مقاله حاضر چکیده‌ی بسیار کوتاه از نتایج پژوهشی است کیفی در چهارچوب یک پایان نامه‌ی دکترا. این پِژوهش رابطه میان "فضا" و "جنسیت" را در پیوندی بررسی می کند که "هویت فضایی" را به "هویت جنسیتی" مرتبط می سازد و این واقعیت را مطرح می‌سازد که ارزش‌ها و باورهای جنسیتی انسان – هویت جنسیتی –  در نگرش او نسبت به فضا و شیوه تعامل او با فضای ساخته‌شده – هویت فضایی – تجسم می‌یابد.

پژوهش ما بر نمونه‌‌ای از خانوارهای متوسط با ترکیبی از مالکان و مستاجران در منطقه گلاسکو[1] در دوره پس از جنگ مبتنی بود. در انتخاب نمونه، عمدا به دنبال مسکن‌های میانه بودیم و برای همین از افراد درآمدهای بالا و مساکن با سبک خوب و نیز مساکن کاملا بی‌کیفیت مناطق غیرجذاب از سوی دیگر صرف نظر کردیم. از منظر فضای داخلی، بیشتر خانه‌ها به لحاظ کالبدی، در دو دسته گسترده قرار می‌گیرند:

لویی کان (1901-1974) خیلی دیر خود را در جامعه معماری تثبیت کرد، در انتهای دهه چهارم زندگی اش دفتر معماری خود را تاسیس و "در 50 سالگی اش بود که توانست سبک معماری اش را پیدا کند." (جنسن. ه.و، 1388: 1060) و البته این بازه زمانی مصادف تغییر و تحولات عظیمی در جامعه جهانی نیز بود، از یک سو شاهد تلاش جامعه بشری برای خروج از شُک جنگ جهانی دوم هستیم و تردید در کارکردهای ...