Kuper 2008.
  9. ↑ Haider-Markel 2014.
  10. ↑ Lewellen, Ted C. Political Anthropology: An Introduction Third Edition. Praeger Publishers; 3a eldono (30a Novembro 2003)
  11. ↑ Comparative politics : interests, identities, and institutions in a changing global order, Jeffrey Kopstein, Mark Lichbach (eld.), 2a eld, Cambridge University Press, 2005, ISBN 0521708400, p. 4
  12. ↑ Leo P. Ribuffo, "20 Suggestions for Studying the Right now that Studying the Right is Trendy," Historically Speaking Jan 2011 v.12#1 pp 2–6, cito ĉe p. 6
  13. ↑ Kari Frederickson, The Dixiecrat Revolt and the End of the Solid South, 1932–1968, p. 12, "...conservative southern Democrats viewed warily the potential of New Deal programs to threaten the region's economic dependence on cheap labor while stirring the democratic ambitions of the disfranchised and undermining white supremacy.", The University of North Carolina Press, 2000, ISBN 978-0-8078-4910-1
  14. ↑ "Plutocrats – The Rise of the New Global Super-Rich and the Fall of Everyone Else" Arkivigite je 2014-04-07 per la retarkivo Wayback Machine Chrystia Freeland estas eldonisto ĉe Reuters, post jarojn da servo ĉe Financial Times. Ŝi estis eldonisto de kanada Globe and Mail kaj verkis por Financial Times, Economist, kaj Washington Post. Ŝi loĝas en Novjorko.
  15. ↑ Norman Abjorensen. (15 June 2019) Historical Dictionary of Democracy. Rowman & Littlefield, p. 288–. ISBN 978-1-5381-2074-3. OCLC 1081354236.
  16. ↑ Brill 2016.
  17. ↑ Ivan Jordović. (2019) Taming Politics: Plato and the Democratic Roots of Tyrannical Man. Franz Steiner Verlag. ISBN 978-3-515-12457-7. OCLC 1107421360.
  18. ↑ 18,0 18,1 (2000) Totalitarian and Authoritarian Regimes. Lynne Rienner Publisher, p. 143. ISBN 978-1-55587-890-0. OCLC 1172052725.
  19. ↑ (3a de Februaro 2014) Jonathan Michie: Reader's Guide to the Social Sciences. Routledge. ISBN 978-1-135-93226-8.
  20. ↑ (3a de Novembro 2017) Social Foundations of Behavior for the Health Sciences. Springer, p. 137–. ISBN 978-3-319-64950-4. OCLC 1013825392.
  21. ↑ (10a de Septembro 2015) Allan Todd: History for the IB Diploma Paper 2 AuthoritariaAuthoritarian States (20th Century). Cambridge University Press, p. 10–. ISBN 978-1-107-55889-2.
  22. ↑ (2009) “Totalitarian and Authoritarian Dictators: A Comparison of Fidel Castro and Alfredo Stroessner”, Journal of Latin American Studies 23 (3), p. 599–620. doi:10.1017/S0022216X00015868. 
  23. ↑ . Autocracy: A Glossary of Political Economy Terms. Auburn.edu. Arkivita el la originalo je 26 December 2018. Alirita 14 September 2012.
  24. ↑ Ŝablono:Cite OED
  25. ↑ Oxford English Dictionary: "democracy".
  26. ↑ “Democracy”, Encyclopædia Britannica.
  27. ↑ Montesquieu 1748, book 2, chapters 1.
  28. ↑ “Republic”, Encyclopædia Britannica. Ŝablono:Full citation needed
  29. ↑ “republic”, WordNet 3.0. Alirita 20 March 2009.. 
  30. ↑ “Republic”, Merriam-Webster.
  31. ↑ Montesquieu 1748, book 2, chapters 2–3.

Bibliografio

  • American Heritage Dictionary of the English Language (4th ed.). 222 Berkeley Street, Boston, MA 02116: Houghton Mifflin Company. ISBN 0-395-82517-2
  • Krader, Lawrence (1968). Formation of the State, in Foundations of Modern Anthropology Series. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall. x, 118 p.
  • Ulrich von Alemann, Politisches System der Bundesrepublik, in: ders., Grundlagen der Politikwissenschaft, Opladen 1952, 89-98
  • Badura, P., Regierung, in: Herzog, R. u. a. (Hg.), Evangelisches Staatslexikon, Bd. II, Stuttgart 1973, 1093-1147.
  • Barry, A., Osborne, T., Rose, N. (Hg.), Foucault and Political Reason. Liberalism. Neoliberalism and rationalities of government, London 1996.
  • Benz, A., Governance – Regieren in komplexen Regelsystemen. Eine Einführung, Wiesbaden 2004.
  • Bodin, J., Sechs Bücher über den Staat, 1576, München 1981ff.
  • Böhret, C., Wewer, G. (Hg.), Regieren im 21. Jahrhundert. Zwischen Globalisierung und Regionalisierung, Opladen 1993.
  • Boldt, H., Gewaltenteilung, in: Nohlen, D., Schultze, R.-O. (Hg.), Politische Theorien (=Lexikon der Politik, Bd. 1), München 1995, 152-156.
  • Braun, D., Steuerungstheorien, in: Nohlen, D., Schultze, R.-O. (Hg.), Politische Theorien (= Lexikon der Politik, Bd. 1), München 1995, 611-618.
  • Brunnengräber, A., C. Stock, Global Governance. Ein Jahrhundertprojekt, in: Prokla 29, 1999, 445-468.
  • Dean, M., Gouvernmentality. Power and Rule in Modern Society, London 1999.
  • Draude, A., Wer regiert wie? Für eine äquivalenzfunktionalistische Beobachtung von Governance in Räumen begrenzter Staatlichkeit (= DFG Sonderforschungsbereich SFB-Governance Working Paper Series Nr. 2), Berlin 2007.
  • Duchhardt, Heinz, „Westphalian System“. Zur Problematik einer Denkfigur, in: HZ 269, 1999, 305-315.
  • Ellwein, T., Einführung in die Regierungs- und Verwaltungslehre, Stuttgart 1966.
  • Michel Foucault, Geschichte der Gouvernementalität, Bd. I-II (Bd I: Sicherheit, Territorium, Bevölkerung. Vorlesung am Collège de France 1977-78; Bd. II: Die Geburt der Biopolitik. Vorlesung am Collège de France 1978-79), Frankfurt/M. 2006.
  • Grande, E., Die neue Architektur des Staates. Aufbau und Transformation nationalstaatlicher Handlungskapazität – untersucht am Beispiel der Forschungs- und Technologiepolitik, in: Czada, R., Schmidt, M. G. (Hrsg.), Verhandlungsdemokratie, Interessenvermittlung, Regierbarkeit, Opladen 1993, 51-71.
  • Haus, Michael, Transformation des Regierens und Herausforderungen der Institutionenpolitik, Baden-Baden 2010.
  • Wilhelm Hennis u. a. (Hg.), Regierbarkeit. Studien zu ihrer Problematisierung, Bd. 1-2, Stuttgart 1977 u. 1979.
  • Hennis, W., Aufgaben einer modernen Regierungslehre, in: Politische Vierteljahresschrift, PVS 6, 1965, 422-437.
  • Hesse, J. J., Ellwein, T., Das Regierungssystem der Bundesrepublik Deutschland, Bd. 1 (Text) - Bd. 2 (Materialien), Berlin 20049.
  • Hübner, E., Das politische System der USA. Eine Einführung, München 20014.
  • Ilting, K.-H., „Sitte, Sittlichkeit, Moral“, in: Brunner, O., Conze, W., Koselleck, R. (Hg.), Geschichtliche Grundbegriffe, Bd. 5, Stuttgart 1984, 863-921.
  • Kerchner, B., Genealogie und Performanz. Überlegungen zu einer kritischen Analyse des Regierens, in: Schulze, G., Sabine Berghahn, Wolf, F. O. (Hg.), Politisierung und Ent-Politisierung als performative Praxis, 58-81.
  • Kohler-Koch, B., Einleitung. Effizienz und Demokratie, in: dies. (Hg), Regieren in entgrenzten Räumen (= PVS-Sonderband 29/1998), Opladen 1998, 11-25.
  • Kooiman, J. (Hg.), Modern Governance. New Government-Society Interactions, London u. a. 1993.
  • Kooiman, J., Governing as Governance, London 2003.
  • Korte, K.-R., Fröhlich, M., Politik und Regieren in Deutschland, Paderborn u. a. 20062.
  • Korte, K.-R., Was kennzeichnet modernes Regieren? Regierungshandeln von Staats- und Regierungschefs im Vergleich, in: Aus Politik und Zeitgeschichte (B 5/2001).
  • Krasmann, S., Die Kriminalität der Gesellschaft. Zur Gouvernementalität der Gegenwart, Konstanz 2003.
  • Kerchner, VL Regierungssystem der BRD, WS 2007/08 41
  • Krasner, S. D., Westphalia and All That, in: Goldstein, J., Keohane, R. O. (Hg.), Ideas and Foreign Policy: Beliefs, Institutions, and Political Chance, Ithaca, London 1993, 235-264.
  • Krasner, S. D., Compromising Westphalia, in: International Security, 20, 1995/96, 115-151.
  • Lemke, T., Governance, Gouvernementalität und die Dezentrierung der Ökonomie, in: Reichert, R. (Hg.) Governmentality Studies. Analysen liberal-demokratischer Gesellschaften im Anschluss an Michel Foucault, Münster 2004, 63-73.
  • Loewenstein, K., Verfassungslehre, Tübingen 1957.
  • Mayer, O., Deutsches Verwaltungsrecht, Tübingen 1924.
  • Renate Mayntz, Politische Steuerung und gesellschaftliche Steuerungsprobleme - Anmerkungen zu einem gesellschaftlichen Paradigma, in: Ellwein, T. u. a. (Hg.), Jahrbuch zur Staats- und Verwaltungswissenschaft, Bd. 1, 1987, 89-110.
  • Mayntz, R., Politische Steuerung: Aufstieg, Niedergang und Transformation einer Theorie, in: Beyme, K. v., Offe, C. (Hg.), Politische Theorien in der Ära der Transformation (= PVS-SH 26/1995) Opladen 1996, 144-168.
  • Mayntz, R., Regulative Politik in der Krise? In: Matthes, J. (Hg.), Sozialer Wandel in Westeuropa. Verhandlungen des 19. Deutschen Soziologentages 1979 in Berlin, Frankfurt/M. 1979, 55-81.
  • Montesquieu, Ch.-L. de, Vom Geist der Gesetze, Bd. 1, 1748, Tübingen 1951.
  • Axel Murswieck, Regieren/Regierbarkeit/Unregierbarkeit, in: Nohlen, D., Rainer-Olaf Schultze (Hg.), Politische Theorien (= Lexikon der Politik, Bd. 1), München 1995, 533-539.
  • Claus Offe, Krisen des Krisenmanagements, in: Jänicke, M., (Hg.), Herrschaft und Krise, Opladen 1973, 197-223.
  • Offe, C., Unregierbarkeit. Zur Renaissance konservativer Krisentheorien, in: Jürgen Habermas (Hg.), Stichworte zur „geistigen Situation der Zeit“, Frankfurt 1979, 294-318.
  • Prittwitz, V. v., Regieren, in: ders. Politikanalyse, Opladen 1994, 176-179.
  • „Regieren“, in: Duden. Das Herkunftswörterbuch. Etymologie der deutschen Sprache, Mannheim, Leipzig 1972, 581.
  • Regieren in entgrenzten Räumen, PVS-Sonderband 29/1998, hg. von Beate Kohler-Koch, Opladen 1998.
  • Reichert, R. (Hg.) Governmentality Studies. Analysen liberal-demokratischer Gesellschaften im Anschluss an Michel Foucault, Münster 2004.
  • Rosenau, J. N., Czempiel, E.-O. (Hg.), Governance without Government, Cambridge 1992.
  • Rudzio, W., Das politische System der Bundesrepublik Deutschland, Opladen 2005.
  • Scharpf, F. W., Die Handlungsfähigkeit des Staates am Ende des Zwanzigsten Jahrhunderts, in: Kohler-Koch, B. (Hg.), Staat und Demokratie in Europa, Darmstadt 1992, 93-115.
  • Sellin, V., Regierung, Regime, Obrigkeit, in: Brunner, O., Conze, W., Reinhart Koselleck (Hg.), Geschichtliche Grundbegriffe, Bd. 5, Stuttgart 1984, 361-421.
  • Rudolf Smend, Die politische Gewalt im Verfassungsstaat und das Problem der Staatsform, in: ders., Staatrechtliche Abhandlungen, Berlin 1924.
  • Theo Stammen, Staatslehre, in: Dieter Nohlen, Schultze, R.-O. (Hg.), Politische Theorien (=Lexikon der Politik, Bd. 1), München 1995, 597-602.
  • Teschke, B., The Myth of 1648. Class, Geopolitics and the Making of Modern International Relations, London, New York 2003.
  • Klaus Dieter Wolf, Internationale Organisationen und grenzüberschreitendes Regieren, in: Herfried Münkler (Hrsg.), Politikwissenschaft. Ein Grundkurs, Reinbek 2003, 412-446.
  • Ziai, A., Zwischen Global Governance und Post-Development. Entwicklungspolitik aus diskursanalytischer Perspektive, Münster 2006.
  • Zürn, M., Gesellschaftliche Denationalisierung und Regieren in der OECD-Welt, in: Kohler-Koch, B. (Hg.), Regieren in entgrenzten Räumen (= PVS-SH 29/1998), Opladen, Wiesbaden 1998, 91-120.
  • En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Government en la angla Vikipedio.
Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Registaro&oldid=7769601"