Gözler hep sahnede, onun üzerinde. Milim kaymıyor ellerdeki telefona.
Azıcık göbek atmaya başlasın, elini beline koyarak kalçasını bir o yana bir bu yana sallasın hemen çığlıklar yükseliyor.
Dahası, saniye sektirmeden ona karşılık veriliyor. Eller havaya göbek atarak tabii.
Elbette Tarkan’dan bahsediyorum.
Ülkenin biricik ‘ortak’ starından.
Günlerdir Harbiye Açıkhava’da konser serisinde Tarkan.
Her yıl olduğu gibi bu yıl da gidip gözlemledim.
EN DOĞAL SEKSİ
Serenay Sarıkaya’nın henüz bronzluğun kıyısından geçmemiş, alabildiğine porselen beyazı ve asil pozu tabii ki...
EN ARTİSTİK
Burak Özçivit’in Maldivler’deki balayı pozu. Vücut dili diyor ki: “Şuraya bakarken çek kanka!” Ama olmuş; artistik, hava atmaya doyamayan bir poz.
EN İYİ ATLAMA
Geçen yazlarda Çağla Şıkel atlar, medya onu pozlamaya doyamazdı. Bu yazın açık ara şampiyonu Berrak Tüzünataç. Öyle düzgün atlamış ki, santim santim hesaplamış sanki nasıl duracağını.
Yıllardan beri bu böyleymiş.
Çünkü etrafta çok fazla sayıda ucuza konaklanabilecek hostel ve otel var.
Gezginler burayı üs olarak belledikçe Khao San Road’da çok sayıda irili ufaklı bar ve kafe de açılmış.
Ve bir gezgin cenneti haline gelmiş Khao San Road.
Buranın duygusu tek kelimeyle özetlenebilir:
Hafiflik!
Devamını da getirebilirim:
1. Doğal ol, rol kesme.
İçindeki saçmalığı saç, bırak, özgürleş. Taş gitsin. Coş, içine sinsin.
2. İddialı laflar etme. Bilgisiz olduğunu saklama, hatta ortaya dök.
3. Kıyafete para harca. Tarz sahibi olduğunu cümle aleme kanıtla.
4. Instagram’la yat kalk. Günde 20 doz insta story, 5 adet Instagram karesi çalış.
Bu yüzden çok gez dolaş. Ama gezip dolaşırken öyle her yere gitme.
Seçici ol. Kimselerin giremediği yerleri zorla ve insanların zihninde “Nasıl gelmiş buraya?” başlıklı tez konusunu oluştur.
Dünyanın en iyi 100 restoranı listesi gibi bu listeye de bakmadan duramıyorsun.
Aslında bir faydası var mı tartışılır.
Restoran listesine bakıp en azından “Şu restoranı bu kez deneyeyim” diye not almak mümkün. Şehir listesine bakarak “Şu şehre gideyim” yahut “Orada yaşayayım” diyen var mı, orası kara delik.
Ama listeler eğlencelidir işte, büyütmemek lazım.
Gelelim Monocle’ın en iyi, yaşanabilir çıtası en yüksek 25 şehrine ve benim oralarla ilgili hissiyatıma...
1. TOKYO
Evet, o birbirinden nefis tasarım dükkanları için bile yaşanır orada. Bir de yeme-içme dünyası için. Onun dışında bazı yerleri hayli kaos. Bu arada Monocle müjdeyi vermiş: Turist sayısı geçen yıl 24 milyona ulaşmış. 2020’ye kadar 40 milyonu bulacakmış.
Hem hurriyet.com.tr’ye hem sosyal medyama hem gazete mail’ime.
Yorumlar her teldendi:
Şeyma’ya kızıp onu küçümseyen ya da ti’ye alan, onunla röportaj yaptığım için bana saydıran, Şeyma ve Acun’un ilişkisi üzerinden memleket analizi yapan, Şeyma’yı anlamaya çalışan ya da Ahmet Hakan gibi sadece eğlenen...
Yok yoktu yani.
Şimdi buyurun derlediğim yorumlara ve benim hissiyatlarıma...
“Akşam program ne?” dedim.
“Valla mahalledeyim, çıkmam bir yere herhalde” dedi.
Mahalle dediği yer Bebek. Oradaki mekanlarda takılıyor yani.
Üstelik mekanların tümüne birden “sosyal tesisler” diyor.
Mahallesinden çıkmama nedenlerinden ilki malum: Trafik.
Nişantaşı tarafında bir yere gitmeyi istese belki bir saati yolda geçecek.
Haklı olarak mahallesinde kalmayı tercih ediyor.
En çok da ünlü ailelerin yahut ünlü şahısların çocuklarını.
Ünlü şahsın evladı kategorisinin en gözde ismi Zehra Çilingiroğlu.
Bir ara rüküş kıyafetleriyle Miamili Engincan Ural’dı bu kategorinin açık ara şampiyonu.
Ama Londralı Zehra onu geçti.
Sigarasıyla, Londra’sıyla yahut Türkbükü’nde
yediği pahalı hamburgerle dahi gündeme geliyor.
Ya da getiriliyor gündem tanrıları tarafından, orası kara delik.
