Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

δεδομένα ()

Confessio Amantis (Η εξομολόγηση του εραστή) είναι ποίημα του Άγγλου ποιητή Τζον Γκάουερ γραμμένο στα μεσαιωνικά αγγλικά το 1390. Το έργο χρησιμοποιεί ως αφηγηματικό πλαίσιο την εξομολόγηση ενός άνδρα σε ιερέα και παρεμβάλλει μικρότερα αφηγηματικά ποιήματα με ποικίλα θέματα, μεταξύ των οποίων τον αυλικό έρωτα και τη χριστιανική αγάπη. Αποτελείται από 33.000 στίχους σε οκτασύλλαβα δίστιχα. Σύμφωνα με τον πρόλογο, συντάχθηκε κατόπιν αιτήματος του Ριχάρδου Β'.

Το έργο κατατάσσεται μεταξύ των σπουδαιότερων της αγγλικής λογοτεχνίας του τέλους του 14ου αιώνα, μαζί με τα έργα του Τζέφρι Τσώσερ και του Ουίλλιαμ Λάνγκλαντ.

Περιλαμβάνεται στο είδος των παρηγορητικών ποιημάτων, μια μεσαιωνική μορφή εμπνευσμένη από τη φιλοσοφία του Βοήθιου. Συνήθως όμως μελετάται παράλληλα με άλλες συλλογές ιστοριών από τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα με παρόμοια δομή, όπως το Δεκαήμερο του Βοκάκιου και ιδιαίτερα τις Ιστορίες του Καντέρμπερι του Τσώσερ, με το οποίο έχουν πολλές κοινές ιστορίες.

Ιστορικό

Η σύνθεση του έργου πιθανότατα ξεκίνησε περίπου το 1386 και το έργο ολοκληρώθηκε το 1390. Στον πρόλογο, ο ποιητής αφηγείται ότι το έργο του ανατέθηκε από τον Ριχάρδο Β' μετά από μια τυχαία συνάντηση με τη βασιλική φορτηγίδα στον Τάμεση. Είναι αφιερωμένο στον βασιλιά και στον Τζέφρι Τσώσερ, και σε μια αναθεώρηση του 1392 στον μελλοντικό βασιλιά Ερρίκο Δ'.

Τα προηγούμενα ποιήματα του Γκάουερ είχαν γραφτεί στα αγγλο-νορμανδικά γαλλικά και στα λατινικά, γλώσσες που κυριαρχούσαν στην εποχή. Ο λόγος που επέλεξε να γράψει το τρίτο ποίημά του στα αγγλικά, όπως αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής, είναι ότι «υπάρχουν λίγα κείμενα στα αγγλικά».

Το λεξιλόγιο δείχνει τη μόρφωση του συγγραφέα, με εκτενή χρήση γαλλικών και λατινικών γλωσσικών δανείων, μερικά από τα οποία είναι προφανώς πρωτότυπα. Για παράδειγμα, είναι το παλαιότερο έργο στο οποίο πιστοποιείται η λέξη ιστορία στα αγγλικά. Από τις λατινικές επικεφαλίδες στην αρχή κάθε ενότητας αλλά και τον τίτλο, είναι σαφές ότι το έργο απευθυνόταν σε ένα κοινό εξοικειωμένο με τα λατινικά.

Το ποίημα είναι μια πραγματεία για τον έρωτα και τα πάθη των ερωτευμένων και διαλογισμός για τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα, με παραδείγματα από διάφορα ιστορικά χρονικά και γραπτά φιλοσόφων, ένα ηθικό δίδαγμα στους αναγνώστες του. Η εξομολόγηση του τίτλου υπογραμμίζει το άλλο θέμα: Χριστιανισμός και ηθική αρετή.

Παρουσίαση

Το έργο χωρίζεται σε έναν πρόλογο και 8 κεφάλαια, που χωρίζονται θεματικά. Η αφηγηματική δομή επικαλύπτεται από τρία επίπεδα: τα εξωτερικά θέματα, το αφηγηματικό πλαίσιο και τις επιμέρους ιστορίες, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του έργου.

Εξωτερικά θέματα

Τα εξωτερικά θέματα αναφέρονται στον πρόλογο και στον επίλογο. Στον πρόλογο ο ποιητής περιγράφει εκτενώς τις πολυάριθμες αδυναμίες που εντοπίζει στις τρεις κοινωνικές τάξεις (ευγενείς, εκκλησία και λαός) της εποχής του. Αυτή η ενότητα τελειώνει με μια αφήγηση ενός ονείρου του Ναβουχοδονόσορα στο οποίο ταυτίζει ένα άγαλμα από σίδηρο ανακατεμένο με πηλό με τον μεσαιωνικό κόσμο, που ο Γκάουερ αντιλαμβάνεται ως απελπιστικά διχασμένο και στα πρόθυρα επικείμενης κατάρρευσης. Δεκάδες χιλιάδες στίχους αργότερα, ο επίλογος επιστρέφει σε αυτές τις ανησυχίες, προσεγγίζοντας ξανά τα θέματα που τον απασχολούν. Βασικά, υποστηρίζει ότι το καλό στην κοινωνία διαφθείρεται από το κακό που δεν έχει εξαγνιστεί με εξομολόγηση. Οι άνθρωποι είναι ανέντιμοι και πρέπει να λογοδοτήσουν για τις αμαρτίες τους.

Το αφηγηματικό πλαίσιο

Το πρώτο βιβλίο ανοίγει με τον Άμανς (Εραστής) να περπατά μόνος του σε ένα δάσος. Βασανίζεται από τον καημό του ανεκπλήρωτου έρωτα και καλεί σε βοήθεια την Αφροδίτη και τον Έρωτα. Η Αφροδίτη του προτείνει να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του για να έχει επιτυχία και τον αφήνει στη φροντίδα του ιερέα της Τζίνιους που θα ακούσει την εξομολόγησή του.

Ο ιερέας εξηγεί στον Άμανς τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, ερμηνεύοντάς τα στα πλαίσια της παράδοσης του αυλικού έρωτα. Τα εξηγεί με παραδείγματα και ζητά από τον Άμανς να εξομολογηθεί λεπτομερώς πώς τα έχει διαπράξει. Κάθε κεφάλαιο του ποιήματος είναι αφιερωμένο σε ένα μόνο αμάρτημα και τα πρώτα έξι βιβλία ακολουθούν την παραδοσιακή σειρά των πρώτων έξι αμαρτημάτων: αλαζονεία, φθόνος, οργή, οκνηρία, απληστία, λαιμαργία και λαγνεία.

Όταν τελειώνουν τα πρώτα έξι αμαρτήματα, ο Άμανς ζητά από τον ιερέα ένα διάλειμμα. Σταματούν και αρχίζουν να συζητούν για τη σοφία. Ο ιερέας αναφέρεται εκτενώς στην εκπαίδευση που δόθηκε από τον Αριστοτέλη στον Μέγα Αλέξανδρο. Αυτή είναι η ευκαιρία του Γκάουερ να διατυπώσει τις απόψεις του για τις ιδιότητες του καλού ηγεμόνα, άμεσο σχόλιο κατά του βασιλιά Ριχάρδο Β' τον οποίο ο ποιητής θεωρούσε ακατάλληλο ηγέτη, αυτή η παρέκκλιση είναι το πιο συχνά επικρινόμενο τμήμα της δομής του ποιήματος.

Το τελευταίο κεφάλαιο επιστρέφει στην εξομολόγηση. Το τελικό αμάρτημα θα έπρεπε να είναι η λαγνεία, αλλά επειδή αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί αμάρτημα από την Αφροδίτη, το θέμα του τελευταίου βιβλίου περιορίζεται στη διαστροφή της αιμομιξίας. Αν και ο Άμανς δεν έχει διαπράξει αυτό το αμάρτημα, ο ιερέας του αφηγείται τη μεγαλύτερη ιστορία του έργου, την Ιστορία του Απολλώνιου της Τύρου. Τελικά, ο ιερέας του δίνει άφεση για όλες τις αμαρτίες του και η Αφροδίτη τον θεραπεύει από τον έρωτά του.

Οι ιστορίες

Σε όλη την εξομολόγηση ο ιερέας, στην προσπάθειά του να διδάξει στον Άμανς έναν καλύτερο δρόμο από αυτόν που έχει ακολουθήσει στο παρελθόν, διηγείται πάνω από 100 διαφορετικές ιστορίες που είναι διασκευασμένες κυρίως από κλασικές και μεσαιωνικές πηγές και παρουσιάζονται με τρυφερότητα και αφηγηματική τέχνη. Αναφέρει ιστορίες από τη Βίβλο και πολλούς κλασικούς μύθους, ειδικά αυτοί που προέρχονται από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου κάνουν την πρώτη από τις πολυάριθμες εμφανίσεις τους στην αγγλική λογοτεχνία.

Αποτίμηση

Στους συγχρόνους του, το έργο ήταν εξ ίσου γνωστό με την ποίηση του Τζέφρι Τσώσερ. Ένας κατάλογος δείχνει ότι την εποχή πριν από το τυπογραφείο ήταν ένα από τα χειρόγραφα που αντιγράφονταν συχνότερα (59 αντίτυπα), μαζί με τις Ιστορίες του Καντέρμπερι (72 αντίτυπα) και τον Πιρς Πλόουμαν (63 αντίτυπα). Το 1476, με την εμφάνιση της τυπογραφίας στην Αγγλία, ο Ουίλιαμ Κάξτον το εκτύπωσε συγχρόνως με τις ιστορίες του Τσώσερ. Αλλά, αν και δεν είχε την επιρροή των έργων του Τσώσερ που έγιναν το πρότυπο για τους μελλοντικούς ποιητές, επηρέασε πολλούς σύγχρονους και μεταγενέστερους, ο Σαίξπηρ αναφέρει το έργο ως πηγή για έργα του, όπως τα Περικλής, ο πρίγκιπας της Τύρου στο οποίο ο Γκάουερ εμφανίζεται ως αφηγητής και μέλος της χορωδίας και Ο βιασμός της Λουκρητίας.

Γενικά, το Confessio θεωρείται εμβληματικό έργο της αναδυόμενης μεσαιωνικής αγγλικής λογοτεχνίας, σημαντικό ως ένα από τα πρώτα ποιήματα γραμμένα στα αγγλικά και αναγνωρίζεται ανάμεσα στα λίγα έργα που έθεσαν τα θεμέλια του λογοτεχνικού κύρους πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η σύγχρονη αγγλική λογοτεχνία.

Παραπομπές

{{Authority control {{DEFAULTSORT:Ιστορια του Κατηγορία:Οι ιστορίες του Καντέρμπερι

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

δεδομένα ()

Η ιστορία του ακόλουθου του Ιππότη (The Squire's Tale)

Μεσαιωνική αγγλική λογοτεχνία

Μετά την νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας το 1066, η γραπτή μορφή της αγγλοσαξονικής γλώσσας έγινε λιγότερο διαδεδομένη. Υπό την επίδραση της νέας αριστοκρατίας, τα γαλλικά έγιναν η τυπική γλώσσα των δικαστηρίων, του κοινοβουλίου και της ευγενικής κοινωνίας. Καθώς οι εισβολείς ενσωματώθηκαν, η γλώσσα και η λογοτεχνία τους αναμίχθηκε με αυτή των ιθαγενών, και οι νορμανδικές διάλεκτοι των κυρίαρχων τάξεων έγιναν αγγλο-νορμανδικές . Από τότε μέχρι τον 12ο αιώνα, η Αγγλοσαξονική υπέστη μια σταδιακή μετάβαση στη Μέση Αγγλική . Η πολιτική εξουσία δεν βρισκόταν πλέον στα αγγλικά χέρια, έτσι ώστε η λογοτεχνική γλώσσα των Δυτικών Σαξόνων δεν είχε μεγαλύτερη επιρροή από οποιαδήποτε άλλη διάλεκτο και η μεσαία αγγλική λογοτεχνία γράφτηκε σε πολλές διαλέκτους που αντιστοιχούσαν στην περιοχή, την ιστορία, τον πολιτισμό και το υπόβαθρο των μεμονωμένων συγγραφέων.

Την περίοδο αυτή η θρησκευτική λογοτεχνία συνέχισε να χαίρει δημοτικότητας και Αγιογραφίες γράφτηκαν, διασκευάστηκαν και μεταφράστηκαν: για παράδειγμα, The Life of Saint Audrey , Eadmer 's (περ. 1060 – περ. 1126). Στα τέλη του 12ου αιώνα, ο Layamon στο Brut προσάρμοσε τα νορμανδικά-γαλλικά του Wace για να δημιουργήσει το πρώτο αγγλόφωνο έργο για να παρουσιάσει τους θρύλους του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης . Ήταν επίσης η πρώτη ιστοριογραφία που γράφτηκε στα αγγλικά μετά το Αγγλοσαξονικό Χρονικό . Οι μεταφράσεις της Βίβλου στη Μέση Αγγλική , κυρίως η Βίβλος του Wycliffe , βοήθησαν στην καθιέρωση της αγγλικής ως λογοτεχνικής γλώσσας. Wycliffe's Bible είναι το όνομα που δίνεται τώρα σε μια ομάδα μεταφράσεων της Αγίας Γραφής στη Μέση Αγγλική γλώσσα που έγιναν υπό τη διεύθυνση ή με την προτροπή του John Wycliffe . Εμφανίστηκαν μεταξύ 1382 και 1395 περίπου. Αυτές οι μεταφράσεις της Βίβλου ήταν η κύρια έμπνευση και η αιτία του κινήματος Lollard , ενός προ- μεταρρυθμιστικού κινήματος που απέρριψε πολλές από τις διδασκαλίες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας . Ένα άλλο λογοτεχνικό είδος, αυτό των Romances , εμφανίζεται στα αγγλικά από τον 13ο αιώνα, με τον βασιλιά Χορν και τον Χάβελοκ τον Δανό , βασισμένο σε αγγλο-νορμανδικά πρωτότυπα όπως το Romance of Horn (περίπου 1170), αλλά ήταν στο 14ος αιώνας που πρωτοεμφανίστηκαν σημαντικοί συγγραφείς στα αγγλικά. Αυτοί ήταν ο William Langland , ο Geoffrey Chaucer και ο λεγόμενος Pearl Poet , του οποίου το πιο διάσημο έργο είναι ο Sir Gawain and the Green Knight . Το Langland's Piers Plwman (γραμμένο περίπου το 1360–87) ή το Visio Willelmi de Petro Plwman ( Το Όραμα του Ουίλιαμ για τον Πιρς Πλόουμαν ) είναι ένα μεσοαγγλικό αλληγορικό αφηγηματικό ποίημα , γραμμένο σε χωρίς ομοιοκαταληξία αλληγοριστικό στίχο . Ο Σερ Γκαουέιν και ο Πράσινος Ιππότης είναι ένα μεσοαγγλικό αλληγοριστικό ρομάντζο του τέλους του 14ου αιώνα . Είναι μια από τις πιο γνωστές ιστορίες του Αρθούρου καθιερωμένου τύπου γνωστό ως «παιχνίδι αποκεφαλισμού». Αναπτύσσεται από την Ουαλική, Ιρλανδική και Αγγλική παράδοση, ο Sir Gawain τονίζει τη σημασία της τιμής και του ιπποτισμού. Στο ίδιο χειρόγραφο με τον Sir Gawayne διατηρήθηκαν τρία άλλα ποιήματα, τα οποία είναι πλέον γενικά αποδεκτά ως έργο του ίδιου συγγραφέα, συμπεριλαμβανομένου ενός περίπλοκου ελεγειακού ποιήματος, του Pearl . Η αγγλική διάλεκτος αυτών των ποιημάτων από τα Midlands είναι σημαντικά διαφορετική από αυτή του Chaucer με έδρα το Λονδίνο και, αν και επηρεάστηκε από τα γαλλικά στις σκηνές στο δικαστήριο στο Sir Gawain , υπάρχουν επίσης στα ποιήματα πολλές διαλεκτικές λέξεις, συχνά Σκανδιναβικής καταγωγής, που ανήκε στη βορειοδυτική Αγγλία. Τα μεσαία αγγλικά διήρκεσαν μέχρι τη δεκαετία του 1470, όταν το Chancery Standard , μια μορφή αγγλικών με έδρα το Λονδίνο, έγινε ευρέως διαδεδομένο και το τυπογραφείο άρχισε να τυποποιεί τη γλώσσα. Ο Chaucer είναι περισσότερο γνωστός σήμερα για το The Canterbury Tales . Αυτή είναι μια συλλογή ιστοριών γραμμένων στα Μέση Αγγλικά (κυρίως σε στίχους , αν και μερικές είναι σε πεζογραφία ), που παρουσιάζονται ως μέρος ενός διαγωνισμού αφήγησης από μια ομάδα προσκυνητών καθώς ταξιδεύουν μαζί από το Southwark στο ιερό του St Thomas Becket στον Καθεδρικό Ναό του Καντέρμπουρυ . Ο Chaucer είναι μια σημαντική προσωπικότητα στην ανάπτυξη της νομιμότητας της δημοτικής γλώσσας , της Μέσης Αγγλικής, σε μια εποχή που οι κυρίαρχες λογοτεχνικές γλώσσες στην Αγγλία ήταν ακόμη τα γαλλικά και τα λατινικά. Εκείνη την εποχή, η λογοτεχνία στην Αγγλία γραφόταν σε διάφορες γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των λατινικών, των νορμανδικών-γαλλικών και των αγγλικών: η πολυγλωσσία του κοινού για τη λογοτεχνία τον 14ο αιώνα απεικονίζεται από το παράδειγμα του Τζον Γκάουερ (περ. 1330–1408 ). Σύγχρονος του Ουίλιαμ Λάνγκλαντ και προσωπικός φίλος του Τζέφρι Τσώσερ, ο Γκάουερ μνημονεύεται κυρίως για τρία μεγάλα έργα: the Mirroir de l'Omme , Vox Clamantis και Confessio Amantis , τρία μεγάλα ποιήματα γραμμένα στα αγγλο-νορμανδικά γαλλικά, λατινικά και μεσαία αγγλικά αντίστοιχα που ενώνονται με κοινά ηθικά και πολιτικά θέματα. Σημαντικά θρησκευτικά έργα δημιουργήθηκαν επίσης τον 14ο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Ιουλιανού του Νόριτς (περ. 1342 – περ. 1416) και του Ρίτσαρντ Ρόλ . Το Julian's Revelations of Divine Love (περίπου το 1393) πιστεύεται ότι είναι το πρώτο δημοσιευμένο βιβλίο που γράφτηκε από μια γυναίκα στην αγγλική γλώσσα. Ένα σημαντικό έργο του 15ου αιώνα είναι το Le Morte d'Arthur του Sir Thomas Malory , το οποίο τυπώθηκε από τον Caxton το 1485. Αυτή είναι μια συλλογή μερικών γαλλικών και αγγλικών αρθουριανών ρομάντζων και ήταν από τα πρώτα βιβλία που τυπώθηκαν στην Αγγλία. . Ήταν δημοφιλές και είχε επιρροή στην μετέπειτα αναβίωση του ενδιαφέροντος για τους θρύλους του Αρθούρου.

Μεσαιωνικό θέατρο

Κύριο άρθρο: Μεσαιωνικό θέατρο Κατά τον Μεσαίωνα , το δράμα στις δημοτικές γλώσσες της Ευρώπης μπορεί να προέκυψε από παραστάσεις της λειτουργίας . Τα έργα μυστηρίου παρουσιάζονταν στις αυλές των καθεδρικών ναών ή με περιπάτους παίκτες τις γιορτές . Τα έργα θαύματος και μυστηρίου, μαζί με τα ηθικά έργα (ή τα "interludes"), αργότερα εξελίχθηκαν σε πιο περίτεχνες μορφές δράματος, όπως αυτό που παρατηρήθηκε στις ελισαβετιανές σκηνές. Μια άλλη μορφή μεσαιωνικού θεάτρου ήταν τα έργα των μουμερών , μια μορφή πρώιμου θεάτρου δρόμου που συνδέεται με τον χορό Morris , επικεντρωμένο σε θέματα όπως ο Άγιος Γεώργιος και ο Δράκος και ο Ρομπέν των Δασών . Αυτά ήταν λαϊκά παραμύθια που επαναδιηγούνταν παλιές ιστορίες και οι ηθοποιοί ταξίδευαν από πόλη σε πόλη παίζοντας αυτές για το κοινό τους με αντάλλαγμα χρήματα και φιλοξενία. Τα έργα μυστηρίου και τα θαυματουργά έργα είναι από τα πρώτα επίσημα ανεπτυγμένα έργα στη μεσαιωνική Ευρώπη . Μεσαιωνικά έργα μυστηρίου επικεντρώνονταν στην αναπαράσταση των Βιβλικών ιστοριών στις εκκλησίες ως ταμπλό με συνοδευτικό αντιφωνικό τραγούδι. Αναπτύχθηκαν από τον 10ο έως τον 16ο αιώνα, φτάνοντας στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς τους τον 15ο αιώνα προτού καταστούν ξεπερασμένα από την άνοδο του επαγγελματικού θεάτρου. Υπάρχουν τέσσερις πλήρεις ή σχεδόν πλήρεις σωζόμενες αγγλικές βιβλικές συλλογές θεατρικών έργων της ύστερης μεσαιωνικής περιόδου. Ο πιο ολοκληρωμένος είναι ο κύκλος της Υόρκης των 48 διαγωνισμών. Παίχτηκαν στην πόλη του Γιορκ , από τα μέσα του 14ου αιώνα έως το 1569. Εκτός από το Μέσο Αγγλικό δράμα, υπάρχουν τρία σωζόμενα έργα στην Κορνουάλη, γνωστά ως Ordinalia . Έχοντας αναπτυχθεί από τα θρησκευτικά θεατρικά έργα μυστηρίου του Μεσαίωνα, το έργο ηθικής είναι ένα είδος μεσαιωνικής και πρώιμης θεατρικής ψυχαγωγίας των Tudor, που αντιπροσώπευε μια στροφή προς μια πιο κοσμική βάση για το ευρωπαϊκό θέατρο. Τα ηθικά έργα είναι ένας τύπος αλληγορίας στην οποία ο πρωταγωνιστής συναντιέται με προσωποποιήσεις διαφόρων ηθικών ιδιοτήτων που προσπαθούν να τον παρακινήσουν να επιλέξει μια θεοσεβή ζωή αντί για μια ζωή του κακού. Τα έργα ήταν πιο δημοφιλή στην Ευρώπη κατά τον 15ο και 16ο αιώνα. Το The Somonyng of Everyman ( The Summoning of Everyman ) (περίπου 1509–1519), που συνήθως αναφέρεται απλώς ως Everyman , είναι ένα αγγλικό έργο ηθικής του τέλους του 15ου αιώνα. Όπως η αλληγορία Pilgrim's Progress (1678) του John Bunyan , ο Everyman εξετάζει το ζήτημα της χριστιανικής σωτηρίας μέσω της χρήσης αλληγορικών χαρακτήρων.

Κατηγορία:Μεσαιωνική Αγγλία Κατηγορία:Μεσαιωνική λογοτεχνία Κατηγορία:Μεσαιωνική αγγλική λογοτεχνία</nowiki>

Η ιστορία του σπουδαστή Τέρενς Ράτιγκαν The Deep Blue Sea (Η βαθιά, γαλάζια θάλασσα, 1952) Κατηγορία:Μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες

Μια ημέρα (μυθιστόρημα)

</blockquote

(γαλλικός τίτλος: (αγγλικά: (αγγλικός τίτλος:

κάτι και στο τέλος

Lassie and Tommy Rettig 1956.JPG

Ο Fisher King έχει τραυματιστεί στη βουβωνική χώρα και η πληγή του έχει επίσης επηρεάσει το βασίλειο στο οποίο κυβερνά. Το άλλοτε γόνιμο και άφθονο έδαφος έχει πάψει να αποδίδει καλλιέργειες. η γη έχει γίνει ερημιά.

, Alan Alexander Milne Νιλ Τζόρνταν

Παραπομπές

Πάτρικ Ο'Μπράιαν πρώτο μυθThe Golden Ocean (en) (1956)

Vathek Γουίλιαμ Τόμας Μπέκφoρντ Κατηγορία:Γοτθικά μυθιστορήματα [[Κατηγορία:Μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες Le Médecin de Campagne, Bataille de la Bérézina Σίντνεϊ Πάτζετ

Κατηγορία:Αμερικανική λογοτεχνία {{Début de colonnes|taille=28}} {{Fin de colonnes}}

Αφήγημα για τον λοχαγό Καπέικιν Πληροφορίες θεατρικού έργου

Φάουστ Goethe's Faust Faust, Χερσότοπος

Το ημερολόγιο του Ιούλιου Ρόντμαν The Journal of Julius Rodman, Eureka (Εύρηκα)

• Το βαμμένο πέπλο (1925) Μομ

1932 την ίδια χρονιά με το A Glastonbury Romance του John Cowper Powys.

commonscat2 ή Commonscat

[[Κρίστοφερ Μάρλοου]] ''[[Ηρώ και Λέανδρος (Μάρλοου)|Ηρώ και Λέανδρος]] στο Αφροδίτη και Άδωνις (Σαίξπηρ)''

Le Menteur (Ο ψεύτης) Κάρλο Γκολντόνι Όσκαρ Ουάιλντ, Satyricon και τα [[Εφεσιακά του [Ξενοφών ο Εφέσιος στην [[Ιστορία του Απολλώνιου της Τύρου.

Μια ιστορία από τα άγρια βουνά, Η αυτού διασημότης, Το ερωτικό ραντεβού, Κατηγορία:Ρωμαϊκή λογοτεχνία * <nowiki>{{Commonscat για εικόνες

• {DEFAULTSORT:Μυρζε, Ανρι
• Ένα Καπρίτσιο Αλφρέ ντε Μυσσέ Η Ζαν-Μαρί Λεπρένς ντε Μπωμόν ασχολήθηκε με τη συγγραφή και διασκευή παιδικών παραμυθιών όπως Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1756) Portal bar|Βιογραφίες|Λογοτεχνία} DEFAULTSORT: Γκονκουρ, Εντμον}

• ο Σάμιουελ Μπάτλερ: Η Κοινή ανθρώπινη μοίρα ο Σάμιουελ Μπάτλερ γνωστός για το σατιρικό ουτοπικό μυθιστόρημα Erewhon (1872) και το ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα  Κοινή ανθρώπινη μοίρα  (εκδόθηκε μεταθανάτια το 1903)
  

• Emile Gaboriau – Υπόθεση Λερούζ (1863)Μετάφραση: Ωρίων Αρκομάνης – Τιτίκα ΔημητρούλιαGutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (2018)
• Pierre Boileau, Thomas Nercejac – Οι λύκαινες (1956)

• gallery widths="220" heights="220" perrow="4" >
• </blockquote
• Μαρκ Λεβί Marc Levy Et si c'était vrai... (roman) Μακάρι να ήταν αλήθεια
• Early modern France
• Ιστορικισμός Historicisme στον Ζυλ Μισλέ
• Bataille d'Aboukir (1799) μάχη του Αμπουκίρ στον Αντουάν-Ζαν Γκρο
• Κερ-Ξαβιέ Ρουσέλ, Φελίξ Βαλοτόν, στο ομάδα Ναμπί//////Ανρί-Γκαμπριέλ Ιμπέλς και Τονί Ρομπέρ-Φλερί στον Πωλ Ρανσόν
• ένα από τα πρώτα επαναστατικά κινήματα στη ζωγραφική και με σημαντικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της τέχνης του 20ού αιώνα./////Ζυλ Μπρετόν, Ρόζα Μπονέρ, Κατάλογος έργων του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγου/////Πιερ-Αλεξάντρ Βινιόν, Σαρλ Περσιέ και Πιέρ Φονταίν στο Αυτοκρατορικός ρυθμός// La Farce de Maître Pathelin
• Αντρέ Σαλμόν και Μαρί Λορενσάν στον Μαξ Ζακόμπ/Pierre de L'Estoile Πιέρ ντε Λ'Ετουάλ στο Τύχη της Γαλλίας και Σαλαμπό

• Σιμόν Μαρμιόν Simon Marmion μεγάλα χρονικά της Γαλλίας, νησάκι Ερ Λανίκ στο Γκαβρινίς, Μπων πόλη,
• ζωγραφική ιστορικής θεματολογίας Tanneguy du Châtel, και Peinture d'histoire Ιστορική ζωγραφική στον Ωγκύστ Κουντέ

• Maurice Blanchot στον Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ, στο Νέο μυθιστόρημα
• Ζακ Μπελάνζ χαράκτη Ζακ Καλό στον Αβραάμ Μπος
• στον Ρομπέρ Σαμπατιέ Φιλίπ ντε Μπροκά στο Με την οχιά στο χέρι
• Ανατόλ Φρανς με Το έγκλημα του Συλβέστρου Μπονάρ (1881) Le Parfum de la dame en noir (roman) στον Γκαστόν Λερού
• Γέζι Σιεμιγκινόφσκι-Ελέουτερ Jerzy Siemiginowski-Eleuter μπαρόκ Πολωνία, Ádám Mányoki Ούγγροι: Άνταμ Μανιόκι, Τσέχος Πετρ Μπραντλ (Petr Brandl,
• All Quiet on the Western Front Première Guerre mondiale en littérature Les cent livres du siècle
• Jacques-Émile Blanche στον Ανρί ντε Μοντερλάν
• Μεγάλο Βραβείο των καλύτερων μυθιστορημάτων του πρώτου μισού του 20ού αιώνα

Τα 100 βιβλία του Αιώνα (Le Monde) Mademoiselle De Maupin (1835)

• La jeunesse de Théophile (1921)
• Les Pincengrain (1924)

Les âmes du Purgatoire (Οι ψυχές του Καθαρτηρίου, 1834)