حزب کبکی (PQ)، استقلال طلب، که در سال ٢٠١٢ به قدرت بازگشت، دیری نپایید که رای دهندگان خود را ناامید کرد.  این حزب که مانند رقیب فدرالیست خود هوادار مبادله آزاد، ریاضت بودجه ای و بهره برداری نفتی است، کوشید تمایز خود را با ملی گرایی شدید فرهنگی، متمرکز بر دفاع از «ارزش های کبکی» نشان دهد.  آیا شکست آن در ٧ آوریل به معنی پایان پروژه جدایی طلبی در کبک است؟

 گروه داوطلبان ملی (Rashtria Swayam Sewok)، یک جنبش ملی گرای هندو است که آقای نارندرا مودی از آن برخاسته و جامعه هند را به سوی اکثریت هندو جذب می کند.  نظر او درواقع این است که چون جامعه هندو ٨٠ درصد از کل جمعیت هند را تشکیل می دهد و از «پسران زمین» تشکیل شده، هویت هند باید با آن همگرا باشد.  اقللیت ها و ازجمله آنها که مذهبشان خاستگاه هندی ندارد، عمدتا مسلمانان (١٤ درصد از

آقای نارندرا مودی که در سودای رهبری هند است، عملکرد خود در راس ایالت گجرات را به عنوان یک مدل ارایه می کند.  درحالی که، این عملکرد موجب افزایش دارایی ثروتمندان می شود و هندوییسم افراطی اش نگرانی ١٤٠ میلیون مسلمانان کشور را برمی انگیزد.

همین که صحبت از انتخابات در هندوستان می شود استفاده از صفت های برتر جایز و مناسب به نظر می رسد. در این بزرگترین انتخابات جهان : هشت صد و چهارده میلیون نفر رای دهنده منتخبین خود را برای  یک دوره پنج ساله نمایندگی در مجلس عوام (لوک سبها) برمی گزینند.  رای گیری پنج هفته به طول می انجامد و تا ١٢ ماه مه ادامه دارد . در سال ٢٠٠٩، %٧,٥٩ از واجدین رای دهی که در انتخابات شرکت کرده بودند پیروزی حزب کنگره به نمایندگی خانم سونیا گاندی، را رقم زدند و جایگاه دوم نصیب حزب بهاراتیا جاناتا شد . این بار به نظر می رسد تناسب قوا تغییر