تصویر: بروجرد، تابستان 1391
کیفیت زندگی از شاخص های توسعه پایدار رفاه اجتماعی( ذهنی و عینی) است .تحولات اجتماعی و فرهنگی جامعه شهری با رشدی شتابان باعث می شود، برنامه ریزان اجتماعی هدف نهایی خود را تدابیرِ راهبردهای اجتماعی از جمله(سرمایه، اعتماد،مشارکت، سلامت، حمایت رضایت، و....) در رساتای کیفیت زندگی شهروندان قرار دهند تا از این طریق بتوانند برنامه های توسعه پایدار شهری را متناسب با شرایط مختلف،تدوین  نمایند.

پیوست: 

sharbatiyan (1).pdf

«نخ وسوزن» بیش ازآن‌که یک مستند باشد، طرز نگاه و یک رویکرد به میراث باستانی است. در این میان آن چه به عنوان میراث باستانی تأکید شده، لباس پیشینیان به ویژه لباس زنان در یک حرکت خودجوش توسط زنی که از میراث دوران مدرن یعنی تحصیلات دانشگاهی، رشته‌ی پزشکی - البته از نوع رهاشده‌اش - نیز بی‌نصیب نیست، بازسازی و احیا شده است. او با دستان هنرمند خویش تکه‌های پارچه را برش می‌زند،...

زمستان سال 92 به‌واسطه حضور در دوره‌های آموزشی هتل، و تعطیلات نوروز 93 به‌واسطه انتظار برای آغاز کار در هتل (که همچنان این انتظار ادامه دارد) نتوانستم به مسافرت بروم. همین در خانه ماندن نوروزی بهانه‌ای شد برای برنامه‌ریزی سفر در بهار 93. تعریف وان را از برادرم و همسرش شنیده بودم. خودشان به‌واسطه دوستان تبریزی‌شان اسفندماه چند روزی را برای خرید عید در آنجا سپری کرده و خیلی راضی

در سه دهه‌ی آغازین قرن بیستم، معماری آمریکای لاتین با چند جریان اصلی شناخته می‌شد: مدرنیسم، احیای هویت ملی، و هنر دکو. اولین جریان، مدرنیسم، تنها در نقاطی محدود از جمله برزیل، آرژانتین و مکزیک مورد پذیرش عمومی قرار گرفت. به همین دلیل آثار محدودی از این جریان باقی مانده است. جریان دوم یا احیاء هویت ملی هم نتایج بلاواسطه‌ی محدودی داشت، اما به هر روی نخستین تلاش برای ایجاد یک

اقتصاد سیاسی چیست؟ اقتصاد سیاسی بخشی از دانش اقتصادی است که به رابطه میان سیاست و اقتصاد به ویژه در زمینه نقش قدرت در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی می‌پردازد. اقتصاد سیاسی عبارت است از بررسی جریان‌های اجتماعی و نهادینی که از راه آن‌ها گروه‌های معینی از طبقات پر نفوذ اقتصادی- سیاسی، تخصیص منابع تولیدی کمیاب را در حال و آینده، در راستای منافع خود مهار می‌کند.

« مهتاب ساوجی دانشجوی ایرانی در ایتالیا کشته شد». مهتاب ساوجی کیست؟ نمی‌دانم. یعنی بدان کیفیتِ معمولِ آشنا که منظور ماست، وقتی می‌گوییم کسی را می‌شناسیم، نمی‌دانم کیست. اما او آشنای من است؛ مجازی. جوری آشنا، که وقتی چند روز پیش، شرح کشته شدنش را در خبرگزاری ها خواندم سرم گیج رفت و یاد خاطرات نداشته‌ ام با کسی افتادم که هیچ ‌وقت ندیده بودمش و حتی با او هم‌ کلام هم نشده بودم.