«بازگشت هائی به الجزایر» (١)، پیش از هر چیز مربوط به بازگشت خود نویسنده است : اکرم بالکئید، همکار لوموند دیپلماتیک، در سالهای ١٩٩٠ به دلیل تهدیداتی که روزنامه نگارها با آن روبرو بودند، کشور خود را ترک کرد و تا سال ٢٠٠٩ به آنجا بازنگشت. سپس ماجرای بازگشت صد نفر که اغلب خوانندگان هفته نامه «زندگی» (La Vie) بودند که پیش از استقلال در الجزیره زندگی می کردند پیش آمد که وی در سال ٢٠١٢

در سال 1822، وزیر امور خارجه بریتانیا، جورج کنینگ، طی یادداشتی به نخست‌وزیر آن‌ زمان، دوک ویلینگتون، آن‌چه که به نظر وی باید به عنوان اصل سیاست خارجی بریتانیا در نظر گرفته می‌شد را این‌گونه ترسیم کرد:
"ما نباید خواسته هیچ دولت و یا منافع هیچ ملت دیگری را مدنظر قرار دهیم به‌جز مواردی که این خواسته‌ها و منافع، امکان هم‌سویی با منافع انگلیس

تصویر: نیروهای بنیادگرای تکفیری
1- مقدمه:جنگ میان اعراب و اسراییل، علاوه بر ریشه‌های مستتر یا آشکار خود در ساختارهای اقتصاد سیاسی و جغرافیای سیاسی جهان، دلالت‌ها و تلازمات فرهنگی-تئولوژیک بسیاری نیز دارد. این دلالت‌ها هرچند از سوی مفسرین و تحلیل‌گران علوم سیاسی عموما کنار زده می‌شوند؛ اما از منظر

سرکوب خونین در مصر و سوریه، جاسوسی همگانی در ایالات متحده، سختگیری ها و عملکردی زیانبار در ارتباط با حقوق پناهندگی در اروپا، فروکوفتن مخالفان در شیلی: دولت هائی که سبکسرانه اصول حقوقی مدون در عهدنامه هائی را پایمال می کنند که خود تنفیذ کرده اند، از شمار بیرون اند. آیا وقت آن نرسیده است که، نه به زور توپچی ها، بلکه از راه توسل به سلاح حقوق، این قواعد را به کار بندند؟