Ιουνιανή Εξέγερση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η εξέγερση ξεκίνησε με μία προσπάθεια των ρεπουμπλικάνων για να αντιστρέψουν την ίδρυση από το 1830 της [[Ιουλιανή Μοναρχία|Ιουλιανής Μοναρχίας]] του [[Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας|Λουδοβίκου Φιλίππου]], λίγο μετά το θάνατο του ισχυρού υποστηρικτή του βασιλιά, του [[Πρωθυπουργός της Γαλλίας|Προέδρου του Συμβουλίου]], [[Κασιμίρ Πιέρ Περιέ]], στις 16 Μαΐου 1832. Ο θάνατος του [[Ζαν Μαξιμιλιάν Λαμάρκ]] ήταν μια σπίθα λίγο πριν οι επαναστάτες ανεβούν στα οδοφράγματα. Η εξέγερση ήταν το τελευταίο ξέσπασμα βίας που συνδέεται με την [[Ιουλιανή Επανάσταση]] του 1830.

 

 

== Ιστορικό ==

Η μοναρχία του [[Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας|Λουδοβίκου Φιλίππου]], η οποία είχε γίνει η κυβέρνηση της μεσαίας τάξης, τώρα δεχόταν επίθεση από δύο αντίθετες πλευρές ταυτόχρονα.<ref name="seignobos">Seignobos, Charles. ''A Political History of Europe, Since 1814''. New York: Henry Holt and Company, 1900.</ref>

 

 

Αυτό ακολουθήθηκε από μια εξέγερση στο επίκεντρο των Βουρβόνων την [[Βαντέ (νομός)|Βαντέ]] υπό την ηγεσία της [[Καρολίνα Φερδινάνδη Λουίζα των Δύο Σικελιών|Καρολίνας, Δούκισσας του Μπερί]], μητέρας του Ερρίκου, Κόμη του Σαμπόρ, του Νομιμόφρονα διεκδικητή του θρόνου ως «Ερρίκος Ε΄». Η δούκισσα συνελήφθη στα τέλη του 1832 και φυλακίστηκε μέχρι το 1833. Μετά από αυτό, οι Νομιμόφρονες αποκηρύξαν τον πόλεμο και υιοθέτησαν ξανά τον Τύπο ως όπλο.<ref name="seignobos2">Seignobos, Charles. ''A Political History of Europe, Since 1814''. New York: Henry Holt and Company, 1900.</ref><ref name="cobban">Cobban, Alfred. ''A History of Modern France''. Vol. 2. Harmondsworth, Middlesex: Penguin Books Ltd, 1961.</ref>

Οι ρεπουμπλικάνοι καθοδηγούνταν από μυστικές κοινωνίες που σχηματίστηκαν από τα πιο αποφασισμένα μέλη του κινήματός τους.<ref name="seignobos3">Seignobos, Charles. ''A Political History of Europe, Since 1814''. New York: Henry Holt and Company, 1900.</ref> Οι μυστικές κοινωνίες σχεδίαζαν να προκαλέσουν ταραχές παρόμοιες με εκείνες που είχαν οδηγήσει στην Ιουλιανή Επανάσταση του 1830 εναντίον των υπουργών του [[Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας|Καρόλου Ι΄]].<ref name="seignobos3" />  Η «Κοινωνία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» ήταν μια από τις πιο καθοριστικές. Ήταν οργανωμένη σαν στρατός, διαιρεμένη σε τμήματα των είκοσι μελών το κάθε ένα (για να αποφύγει το νόμο που απαγόρευε την ένωση περισσοτέρων των είκοσι ατόμων), με πρόεδρο και αντιπρόεδρο για κάθε μονάδα.<ref name="seignobos3" />

 

 

Είχαν ενισχυθεί με [[Πολωνοί|Πολωνούς]], [[Ιταλοί|Ιταλούς]], και [[Γερμανοί|Γερμανούς]] [[Πρόσφυγας|πρόσφυγες]], που είχαν καταφύγει στο Παρίσι στον απόηχο της καταστολής των δημοκρατιών και εθνικιστικών δραστηριοτήτων στις πατρίδες τους, καθώς και από τους εργάτες και την τοπική νεολαία.

 

 

Κατά τη διάρκεια της νύχτας 5-6 Ιουνίου, οι 20.000 μερικής απασχόλησης πολιτοφύλακες της Παρισινής [[Εθνική Φρουρά (Γαλλία)|Εθνικής Φρουράς]] ενισχύθηκαν από περίπου 40.000 άνδρες του τακτικού στρατού υπό την αρχηγία του [[Ζορζ Μουτόν|Κόμη του Λομπάου]]. Αυτή η δύναμη κατέλαβε τις περιφερειακές συνοικίες της πρωτεύουσας.