آل مظفر، مجموعه از ایران چه می دانم؟، تألیف محمدحسن میرحسینی، چاپ اول 1387، دفتر پژوهش های فرهنگی
آل مظفر نام خاندانی است که پس از مرگ آخرین ایلخان مغول(736.ق) بر سرزمین های جنوبی و مرکزی ایران

( کرمان، یزد، اصفهان، فارس و...) حکومت می کردند. حکومت پنجاه ساله ی آل مظفر یکی از پرآشوب ترین دوره های تاریخی ایران محسوب می شود. پس از دوران سیاه حکومت مغولان، آل مظفر در عوض جبران خسارت ها وزیان هایی که به کشور وارد شده بود، شیوه ی حاکمان پیشین را در پیش گرفت و قدمی برای برقراری عدالت و مساوات برنداشت.
پس از حمله ی مغول، گرایش به تصوف در ایران رواج زیادی پیدا کرد و تعصبات دینی حاکمان آل مظفر نیز به افزایش صوفی گری ریاکارانه و زاهدمآبی دامن زده و عمدتا ً فعالیت های علمی را به حالت تعلیق درآورده بود.
حافظ شیرازی و عبید زاکانی از جمله ی شاعران ناراضی و منتقد این دوره بودند که توصیف جامعه ی آن روز در آثار آن ها مشهود است.
در کتاب «آل مظفر» می خوانیم که چگونه قدرت طلبی حاکمان آل مظفر و رقابت های آن ها منجر به رواج بیشتر بی عدالتی، عقب ماندگی و بی سروسامانی در شهرهای مختلف تحت حکومت آن ها می شد.
این کتاب شامل پنج فصل است:
فصل یکم: تاریخ سیاسی در دوره امیرمبارزالدین
1-    خاستگاه آل مظفر
2-    آغاز کار امیرمبارزالدین محمد
3-    کشورگشایی امیرمظفری
4-    پایان کار امیرمبارزالدین
فصل دوم: مظفریان در صحنه رقابت های دودمانی
1-    شاه شجاع بر مسند قدرت
2-    پایان کار آل مظفر
فصل سوم: روابط سیاسی وساختار اداری:
1-    روابط سیاسی
2-    وزیران و دیوان سالاری
فصل چهارم: فرهنگ وهنر
1-    نهادهای آموزشی
2-    علوم رایج در قلمرو آل مظفر
3-    تصوف
4-    هنر و معماری
فصل پنجم: جامعه واقتصاد
1-    اوضاع اجتماعی
2-    اوضاع اقتصادی

تلفن ناشر، 88821364