در میان راهبردهای رومانتیک برای افسون‌افکنی مجدد به جهان، استفاده از اساطیر جایگاه ویژه‌ای دارد. اسطوره ذخیره‌ای تمام‌نشدنی از نمادها و مثل‌ها، ارواح و دیوها، و خدایان و شیاطین را، در ملاقی جادویی سنت‌های پرشمار ارائه می‌کند. راه‌های بسیاری برای جستجوی این گنجینه‌ی خطرناک وجود دارد: ارجاع ادبی یا بوطیقایی به اسطوره‌ی کهن، مطالعه «آموخته‌شده»‌ی اسطوره‌شناختی، و تلاش برای خلق اساطیری نو. در شکل

در اسطوره های بسیاری از ملت ها نمادپردازی گاو ردپای زیادی به جای گذاشته است. در هزاره ی چهارم پیش از میلاد صورت فلکی  گاو به جای حمل/بره در اعتدال بهاری قرار داشت. در یکی ازالواح به دست آمده از میانرودان در هزاره ی سوم پ.م. گفته می شود که سال جدید را همزمان با ورود خورشید به صورت فلکی گاو جشن می گرفتند

منطقة البروج آسمان را به 12 بخش برابر تقسیم می کند. اما صورتهای فلکی در فضایی برابر تقسیم نشده اند و برخی بسیار نزدیک به هم اند و برخی دیگر ازهم بسیار دورند. چنین اتفاقی صرفا به این دلیل است که منطقة البروج طی دورانی سه هزار ساله شکل گرفته است. این 12 صورت فلکی به عنوان «خانه» در نظر گرفته می شدند که خورشید در سفر سالیانه ی خود در آنها هر ماه سکنی می گزید.

دوازدهمین صورت فلکی ماهی یا حوت برابر با ماه اسفند است. در آیکون های به دست آمده از این صورت فلکی، در برخی نمونه ها یک ماهی و در اکثر نمونه ها دو ماهی نمایش داده شده است. بیشتر این ماهی ها از نوع دلفین یا ماهی آزاد اند و  یکی در زیر و دیگری در بالای آن نشان داده شده و یا با رشته ای به هم پیوند خورده اند.