(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)

Перайсці да зместу

Антоніа Таяні: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
выпраўленне перасылак
 
(Не паказана 11 прамежкавых версій 7 удзельнікаў)
Радок 2: Радок 2:
| беларускае імя = Антоніа Таяні
| беларускае імя = Антоніа Таяні
| арыгінальнае імя = {{Lang-it|Antonio Tajani}}
| арыгінальнае імя = {{Lang-it|Antonio Tajani}}
| партрэт = Antonio Tajani 2016.jpg
| партрэт = 2018-07-04 President Antonio Tajani-0548.jpg
| шырыня партрэта =
| шырыня партрэта =
| подпіс =
| подпіс =
| герб =
| герб =
| подпіс герба =
| подпіс герба =


| пасада = [[Старшыня Еўрапейскага парламента]]
| пасада = [[Старшыня Еўрапейскага парламента]]
Радок 12: Радок 12:
| сцяг = Europarl logo.svg
| сцяг = Europarl logo.svg
| перыядпачатак = [[17 студзеня]] [[2017]]
| перыядпачатак = [[17 студзеня]] [[2017]]
| перыядканец =
| перыядканец = [[3 ліпеня]] [[2019]]
| перыяд праўлення =
| перыяд праўлення =
| папярэднік = [[Марцін Шульц]]
| папярэднік = [[Марцін Шульц]]
| пераемнік =
| пераемнік = [[Давід Сасолі]]


| пасада_2 = [[Еўрапейскі камісар прамысловасці і прадпрымальніцтва]]
| пасада_2 = [[Еўрапейскі камісар прамысловасці і прадпрымальніцтва]]
Радок 24: Радок 24:
| папярэднік_2 = [[Гюнтэр Ферхойген]]
| папярэднік_2 = [[Гюнтэр Ферхойген]]
| пераемнік_2 = [[Фердзінанда Нэлі Ферочы]]
| пераемнік_2 = [[Фердзінанда Нэлі Ферочы]]
| прэм'ер_2 = [[Жазэ Мануэл Барозу]]
| прэм’ер_2 = [[Жазэ Мануэл Барозу]]


| пасада_3 = [[Еўрапейскі камісар па транспарту]]
| пасада_3 = [[Еўрапейскі камісар па транспарце]]
| парадак_3 = 15
| парадак_3 = 15
| сцяг_3 = Flag of the European Union.svg
| сцяг_3 = Flag of the European Union.svg
Радок 33: Радок 33:
| папярэднік_3 = [[Жак Баро]]
| папярэднік_3 = [[Жак Баро]]
| пераемнік_3 = [[Сійм Калас]]
| пераемнік_3 = [[Сійм Калас]]
| прэм'ер_3 = [[Жазэ Мануэл Барозу]]
| прэм’ер_3 = [[Жазэ Мануэл Барозу]]


| віцэ-прэзідэнт =
| віцэ-прэзідэнт =
Радок 40: Радок 40:
| губернатар =
| губернатар =
| віцэ-губернатар =
| віцэ-губернатар =
| каментар =
| каментар =


| дата нараджэння = {{ДН|4|11|1953}}
| дата нараджэння = {{ДН|4|11|1953}}
Радок 59: Радок 59:
| званне =
| званне =
| камандаваў =
| камандаваў =
| бітвы =
| бітвы =


| навуковая сфера =
| навуковая сфера =
| месца працы =
| месца працы =
| вядомы як =
| вядомы як =


| партыя = [[Італьянская дэмакратычная партыя манархічнага адзінства]] (да 1972) <br/> [[Народ свабоды]] (2009-2013) <br/> [[Наперад, Італія]] (1994-2009; з 2013)
| партыя = [[Італьянская дэмакратычная партыя манархічнага адзінства]] (да 1972) <br/> [[Народ свабоды]] (2009-2013) <br/> [[Наперад, Італія]] (1994-2009; з 2013)
Радок 77: Радок 77:
| сайт =
| сайт =
}}
}}
'''Антоніа Таяні''' ({{lang-it|Antonio Tajani}}; {{ДН|4|11|1953}}, {{МН|Рым}}, [[Італія]]) — італьянскі і еўрапейскі палітык, еўрапейскі камісар па транспарце ў 2008—2010 і па пытаннях прамысловасці і прадпрымальніцтва з [[9 лютага]] [[2010|2010 года]] па [[31 кастрычніка]] [[2014|2014 года]]. Таксама з’яўляўся адным з віцэ-старшыняў [[Еўрапейская камісія|Еўракамісіі]].


[[Старшыня Еўрапейскага парламента|Старшыня Еўрапарламента]] з 17 студзеня 2017 года<ref>[http://www.europarl.europa.eu/news/en/news-room/20170113IPR58026/antonio-tajani-elected-new-president-of-the-european-parliament Antonio Tajani elected new President of the European Parliament]{{ref-en}}</ref>.
'''Антоніа Таяні''' ({{lang-it|Antonio Tajani}}; {{ДН|4|11|1953}}, {{МН|Рым}}, [[Італія]]) — італьянскі і еўрапейскі палітык, еўрапейскі камісар па транспарце ў 2008—2010 і па пытаннях прамысловасці і прадпрымальніцтва з [[9 лютага]] [[2010|2010 года]] па [[31 кастрычніка]] [[2014|2014 года]]. Таксама з'яўляўся адным з віцэ-старшыняў [[Еўрапейская камісія|Еўракамісіі]].

[[Старшыня Еўрапейскага парламента|Старшыня Еўрапарламента]] з 17 студзеня 2017 года<ref>[http://www.europarl.europa.eu/news/en/news-room/20170113IPR58026/antonio-tajani-elected-new-president-of-the-european-parliament Antonio Tajani elected new President of the European Parliament{{ref-en}}(англ.]</ref>.


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Скончыў юрыдычны факультэт [[Рымскі ўніверсітэт Ла Сапіенца|універсітэта Ла Сапіенца]] ў [[Горад Рым|Рыме]], працаваў у друку і на радыё.
Скончыў юрыдычны факультэт [[Рымскі ўніверсітэт Ла Сапіенца|універсітэта Ла Сапіенца]] ў [[Рым|Рыме]], працаваў у друку і на радыё.


У маладосці з'яўляўся намеснікам старшыні Моладзевага манархічнага фронту — моладзевай арганізацыі Італьянскага манархічнага саюза ([[:it:Unione monarchica italiana|Unione monarchica italiana]]), служыў афіцэрам [[Супрацьпаветраная абарона|СПА]] (на радары ў Сан-Джавані-Театыно<ref>{{Cite web|url=http://www.rainews.it/dl/rainews/articoli/Tajani-chi-e-il-nuovo-presidente-del-Parlamento-europeo-035262fe-57dd-429c-9d11-f151ec1e17ec.html|title=Tajani, chi è il nuovo presidente del Parlamento europeo|lang=it|publisher=RAI|date=2017-01-17|accessdate=2017-01-18}}(італ.)&nbsp;<span id="cxmwOg" tabindex="0">.</span> <span id="cxmwOg" tabindex="0"> RAI</span> <span id="cxmwOg" tabindex="0">(2017-01-17).</span> <small id="cxmwOg" tabindex="0">Праверана 18 студзеня 2017.</small></ref>). Пазней быў журналістам — у {{Не перакладзена 5|Il Settimanale|3=it|4=Il Settimanale (rivista)}} і {{Не перакладзена 5|il Giornale|3=it|4=il Giornale}}, а таксама вядучым на {{Не перакладзена 5|Giornale Radio Rai|3=it|4=Giornale Radio Rai}}<ref>{{Cite web|url=http://argomenti.ilsole24ore.com/antonio-tajani.html|title=Antonio Tajani|lang=it|work=Argomenti|publisher=il Sole 24 Ore|date=2016-07-28|accessdate=2017-01-18}}(італ.)&nbsp;<span id="cxmwQw" tabindex="0">.</span> ''Argomenti''<span id="cxmwQw" tabindex="0">.</span> <span id="cxmwQw" tabindex="0"> il Sole 24 Ore</span> <span id="cxmwQw" tabindex="0">(2016-07-28).</span> <small id="cxmwQw" tabindex="0">Праверана 18 студзеня 2017.</small></ref> і спецыяльным карэспандэнтам у некалькіх краінах, уключаючы [[Ліван]], [[Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|Савецкі Саюз]] і [[Самалі]]<ref>{{Cite web|url=http://www.ilfattoquotidiano.it/premium/articoli/tajani-lo-smemorato-nel-curriculum-elimina-b/|title=Tajani presidente del Parlamento europeo: l’ex portavoce di Berlusconi eletto dopo il “signor Schulz”|author=Carlo Tecce|lang=it|publisher=RAI|date=2017-01-14|accessdate=2017-01-18}}(італ.)&nbsp;<span id="cxmwTg" tabindex="0">.</span> <span id="cxmwTg" tabindex="0"> RAI</span> <span id="cxmwTg" tabindex="0">(2017-01-14).</span> <small id="cxmwTg" tabindex="0">Праверана 18 студзеня 2017.</small></ref>.
У маладосці з’яўляўся намеснікам старшыні Маладзёжнага манархічнага фронту — маладзёжнай арганізацыі Італьянскага манархічнага саюза ([[:it:Unione monarchica italiana|Unione monarchica italiana]]), служыў афіцэрам [[Супрацьпаветраная абарона|СПА]] (на радары ў Сан-Джавані-Цеаціна<ref>{{Cite web|url=http://www.rainews.it/dl/rainews/articoli/Tajani-chi-e-il-nuovo-presidente-del-Parlamento-europeo-035262fe-57dd-429c-9d11-f151ec1e17ec.html|title=Tajani, chi è il nuovo presidente del Parlamento europeo|lang=it|publisher=RAI|date=2017-01-17|accessdate=2017-01-18}}</ref>). Пазней быў журналістам — у {{Не перакладзена 5|Il Settimanale|3=it|4=Il Settimanale (rivista)}} і {{Не перакладзена 5|il Giornale|3=it|4=il Giornale}}, а таксама вядучым на {{Не перакладзена 5|Giornale Radio Rai|3=it|4=Giornale Radio Rai}}<ref>{{Cite web|url=http://argomenti.ilsole24ore.com/antonio-tajani.html|title=Antonio Tajani|lang=it|work=Argomenti|publisher=il Sole 24 Ore|date=2016-07-28|accessdate=2017-01-18}}</ref> і спецыяльным карэспандэнтам у некалькіх краінах, уключаючы [[Ліван]], [[Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|Савецкі Саюз]] і [[Самалі]]<ref>{{Cite web|url=http://www.ilfattoquotidiano.it/premium/articoli/tajani-lo-smemorato-nel-curriculum-elimina-b/|title=Tajani presidente del Parlamento europeo: l’ex portavoce di Berlusconi eletto dopo il “signor Schulz”|author=Carlo Tecce|lang=it|publisher=RAI|date=2017-01-14|accessdate=2017-01-18}}</ref>.


Разам з Чезарэ Прэвіцы, {{Не перакладзена 5|Урбані, Джуліана|Джулиано Урбани|it|Giuliano Urbani}}, Антоніа Марціна і Марчэла Делль'Утры 29 чэрвеня 1993 года ўдзельнічаў у сходзе юрыстаў і іншых асоб, якія звязаны з інтарэсамі кампаніі [[Сільвіа Берлусконі]] [[Fininvest]], якое паклала пачатак групе «Наперад, Італія! Асацыяцыя за добры ўрад» (Forza Italia! Associazione per il buon governo), якая вырасла ў партыю «Наперад, Італія»<ref>{{Cite web|url=http://www.treccani.it/enciclopedia/i-cattolici-e-il-consenso-politico-dopo-la-fine-della-democrazia-cristiana_%28Cristiani-d%27Italia%29/|title=I cattolici e il consenso politico dopo la fine della Democrazia cristiana|author=Sergio Apruzzese|lang=it|work=Cristiani d'Italia|publisher=[[Институт Итальянской энциклопедии|Treccani]]|date=2011|accessdate=2016-06-23}}(італ.)&nbsp;<span id="cxmwWQ" tabindex="0">.</span> ''Cristiani d'Italia''<span id="cxmwWQ" tabindex="0">.</span> <span id="cxmwWQ" tabindex="0"> </span>[[Институт Итальянской энциклопедии|Treccani]] <span id="cxmwWQ" tabindex="0">(2011).</span> <small id="cxmwWQ" tabindex="0">Праверана 23 чэрвеня 2016.</small></ref>.
Разам з Чэзарэ Прэвіцы, {{Не перакладзена 5|Джуліана Урбані||it|Giuliano Urbani}}, Антоніа Марціна і Марчэла Дэль’Утры 29 чэрвеня 1993 года ўдзельнічаў у сходзе юрыстаў і іншых асоб, якія звязаны з інтарэсамі кампаніі [[Сільвіа Берлусконі]] [[Fininvest]], якое паклала пачатак групе «Наперад, Італія! Асацыяцыя за добры ўрад» (Forza Italia! Associazione per il buon governo), якая вырасла ў партыю «Наперад, Італія»<ref>{{Cite web|url=http://www.treccani.it/enciclopedia/i-cattolici-e-il-consenso-politico-dopo-la-fine-della-democrazia-cristiana_%28Cristiani-d%27Italia%29/|title=I cattolici e il consenso politico dopo la fine della Democrazia cristiana|author=Sergio Apruzzese|lang=it|work=Cristiani d'Italia|publisher=[[Інстытут Італьянскай энцыклапедыі|Treccani]]|date=2011|accessdate=2016-06-23}}</ref>.


У [[1994|1994 годзе]] быў абраны дэпутатам [[Еўрапейскі парламент|Еўрапарламента]]; быў старшынёй фракцыі партыі «Наперад, Італія» у ЕП, а таксама ўдзельнікам шматлікіх камісій і дэлегацый. У траўні [[2008|2008 года]] змяніў Франка Фраціні на месцы прадстаўніка Італіі ў [[Еўрапейская камісія|Еўракамісіі]] ў сувязі з яго пераходам на пасаду міністра замежных спраў Італіі. За яго прызначэнне ў пасады камісара па транспарце выказаліся 507 дэпутатаў Еўрапарламента, супраць — 53. [[9 лютага]] [[2010|2010 года]] ў абноўленым складзе Еўракамісіі атрымаў партфель камісара па пытаннях прамысловасці і прадпрымальніцтва, а таксама застаўся на пасадзе віцэ-старшыні камісіі. Вярнуўся да дэпутацкай працы ў [[Еўрапейскі парламент|Еўрапарламенце]] ў 2014 годзе, калі заняў пасаду віцэ-прэзідэнта. Таксама з 2014 года — член Выканаўчага камітэта адроджанай партыі «Наперад, Італія».
У [[1994|1994 годзе]] быў абраны дэпутатам [[Еўрапейскі парламент|Еўрапарламента]]; быў старшынёй фракцыі партыі «Наперад, Італія» у ЕП, а таксама ўдзельнікам шматлікіх камісій і дэлегацый. У маі [[2008|2008 года]] змяніў Франка Фраціні на месцы прадстаўніка Італіі ў [[Еўрапейская камісія|Еўракамісіі]] ў сувязі з яго пераходам на пасаду міністра замежных спраў Італіі. За яго прызначэнне на пасаду камісара па транспарце выказаліся 507 дэпутатаў Еўрапарламента, супраць — 53. [[9 лютага]] [[2010|2010 года]] ў абноўленым складзе Еўракамісіі атрымаў партфель камісара па пытаннях прамысловасці і прадпрымальніцтва, а таксама застаўся на пасадзе віцэ-старшыні камісіі. Вярнуўся да дэпутацкай працы ў [[Еўрапейскі парламент|Еўрапарламенце]] ў 2014 годзе, калі заняў пасаду віцэ-прэзідэнта. Таксама з 2014 года — член Выканаўчага камітэта адроджанай партыі «Наперад, Італія».


Быў вылучаны фракцыяй [[Еўрапейская народная партыя|Еўрапейскай народнай партыі]] на пасаду старшыні Еўрапейскага парламента і 17 студзеня 2017 абраны ў чацвёртым туры галасавання.
Быў вылучаны фракцыяй [[Еўрапейская народная партыя|Еўрапейскай народнай партыі]] на пасаду старшыні Еўрапейскага парламента і 17 студзеня 2017 года абраны ў чацвёртым туры галасавання.


Акрамя італьянскай, валодае англійскай, іспанскай і французскай мовамі.
Акрамя італьянскай, валодае англійскай, іспанскай і французскай мовамі.


{{зноскі}}
{{зноскі}}
{{Першая камісія Барозу}}

{{Бібліяінфармацыя}}

{{DEFAULTSORT:Таяні Антоніа}}
[[Катэгорыя:Дэпутаты Еўрапарламента ад Італіі]]
[[Катэгорыя:Дэпутаты Еўрапарламента ад Італіі]]
[[Катэгорыя:Еўрапейскія камісары]]
[[Катэгорыя:Еўрапейскія камісары]]
[[Катэгорыя:Постаці італьянскай палітыкі]]
[[Катэгорыя:Палітыкі Італіі]]
[[Катэгорыя:Старшыні Еўрапарламента]]
[[Катэгорыя:Старшыні Еўрапарламента]]

Актуальная версія на 20:50, 23 сакавіка 2023

Антоніа Таяні
італ.: Antonio Tajani
Сцяг Старшыня Еўрапейскага парламента
17 студзеня 2017 — 3 ліпеня 2019
Папярэднік Марцін Шульц
Пераемнік Давід Сасолі
Сцяг4-ы Еўрапейскі камісар прамысловасці і прадпрымальніцтва
9 лютага 2010 — 31 кастрычніка 2014
Кіраўнік урада Жазэ Мануэл Барозу
Папярэднік Гюнтэр Ферхойген
Пераемнік Фердзінанда Нэлі Ферочы
Сцяг15-ы Еўрапейскі камісар па транспарце
9 мая 2008 — 9 лютага 2010
Кіраўнік урада Жазэ Мануэл Барозу
Папярэднік Жак Баро
Пераемнік Сійм Калас

Нараджэнне 4 лістапада 1953
Рым, Італія
Дзеці 2
Веравызнанне Хрысціянства (каталіцтва)
Партыя Італьянская дэмакратычная партыя манархічнага адзінства (да 1972)
Народ свабоды (2009-2013)
Наперад, Італія (1994-2009; з 2013)
Адукацыя Рымскі ўніверсітэт Ла Сапіенца
Прафесія журналіст
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Grand Cross of the Order of Civil Merit Order of Civil Merit ордэн «За верную службу» афіцэр Ордэна Ганаровага легіёна ордэн Узыходзячага сонца ордэн князя Яраслава Мудрага ордэн Заслуг Grand Cross of the Order of the White Rose of Finland Order of Bernardo O'Higgins
Princess of Asturias Awards
Сайт antoniotajani.it (італ.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Антоніа Таяні (італ.: Antonio Tajani; 4 лістапада 1953, Рым, Італія) — італьянскі і еўрапейскі палітык, еўрапейскі камісар па транспарце ў 2008—2010 і па пытаннях прамысловасці і прадпрымальніцтва з 9 лютага 2010 года па 31 кастрычніка 2014 года. Таксама з’яўляўся адным з віцэ-старшыняў Еўракамісіі.

Старшыня Еўрапарламента з 17 студзеня 2017 года[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў юрыдычны факультэт універсітэта Ла Сапіенца ў Рыме, працаваў у друку і на радыё.

У маладосці з’яўляўся намеснікам старшыні Маладзёжнага манархічнага фронту — маладзёжнай арганізацыі Італьянскага манархічнага саюза (Unione monarchica italiana), служыў афіцэрам СПА (на радары ў Сан-Джавані-Цеаціна[2]). Пазней быў журналістам — у Il Settimanale[it] і il Giornale[it], а таксама вядучым на Giornale Radio Rai[it][3] і спецыяльным карэспандэнтам у некалькіх краінах, уключаючы Ліван, Савецкі Саюз і Самалі[4].

Разам з Чэзарэ Прэвіцы, Джуліана Урбані[it], Антоніа Марціна і Марчэла Дэль’Утры 29 чэрвеня 1993 года ўдзельнічаў у сходзе юрыстаў і іншых асоб, якія звязаны з інтарэсамі кампаніі Сільвіа Берлусконі Fininvest, якое паклала пачатак групе «Наперад, Італія! Асацыяцыя за добры ўрад» (Forza Italia! Associazione per il buon governo), якая вырасла ў партыю «Наперад, Італія»[5].

У 1994 годзе быў абраны дэпутатам Еўрапарламента; быў старшынёй фракцыі партыі «Наперад, Італія» у ЕП, а таксама ўдзельнікам шматлікіх камісій і дэлегацый. У маі 2008 года змяніў Франка Фраціні на месцы прадстаўніка Італіі ў Еўракамісіі ў сувязі з яго пераходам на пасаду міністра замежных спраў Італіі. За яго прызначэнне на пасаду камісара па транспарце выказаліся 507 дэпутатаў Еўрапарламента, супраць — 53. 9 лютага 2010 года ў абноўленым складзе Еўракамісіі атрымаў партфель камісара па пытаннях прамысловасці і прадпрымальніцтва, а таксама застаўся на пасадзе віцэ-старшыні камісіі. Вярнуўся да дэпутацкай працы ў Еўрапарламенце ў 2014 годзе, калі заняў пасаду віцэ-прэзідэнта. Таксама з 2014 года — член Выканаўчага камітэта адроджанай партыі «Наперад, Італія».

Быў вылучаны фракцыяй Еўрапейскай народнай партыі на пасаду старшыні Еўрапейскага парламента і 17 студзеня 2017 года абраны ў чацвёртым туры галасавання.

Акрамя італьянскай, валодае англійскай, іспанскай і французскай мовамі.

Зноскі

  1. Antonio Tajani elected new President of the European Parliament (англ.)
  2. Tajani, chi è il nuovo presidente del Parlamento europeo (італ.). RAI (17 студзеня 2017). Праверана 18 студзеня 2017.
  3. Antonio Tajani (італ.). Argomenti. il Sole 24 Ore (28 ліпеня 2016). Праверана 18 студзеня 2017.
  4. Carlo Tecce. Tajani presidente del Parlamento europeo: l’ex portavoce di Berlusconi eletto dopo il “signor Schulz” (італ.). RAI (14 студзеня 2017). Праверана 18 студзеня 2017.
  5. Sergio Apruzzese. I cattolici e il consenso politico dopo la fine della Democrazia cristiana (італ.). Cristiani d'Italia. Treccani (19 чэрвеня 2011). Праверана 23 чэрвеня 2016.