پالان‌دوزی، از مشاغل و حرفه‌هایی است که دیگر کمتر کسی را می‌توان مشغول به آن کار دید. در مازندران به‌دلیل محیط روستایی و جنگلی که حضور چارپایان در کارهای کشاورزی و... را ضروری می‌کند، هنوز به پالان تا حدودی نیاز است. بنابراین چند پالان‌دوز همچنان فعال‌اند. آنگونه که مصاحبه‌شوندگان به من گفتند، فقط دو نفر در نور و دو نفر در نوشهر این حرفه را زنده نگه داشته‌اند. اینها که در نور فعالیت می‌کنند

پیوست: 

تصاویر مربوط به آخرین پالان‌دوزهای مازندران.pdf

یازدهم تیرماه 1336 شمسی برای مردم کوهستان‌های مرکزی مازندران سالی فراموش نشدنی است. سالی که با رخ داد زلزلۀ مهیب و مصیبت بار، خاطرۀ تلخ آن برای همیشه در دل مردمانش جای گرفت و به عنوان بنیادی برای سالشمارشان تبدیل شد. در این گفتار سعی شد از چگونگی و عواقب بروز زلزله مزبور- که از منابع مکتوب بدست آمده- مطالبی ذکر گردد.

پیوست: 

تصاویر مربوط به یادمان زلزلۀ سال 1336 شمسی مازندران.pdf

بافندگی و نساجی یکی از قدیمی­ترین و مهم­ترین هنرها و صنایع در سرزمین ایران است. چنانکه باستان‌شناسان همراه با قدیمی­ترین نشانه‌های زندگی در فلات ایران، نشانه‌هایی از فن بافندگی را نیز به دست آورده­اند که نشان می­دهد، چند هزار سال پیش ایرانیان با فن ریسندگی و بافندگی آشنا بودند و از انواع دستباف‌ها به عنوان زیرانداز، روانداز و لباس استفاده می­کردند. در این میان استان مازندران به دلیل شرایط آب و هوایی مناسب و داشتن

دوشنبه این هفته مراسم ورف‌چال و زن‌شاهی در روستای آب‌اسک مازندران برگزار شد. درباره‌اش زیاد خوانده و شنیده بودم. می‌دانستم اهالی چندان رغبتی به حضور گردشگران ندارند و همین موضوع، بهانه‌ای شده بود برای نوشتن یک مقاله. حتی چند سالی است روز برگزاری مراسم را هم پنهان نگه می‌دارند و حتی گاهی جابجا بیان می‌کنند. مثلاً شایعه می‌کنند جمعه هفته دیگر، اما همین هفته برگزار می‌شود. دلیل اصلی‌اش هم اخلالی

پیوست: 

تصاویر مربوط به مراسم ورف‌چال.pdf