Çünkü canlıların yegane amacı; ‘var olmak’ ve aynı zamanda ‘yok olmaktan’ kurtulmaktır. (İkisi birbirinden farklıdır.)
Var olmayı, sevgi; yok olmayı, nefret yönetir.
Peki, bir insan var olduğunu nasıl anlar?
Bunun göstergesi de duygulardır. Kişi var olduğunu hissedince olumlu duygu (mutluluk), var olmadığını hissedince ise olumsuz duygu (üzüntü) hisseder. (Tabii üzüntüyü çoğu zaman öfke ve korku örter.)
Hareket’in amacı, “Müştereklerimizi Keşfedelim, Geleceğe Birlikte Yürüyelim” sloganıyla ülke olarak ortak değerleri keşfedip, hep beraber geleceğe yürümek.
Bu hareket kapsamında bir saha araştırması yapıldı. Araştırmanın sonuçları oldukça çarpıcı.
Nedir bu çarpıcı sonuçlar?
ORTAK DEĞERLER
İkisi de başarılı ama bir tanesi işini neşeli, diğeri kaygılı yapıyor.
Bir tanesi başarısının tadını çıkartıyor, diğeri çıkartamıyor.
Aralarındaki fark ne?
Bir tanesi hayata “sevgi” ile diğeri “korku” ile yaklaşıyor. Hayata “sevgi” ya da “korku” ile yaklaşmak ne demek?
Öğretmen olduğunuzu düşünün.
Sınıfta resme yetenekli bir öğrenciniz var.
İleride onun dünyaca ünlü bir ressam olacağını düşünüyorsunuz.
Resim ödevi veriyorsunuz ve resimlere bakıyorsunuz.
Yan masada da bir çift oturuyor. Çiftin birbiriyle çok konuşmadığını fark ediyorum.
Biz hararetli tartışmamıza devam ederken, kadın bize dönüyor ve “Lütfen biraz sessiz olur musunuz? Sizin konuşmalarınızdan dolayı sohbet edemiyoruz.” diyor.
Özür diliyoruz ve sohbete geri dönüyoruz.
Bir saat sonra kadın sinirli bir şekilde bizi tekrar uyarıyor. “Bütün konuşmanızı dinledik. Artık şu sorunu çözün. Biz sohbet edemedik.”
Tekrar özür diliyoruz. Biraz da kadınla sohbet ediyoruz. Kadının da fikirlerini alıyoruz. Sonunda gülerek ayrılıyoruz.
Bu kadını sinirlendiren neydi? Kadını sinirlendiren biz miydik yoksa başka bir şey miydi?
DUYGULARIN KAYNAĞI
İnsanın duygusunun kaynağı kendisidir.
Ama farklı aileler, bu mutluluğa farklı anlamlar yükler.
Bu farklılık da hem ailenin hem de çocuğun geleceğini etkiler.
Nasıl mı?
ÇOCUK MERKEZLİ AİLE
Aileleri çocuğa bakış açısı bakımından üçe ayırabiliriz: çocuk merkezli, ebeveyn merkezli ve değer merkezli. (Ebeveyn merkezli aileleri başka yazıda ele alacağım.)
Çocuk merkezli aileler, mutluluklarını çocuk üzerine inşa eder.
Çocuğun mutluluğu eşlerin mutluluğundan daha önemlidir. Eşleri birbirine, çocuk bağlar.
Eşler, çocuksuz bir bağ kurmakta zorlanır.
Peki, çocukların seviyesine çıkmak ne demek?
KARAR VERME
Hayatlarında insanlar üç şekilde karar verirler.
Bazı insanlar mantık çerçevesinde karar alır; ama insan davranışını mantıktan ziyade, duygular yönettiği için bu kararlarda yanılma payı yüksektir.
Bazı insanlar ise duygusal karar verir. Bu kararlarda da insanlar gerçeklikten uzaklaşır ama gerçek er geç onları yakalar.
En doğru karar verme şekli, sezgiseldir.
Sezgisel kararlar; hem mantığı hem de duyguyu kullanır ama en çok da iç sesi kullanır.
Malcolm Gladwell’in ‘Blink’ kitabında anlattığı gibi en doğru kararlar bu şekilde verilir.
Danimarka Halkı’nın %90’ı diğer insanlara güvenirken, Türkiye’de bu oran sadece %10.
Türkiye’de insanlar birbirine güvenmiyor. Aynı zamanda Türkiye mutluluk indeksinde sonlarda.
Acaba mutsuzluğumun sebebi, toplumdaki güvensizlik mi?
MUTLULUK VE GÜVEN
Kanadalı araştırmacı John Helliwell şirketleri inceleyince görüyor ki iş yerlerinde insanlar arasındaki sadece %2’lik güven artışı, insanların hayatına %36’lık zamdan daha fazla katkıda bulunuyor.
Güven ile mutluluk arasında bu kadar büyük bir ilişki var. İnsanlar ne kadar çok güven ilişkisi kurarsa, o kadar mutlu oluyor.
Helliwell araştırmayı biraz daha genişletiyor. 81 ülkeyi birçok açıdan karşılaştırıyor. Bu karşılaştırma sonucunda da çok net görüyor ki birbirine güvenen toplumlar çok daha mutlu.
