(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)
Перайсці да зместу

Хэшэнь: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўка
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
→‎Маштабы карупцыі: вікіфікацыя
Няма тлумачэння праўкі
 
(Не паказана адна прамежкавая версія таго ж удзельніка)
Радок 3: Радок 3:


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сям’і патомнага афіцэра-маньчжура, і рана асірацеў, разам з малодшым братам падвяргаючыся ўціску мачахі. Быў залічаны ў прывілеяваную школу для маньчжурскіх недалеткаў, адзначыўся ў вучэнні і быў добрым знаўцам як [[Маньчжурская мова|маньчжурскай]], так і кітайскай мовы. У 1772 годзе быў адабраны ў атрад імператарскіх целаахоўнікаў і трапіў у [[Забаронены горад]].
Нарадзіўся ў сям’і патомнага афіцэра-маньчжура, рана асірацеў, разам з малодшым братам цярпеў уціск мачахі. Быў залічаны ў прывілеяваную школу для маньчжурскіх дзяцей, адзначыўся ў вучэнні і быў добрым знаўцам як [[Маньчжурская мова|маньчжурскай]], так і кітайскай мовы. У 1772 годзе адабраны ў атрад імператарскіх целаахоўнікаў і трапіў у [[Забаронены горад]].


Адрозніваючыся прыемнай знешнасцю, Хэшэнь звярнуў на сябе ўвагу імператара, калі служыў у ганаровай варце. Праявіўшы знаходлівасць і адукаванасць, Хэшэнь увайшоў у асабістую ахову гасудара і пачаў кар’ерны рост. За год ён атрымаў пасаду намесніка міністра падаткаў, і яшчэ праз два месяцы ўдастоены пасады імператарскага сакратара, і стаў кіраўніком Дэпартамента імператарскага двара, куды звычайна прызначалі заслужаных і правераных чыноўнікаў. У 1777 годзе (ва ўзросце 27 гадоў) Хэшэнь атрымаў права ўязджаць у Забаронены горад верхам, якое звычайна прысуджалася заслужаным саноўнікам сталага ўзросту. У 1778 годзе прызначаны дырэктарам Пекінскай мытні, якую пасаду займаў 8 гадоў, хоць звычайна яе давалі на год. У 1780 годзе прызначаны міністрам падаткаў, і ўвайшоў у склад Імператарскага савета, што зрабіла падкантрольнымі асабіста яму фінансы ўсёй імперыі. У некаторыя гады ён сумяшчаў да 20 вышэйшых дзяржаўных пастоў. У 1784 годзе быў прызначаны міністрам чыноў, у 1786 годзе — [[канцлер]]ам. У 1790 годзе ажаніў свайго сына {{нп3|Фэншэнь Індэ||zh|丰绅殷德}} (1775—1810) з 10-й дачкой імператара — {{нп3|Прынцэса Хэсяа|Хэсяа||Princess Hexiao (Qianlong)}}. Пасля гэтага Хэшэнь здабыў практычна нічым не абмежаваную ўладу, паколькі імператар ігнараваў усе скаргі, і ўсё больш і больш адхіляўся ад дзяржаўных спраў<ref name="Тихвинский"/>. Хэшэнь гандляваў пасадамі і тытуламі, прысвойваў падарункі імператару, утрымліваў на сваю карысць сродкі, што накіроўваюцца на падаўленне сялянскіх паўстанняў.
Адрозніваўся прыемнай знешнасцю і звярнуў на сябе ўвагу імператара, калі служыў у ганаровай варце. Праявіўшы знаходлівасць і адукаванасць, Хэшэнь увайшоў у імператарскую асабістую ахову і пачаў кар’ерны рост. За год ён атрымаў пасаду намесніка міністра падаткаў, а яшчэ праз два месяцы ўдастоены пасады імператарскага сакратара і стаў кіраўніком Дэпартамента імператарскага двара, куды звычайна прызначалі заслужаных і правераных чыноўнікаў. У 1777 годзе (ва ўзросце 27 гадоў) Хэшэнь атрымаў права ўязджаць у Забаронены горад верхам, якое звычайна прысуджалася заслужаным саноўнікам сталага ўзросту. У 1778 годзе прызначаны дырэктарам Пекінскай мытні, гэту пасаду займаў 8 гадоў, хоць звычайна яе давалі на год. У 1780 годзе прызначаны міністрам падаткаў і ўвайшоў у склад Імператарскага савета, што зрабіла падкантрольнымі асабіста яму фінансы ўсёй імперыі. У некаторыя гады ён сумяшчаў да 20 вышэйшых дзяржаўных пастоў. У 1784 годзе быў прызначаны міністрам чыноў, у 1786 годзе — [[канцлер]]ам. У 1790 годзе ажаніў свайго сына {{нп3|Фэншэнь Індэ||zh|丰绅殷德}} (1775—1810) з 10-й дачкой імператара — {{нп3|Прынцэса Хэсяа|Хэсяа||Princess Hexiao (Qianlong)}}. Пасля гэтага Хэшэнь здабыў практычна нічым не абмежаваную ўладу, паколькі імператар ігнараваў усе скаргі і ўсё больш і больш адхіляўся ад дзяржаўных спраў<ref name="Тихвинский"/>. Хэшэнь гандляваў пасадамі і тытуламі, прысвойваў падарункі імператару, утрымліваў на сваю карысць сродкі, што накіроўваюцца на падаўленне сялянскіх паўстанняў.


Пасля скону імператара Цяньлуна 7 лютага 1799 года, Хэшэнь быў арыштаваны па загадзе новага імператара [[Цзяцын]] і прысуджаны да смяротнага пакарання. Аднак 22 лютага яму было дазволена здзейсніць [[самагубства]] шляхам павешання.
Пасля скону імператара Цяньлуна 7 лютага 1799 года, Хэшэнь быў арыштаваны па загадзе новага імператара [[Цзяцын]] і прысуджаны да смяротнага пакарання. Аднак 22 лютага яму было дазволена здзейсніць [[самагубства]] цераз павешанне.


=== Маштабы карупцыі ===
=== Маштабы карупцыі ===
За 24 гады дзяржаўнай кар’еры Хэшэнь склаў каласальны стан. Пасля смерці Хэшэня ў вопісу канфіскаванай у яго маёмасці значылася: 3000 пакояў у асабняках і маёнтках (у старой кітайскай архітэктуры асобнае памяшканне часцей за ўсё займала асобную пабудову), у тым ліку палац [[Гунванфу]], 800 000 га зямлі (32 км²), 42 мяняльныя канторы, 75 ламбардаў з агульным капіталам 70 000 000 [[Лян (адзінка вымярэння)|лянаў]]<ref name="История Востока">История Востока. Т. III. — М.: Восточная литература [[РАН]], 2000. — С. 601—602.</ref>. Наяўных грошай: 60 000 лянов медных пазалочаных зліткаў, 100 вялікіх зліткаў золата (у 1000 лян кожны), 56 600 сярэдніх зліткаў срэбра (па 100 лян кожны), 9 000 000 маленькіх срэбных зліткаў (па 10 лян), 58 000 фунтаў рознай замежнай манеты, 1 500 000 медных манет ([[Цянь|чохаў]]), 600 фунтаў [[Жэньшэнь|жэньшэня]], 1200 кавалкаў [[Нефрыт (камень)|нефрыту]], 230 жамчужных нітак (жэмчуг памерам з вішню), 10 жамчужын памерам з дробны абрыкос, 10 буйных [[рубін]]аў, 40 буйных [[сапфір]]аў — ацаніць іх не ўдалося, залаты сталовы сервіз з 4 288 прадметаў<ref name="Тихвинский"/>. Акрамя таго — 11 [[карал|каралаў]] у метр вышынёй кожны, 14 300 рулонаў тонкага [[шоўк]]у, 20 000 скурак [[Каракуль (футра)|каракулю]], 550 {{нп3|Футра звычайнага ліса|лісіных скурак|de|Rotfuchsfell}}, 850 — {{нп3|Футра янота|янотавых|de|Waschbärfell}}, 56 000 {{нп3|Аўчына|аўчын|uk|Овчина}} рознай выдзелкі. У гардэробе налічылі 7000 касцюмаў для ўсіх часоў года. У доме Хэшэня знаходзілася 361 000 бронзавых вырабаў, 100 000 парцалянавых, 24 ложа з золата з [[інкрустацыя]]й самацветамі, 460 еўрапейскіх [[гадзіннік]]аў. Акрамя таго — 606 рабоў і 600 жанчын у гарэме. Усё гэта ацэньвалася ў суму, супастаўную з даходамі дзяржавы за 8 гадоў<ref name="История Востока" />.
За 24 гады дзяржаўнай кар’еры Хэшэнь сабраў каласальную маёмасць. Пасля смерці Хэшэня ў вопісе канфіскаванай у яго маёмасці значылася: 3000 пакояў у асабняках і маёнтках (у старой кітайскай архітэктуры асобнае памяшканне часцей за ўсё займала асобную пабудову), у тым ліку палац [[Гунванфу]], 800 000 га зямлі (32 км²), 42 мяняльныя канторы, 75 ламбардаў з агульным капіталам 70 000 000 [[Лян (адзінка вымярэння)|лянаў]]<ref name="История Востока">История Востока. Т. III. — М.: Восточная литература [[РАН]], 2000. — С. 601—602.</ref>. Наяўных грошай: 60 000 лянов медных пазалочаных зліткаў, 100 вялікіх зліткаў золата (у 1000 лян кожны), 56 600 сярэдніх зліткаў срэбра (па 100 лян кожны), 9 000 000 маленькіх срэбных зліткаў (па 10 лян), 58 000 фунтаў рознай замежнай манеты, 1 500 000 медных манет ([[Цянь|чохаў]]), 600 фунтаў [[Жэньшэнь|жэньшэня]], 1200 кавалкаў [[Нефрыт (камень)|нефрыту]], 230 жамчужных нітак (жэмчуг памерам з вішню), 10 жамчужын памерам з дробны абрыкос, 10 буйных [[рубін]]аў, 40 буйных [[сапфір]]аў — ацаніць іх не ўдалося, залаты сталовы сервіз з 4 288 прадметаў<ref name="Тихвинский"/>. Акрамя таго — 11 [[карал|каралаў]] у метр вышынёй кожны, 14 300 рулонаў тонкага [[шоўк]]у, 20 000 скурак [[Каракуль (футра)|каракулю]], 550 {{нп3|Футра звычайнага ліса|лісіных скурак|de|Rotfuchsfell}}, 850 — {{нп3|Футра янота|янотавых|de|Waschbärfell}}, 56 000 {{нп3|Аўчына|аўчын|uk|Овчина}} рознай выдзелкі. У гардэробе налічылі 7000 касцюмаў для ўсіх часоў года. У доме Хэшэня знаходзілася 361 000 бронзавых вырабаў, 100 000 парцалянавых, 24 ложа з золата з [[інкрустацыя]]й самацветамі, 460 еўрапейскіх [[гадзіннік]]аў. Акрамя таго — 606 рабоў і 600 жанчын у гарэме. Усё гэта ацэньвалася ў суму, супастаўную з даходамі дзяржавы за 8 гадоў<ref name="История Востока" />.

{{зноскі}}
== Зноскі ==
{{reflist}}


== Спасылкі ==
== Спасылкі ==


* {{Cite web|lang=en|url=http://www.encyclopedia.com/topic/Ho-shen.aspx|title=Ho-shen|publisher=Encyclopedia of World Biography|access-date=2014-03-21}}
* {{Cite web|lang=en|url=http://www.encyclopedia.com/topic/Ho-shen.aspx|title=Ho-shen|publisher=Encyclopedia of World Biography|access-date=2014-03-21}}

{{Бібліяінфармацыя}}
{{Бібліяінфармацыя}}

[[Катэгорыя:Постаці Імперыі Цын]]
[[Катэгорыя:Постаці Імперыі Цын]]

Актуальная версія на 23:47, 4 студзеня 2024

Хэшэнь
маньчж. ᡥᡝᡧᡝᠨ
кіт.: 和珅
Нараджэнне 1 ліпеня 1750(1750-07-01)
Смерць 22 лютага 1799(1799-02-22)[1] (48 гадоў)
Дзеці Fengshen Yinde[d]
Званне генерал
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нюхуру Хэшэнь (маньчж. , кіт. трад. 鈕祜祿·和珅, піньінь Niǔhùlù Héshēn, 1750—1799) — маньчжурскі дзяржаўны дзеяч эпохі Цын. Паходзіў з уплывовага клана Нюхуру, які адноўся да Чырвонага Сцяга  (руск.) (бел.. Стаўшы фаварытам імператара Цяньлуна і ажаніўшы свайго сына з дачкой імператара, у 1790—1799 гадах з’яўляўся фактычным кіраўніком дзяржавы. Лічыцца найвялікшым карупцыянэрам у кітайскай гісторыі[2].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і патомнага афіцэра-маньчжура, рана асірацеў, разам з малодшым братам цярпеў уціск мачахі. Быў залічаны ў прывілеяваную школу для маньчжурскіх дзяцей, адзначыўся ў вучэнні і быў добрым знаўцам як маньчжурскай, так і кітайскай мовы. У 1772 годзе адабраны ў атрад імператарскіх целаахоўнікаў і трапіў у Забаронены горад.

Адрозніваўся прыемнай знешнасцю і звярнуў на сябе ўвагу імператара, калі служыў у ганаровай варце. Праявіўшы знаходлівасць і адукаванасць, Хэшэнь увайшоў у імператарскую асабістую ахову і пачаў кар’ерны рост. За год ён атрымаў пасаду намесніка міністра падаткаў, а яшчэ праз два месяцы ўдастоены пасады імператарскага сакратара і стаў кіраўніком Дэпартамента імператарскага двара, куды звычайна прызначалі заслужаных і правераных чыноўнікаў. У 1777 годзе (ва ўзросце 27 гадоў) Хэшэнь атрымаў права ўязджаць у Забаронены горад верхам, якое звычайна прысуджалася заслужаным саноўнікам сталага ўзросту. У 1778 годзе прызначаны дырэктарам Пекінскай мытні, гэту пасаду займаў 8 гадоў, хоць звычайна яе давалі на год. У 1780 годзе прызначаны міністрам падаткаў і ўвайшоў у склад Імператарскага савета, што зрабіла падкантрольнымі асабіста яму фінансы ўсёй імперыі. У некаторыя гады ён сумяшчаў да 20 вышэйшых дзяржаўных пастоў. У 1784 годзе быў прызначаны міністрам чыноў, у 1786 годзе — канцлерам. У 1790 годзе ажаніў свайго сына Фэншэнь Індэ  (кіт.) (бел. (1775—1810) з 10-й дачкой імператара — Хэсяа  (англ.) (бел.. Пасля гэтага Хэшэнь здабыў практычна нічым не абмежаваную ўладу, паколькі імператар ігнараваў усе скаргі і ўсё больш і больш адхіляўся ад дзяржаўных спраў[2]. Хэшэнь гандляваў пасадамі і тытуламі, прысвойваў падарункі імператару, утрымліваў на сваю карысць сродкі, што накіроўваюцца на падаўленне сялянскіх паўстанняў.

Пасля скону імператара Цяньлуна 7 лютага 1799 года, Хэшэнь быў арыштаваны па загадзе новага імператара Цзяцын і прысуджаны да смяротнага пакарання. Аднак 22 лютага яму было дазволена здзейсніць самагубства цераз павешанне.

Маштабы карупцыі[правіць | правіць зыходнік]

За 24 гады дзяржаўнай кар’еры Хэшэнь сабраў каласальную маёмасць. Пасля смерці Хэшэня ў вопісе канфіскаванай у яго маёмасці значылася: 3000 пакояў у асабняках і маёнтках (у старой кітайскай архітэктуры асобнае памяшканне часцей за ўсё займала асобную пабудову), у тым ліку палац Гунванфу, 800 000 га зямлі (32 км²), 42 мяняльныя канторы, 75 ламбардаў з агульным капіталам 70 000 000 лянаў[3]. Наяўных грошай: 60 000 лянов медных пазалочаных зліткаў, 100 вялікіх зліткаў золата (у 1000 лян кожны), 56 600 сярэдніх зліткаў срэбра (па 100 лян кожны), 9 000 000 маленькіх срэбных зліткаў (па 10 лян), 58 000 фунтаў рознай замежнай манеты, 1 500 000 медных манет (чохаў), 600 фунтаў жэньшэня, 1200 кавалкаў нефрыту, 230 жамчужных нітак (жэмчуг памерам з вішню), 10 жамчужын памерам з дробны абрыкос, 10 буйных рубінаў, 40 буйных сапфіраў — ацаніць іх не ўдалося, залаты сталовы сервіз з 4 288 прадметаў[2]. Акрамя таго — 11 каралаў у метр вышынёй кожны, 14 300 рулонаў тонкага шоўку, 20 000 скурак каракулю, 550 лісіных скурак  (ням.) (бел., 850 — янотавых  (ням.) (бел., 56 000 аўчын  (укр.) (бел. рознай выдзелкі. У гардэробе налічылі 7000 касцюмаў для ўсіх часоў года. У доме Хэшэня знаходзілася 361 000 бронзавых вырабаў, 100 000 парцалянавых, 24 ложа з золата з інкрустацыяй самацветамі, 460 еўрапейскіх гадзіннікаў. Акрамя таго — 606 рабоў і 600 жанчын у гарэме. Усё гэта ацэньвалася ў суму, супастаўную з даходамі дзяржавы за 8 гадоў[3].

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Heshen // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б в Новая история Китая / Отв. ред. С. Л. Тихвинский. — М.: Наука, 1972. — С. 82.
  3. ↑ а б История Востока. Т. III. — М.: Восточная литература РАН, 2000. — С. 601—602.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

  • Ho-shen (англ.). Encyclopedia of World Biography. Праверана 21 сакавіка 2014.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Хэшэнь&oldid=4654058"